Με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας μπαίνει οριστικό τέλος στο πρόβλημα εκατοντάδων οικογενειών που έχουν ιδιοκτησία στις πολυκατοικίες στο Μαλάκι, οι οποίοι εμφανίστηκαν καταπατητές δημόσιας έκτασης και τους έχουν επιβληθεί δεκάδες πρόστιμα από την Κτηματική. Ειδικότερα, η Κτηματική Υπηρεσία θα κληθεί να προβεί στην επαναχάραξη του αιγιαλού στη συγκεκριμένη περιοχή, λαμβάνοντας υπόψη της υποδείξεις που αναφέρονται στην απόφαση του ΣτΕ και εν συνεχεία θα εκδοθεί νέα πράξη από τον γενικό γραμματέα της Περιφέρειας Θεσσαλίας. Παράλληλα, βρίσκονται στον αέρα όλα τα πρωτόκολλα και οι πράξεις που εκδόθηκαν περί καθορισμού ορίων του αιγιαλού. Με την απόφαση ακυρώνεται η αρχική 4359/2005 απόφαση και καλείται η διοίκηση να προβεί σε έκδοση νέας πράξης χάραξης του αιγιαλού και θα πρέπει να καταργηθούν όλα τα πρόστιμα. Από τις αρχές του 2012 η Κτηματική Υπηρεσία άρχισε να αποστέλλει στους ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων του συγκροτήματος, κλήσεις να απολογηθούν για αυθαίρετη καταπάτηση δημόσιας έκτασης.
Ακολούθησε η έκδοση, αποστολή και κοινοποίηση πρωτοκόλλων αποζημίωσης αυθαίρετης χρήσης. Τα σχετικά ποσά των πρωτοκόλλων καταλογίστηκαν από την Κτηματική Υπηρεσία εις βάρος όχι μόνον των σημερινών ιδιοκτητών, αλλά και των προκατόχων τους μέχρι τη συμπλήρωση πενταετίας (έτη 2007-2011).
Με την με αρ. 4359/01.06.2005 (ΦΕΚ Δ’653/16.06.2005) απόφαση του γενικού γραμματέα Περιφέρειας Θεσσαλίας καθορίστηκαν τα όρια του αιγιαλού και η δημιουργία ζώνης παραλίας, που βασίστηκε στην έκθεση της Επιτροπής καθορισμού των ορίων της Κτηματικής Υπηρεσίας. Βάσει αυτής της απόφασης το Ελληνικό Δημόσιο καθόρισε διοικητικά τα όρια αιγιαλού και ζώνης παραλίας, καθώς και τη γραμμή παλαιού αιγιαλού στο «Μαλάκι», και κατέγραψε το οικόπεδο, όπου είναι κτισμένες οι τρεις πολυκατοικίες κατά το μεγαλύτερο τμήμα του, ως «δημόσιο κτήμα-παλαιό αιγιαλό». Ακολούθησαν διοικητικές πράξεις και πρωτόκολλα χιλιάδων ευρώ της Κτηματικής Υπηρεσίας που επιβλήθηκαν στους ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων. Όπως είναι κατανοητό, εδώ και μία σχεδόν δεκαετία οι ιδιοκτήτες έχουν εγκλωβιστεί, καθώς δεν δύνανται να μεταβιβάσουν ή να διαθέσουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο τα ακίνητά τους.
Κατά της απόφασης του γ.γ. Περ. Θεσσαλίας προσέφυγαν το 2013 τρεις ιδιοκτήτες διαμερισμάτων μίας εκ των τριών πολυκατοικιών προβάλλοντας τους λόγους για τους οποίους έπασχε η απόφαση του γ.γ. και η χάραξη του αιγιαλού. Η υπόθεση συζητήθηκε στο ΣτΕ την 2α Μαΐου 2018 και στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται ότι κατά το ΣτΕ, η Κτηματική Υπηρεσία δεν συνεκτίμησε κατά τον καθορισμό του αιγιαλού την ύπαρξη της Εθνικής Οδού 34 (Βόλου-Τσαγκαράδας), η οποία υφίσταται στο σημείο αυτό με την ίδια χάραξη τουλάχιστον από το έτος 1936, το γεγονός ότι οι πολυκατοικίες ανεγέρθηκαν το 1975 δυνάμει οικοδομικής άδειας και ότι υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας της επίμαχης έκτασης που ανατρέχουν τουλάχιστον από το 1917.
Σύμφωνα με έκθεση που είχε κατατεθεί στο υπουργείο Οικονομικών το Ελληνικό Δημόσιο προέβη για πρώτη φορά στη χάραξη αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού στο Μαλάκι το έτος 2005, με την υπ’ αριθ. 4359/1-6-2005 απόφαση του γενικού γραμματέα Περιφέρειας Θεσσαλίας, η οποία δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ Δ’ 653/16-6-2005 και μεταγράφηκε στο Υποθηκοφυλακείο Νηλείας στον Τόμο 341 και Αριθμό 12, ως δημόσιο κτήμα (δηλαδή ως ιδιωτική περιουσία του δημοσίου). Να σημειωθεί ότι η ανωτέρω χάραξη καταγράφηκε στο Γενικό Βιβλίο Καταγραφής Δημοσίων Κτημάτων μόλις το έτος 2010, με αριθμό 642.
Ο Δήμος Βόλου με έγγραφο του υποστήριζε πως μεταξύ των οριογραμμών αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού εμφιλοχώρησαν σημαντικά σφάλματα τα οποία αρνούνται να διορθώσει η Κτηματική που προχωρούσε στην επιβολή προστίμων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στον «παλαιό αιγιαλό» περιλαμβάνεται και συγκρότημα πολυκατοικιών που κατασκευάστηκε το 1973 στο Μαλάκι, μη λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι:
– Οι περισσότεροι σημερινοί ιδιοκτήτες έχουν αποκτήσει την ιδιοκτησία τους πριν από την παραπάνω χάραξη, πολλά δε από τα διαμερίσματα μέχρι το 2005 είχαν αλλάξει ιδιοκτήτες 2 και 3 φορές, οι οποίοι έχουν καταβάλει και κάθε είδους φόρους μεταβίβασης κ.λπ. Από την ανωτέρω χάραξη εθίγησαν πάνω από 400 άτομα, αρκετά εκ των οποίων με πολύ περιορισμένη οικονομική δυνατότητα, ενώ τα περισσότερα διαμερίσματα είναι γκαρσονιέρες, μικρότερες των 30 τ.μ.
– Υπάρχουν νόμιμα μεταγεγραμμένοι τίτλοι των δικαιοπαρόχων των σημερινών ιδιοκτητών, που ανάγονται έως το έτος 1917, ενώ ο παλαιότερος προκτήτοράς τους αναφέρεται σε συμβόλαιο γείτονα του έτους 1881.
– Για την ανέγερση των ανωτέρω οικοδομών έχουν εκδοθεί από την Πολιτεία οι υπ’ αριθ. 415/1974 & 1007/1975 και 1336/1975 άδειες οικοδομών, οι οποίες μέχρι σήμερα ισχύουν και δεν έχουν ποτέ ανακληθεί.
Η Κτηματική δεν έλαβε ποτέ υπόψη της τα υπομνήματα.