Στο άκουσμα του εορτασμού της 25ης Μαρτίου, η σκέψη των περισσότερων καταλήγει στο σημαιοστολισμό των σπιτιών, αλλά και των δημόσιων κτιρίων.
Εν όψει της αυριανής επετείου, εικόνες από δρόμους που ήταν πλημμυρισμένοι από τα χρώματα του εθνικού μας συμβόλου, αναδύονται από τη μνήμη των περισσότερων, σε μία συνήθεια που αποτέλεσε σήμα κατατεθέν για χιλιάδες ελληνικές οικογένειες. Έτσι και οι πλανόδιοι πωλητές σημαιών, οι οποίοι εμφανίζονταν, ως είθισται, παραμονές του Ευαγγελισμού, αλλά και του «Όχι» κάθε 28η Οκτωβρίου, φορτωμένοι με το εμπόρευμά τους περνούσαν από τις γειτονιές και διαλαλούσαν την πραμάτειά τους.
Στην πόλη απέμειναν, πλέον, ελάχιστοι, οι οποίοι καλούν τους Βολιώτες να αγοράσουν την ελληνική σημαία και να την τοποθετήσουν κατά παράδοση στο μπαλκόνι τους ανήμερα της 25ης Μαρτίου. Ένας εξ αυτών είναι και ο Νίκος Νικολάου. Από νωρίς το πρωί της Τετάρτης εμφανίστηκε στο γνώριμο στέκι του απέναντι από την ιχθυαγορά. Στέκεται υπομονετικά έξω από το φορτηγό του, το οποίο είναι γεμάτο από σημαίες, κάτι που θα επαναλάβει και σήμερα περιμένοντας να κορυφωθεί η κίνηση.
Ο 49χρονος πλανόδιος πωλητής εδώ και πολλά χρόνια ασχολείται με το εμπόριο ελληνικών σημαιών. «Στο Βόλο μόνο εγώ έμεινα να πουλάω πια σημαίες στο δρόμο. Έτσι βγάζω το μεροκάματο πολλά χρόνια τώρα. Πιο παλιά ασχολούμουν με τη μαναβική, αλλά τώρα προμηθεύομαι σημαίες και τις εμπορεύομαι την παραμονή, κυρίως, των εθνικών επετείων. Τις φέρνω από Αθήνα, από βιοτεχνίες που συνεργάζομαι», εξομολογήθηκε ο κ. Νικολάου.
Συγκρίνοντας την κίνηση, επισήμανε ότι το πελατολόγιό του μειώθηκε με την πάροδο των ετών. «Ο κόσμος δεν αγοράζει όπως πρώτα. Δύσκολες οι σημερινές εποχές. Οι περισσότεροι προσέχουν τι θα ξοδέψουν και συχνά δεν περισσεύουν για τον σημαιοστολισμό των σπιτιών. Όταν τα χρήματα δεν υπάρχουν, αυτό έχει αντίκτυπο και στη δική μου δουλειά. Οι καλές εποχές ήταν μέχρι πριν από μία δεκαετία. Από το 2006 και μετά, μειώθηκαν κατά πολύ τα νοικοκυριά που προμηθεύονται μία σημαία για τον εορτασμό του «Όχι» ή του Ευαγγελισμού», είπε ο Βολιώτης μικροπωλητής, για να συμπληρώσει: «Πριν την κρίση ξεπουλούσαμε. Μας παρακαλούσε ο κόσμος να φέρνουμε συνεχώς νέο εμπόρευμα. Τώρα περνάνε στο… ντούκου οι εθνικές επέτειοι. Σημεία των καιρών. Έρχεται ο πελάτης, με ρωτάει πόσο κάνει, του λέω ότι κοστίζει δέκα ευρώ και σηκώνεται να φύγει. Κατά μέσο όρο διέθετα 30-40 σημαίες. Σήμερα είναι ζήτημα εάν πουλάω 10, το πολύ 15 κομμάτια. Όσο για τις ηλικίες; Κυρίως οι μεγαλύτεροι τηρούν τη συνήθεια του σημαιοστολισμού. Οι πιο νέοι δύσκολα αγοράζουν σημαία τη σημερινή εποχή».
Κλείνοντας, ο κ. Νικολάου αναφέρθηκε στην τελευταία αναλαμπή που είχε το εμπόριο σημαιών. Θυμήθηκε το καλοκαίρι του 2004, όταν η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου κατέκτησε το Euro στα γήπεδα της Πορτογαλίας: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το καλοκαίρι. Γινόταν της κακομοίρας από κόσμο. Πραγματικά το έλα να δεις. Δεν προλάβαινα να εξυπηρετώ. Ανήμερα του τελικού απέναντι στην Πορτογαλία είχα πουλήσει κοντά στις 250 σημαίες μέσα σε μία ώρα».