Λόγω συνθηκών δεν θα γίνει παρουσίαση του Ημερολογίου 2021 του Μουσείου Ελιάς και Λαδιού Πηλίου. Υπήρξε η πρόταση να γίνει διαδικτυακά, να μιλήσουν οι εικαστικοί που έργα τους φιλοξενούνται, κάποιοι ιστορικοί, αισθητικοί κλπ. Επιλέγει ο τρόπος της παρουσίασης σε έντυπο (και μετά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) των εικαστικών και των απόψεών τους σε τρεις ερωτήσεις. Ξεκινάμε σήμερα με τον Γιάννη Βρακά και τον Μπάμπη Πυλαρινό.
Οι απόψεις του Γιάννη Βρακά
- Ποιοι είναι οι λόγοι που επιλέξατε αυτό το υλικό για να εκφραστείτε εικαστικά; και δεν επιλέξατε την κλασική ζωγραφική για παράδειγμα; Γιατί σας εκφράζει αυτό ο τρόπος εικαστικής έκφρασης;
ΓΒ: Από μικρό παιδί μου άρεσε η ζωγραφική και ήθελα να σπουδάσω στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Καθώς δεν είχα ενθάρρυνση από την οικογένειά μου, μάλλον το αντίθετο, σπούδασα τελικά Μαθηματικός. Η πρώτη μου και καθοριστική γνωριμία με τη χαρακτική ήταν οι ξυλογραφίες του διακεκριμένου χαράκτη Τάσσου (Αναστάσιος Αλεβίζος), τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Ο κύριος ίσως λόγος που άρχισα να ασχολούμαι με την χαρακτική και ιδιαίτερα τη ξυλογραφία (σε ώριμη πια ηλικία), είναι ότι η χαρακτική έχει κάποια κοινά με τα Μαθηματικά. Απαιτεί μελέτη, αυστηρότητα, ακρίβεια, υπομονή, πειθαρχία και αυτοσυγκέντρωση. Τα λάθη δεν διορθώνονται. Και οπωσδήποτε πρέπει ν΄ αγαπάς το ξύλο, να συνομιλείς μαζί του, αν θέλεις να υπερνικήσεις τις αντιστάσεις του, να το υποτάξεις και να δημιουργήσεις ένα έργο τέχνης.
Ένας άλλος λόγος είναι ότι η χαρακτική με τη δυνατότητα των πολλών αντιτύπων, σου επιτρέπει αφ΄ενός να μην αποχωρίζεσαι το έργο σου και αφ΄ετέρου να μπορείς να το χαρίσεις ή να το πουλήσεις. Τα πολλαπλά αντίτυπα καθιστούν τα χαρακτικά έργα προσιτά στο πλατύ κοινό. Με αυτή την έννοια η χαρακτική είναι πιο «λαϊκή» τέχνη!
– Πώς και επιλέξατε θέματα από την Ελληνική Επανάσταση ή Ήρωες του 1821;
ΓΒ: Από το Δημοτικό Σχολείο ακόμα με γοήτευε η επανάσταση του 1821 και οι ήρωές της. Ο απόηχός της είναι ακόμα ζωντανός στην ελληνική ύπαιθρο μέσα – κυρίως -από τα «κλέφτικα» δημοτικά τραγούδια της Ρούμελης και του Μωριά που μου αρέσουν ιδιαίτερα. Με γοητεύουν οι ήρωες που σκοτώθηκαν είτε από τούρκικο βόλι είτε από ελληνικά αδελφοκτόνα χέρια και όσοι κυνηγήθηκαν από το νεοσύστατο ελληνικό κράτος. Έτσι ξεκίνησα να χαράζω αγαπημένες μορφές του αγώνα, αρχίζοντας από τα πορτρέτα του Αθανάσιου Διάκου και του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Με αφορμή τον εορτασμό των 200 χρόνων της Ελληνικής Επανάστασης, σκέφτηκα να χαράξω μια σειρά πορτρέτων ηρώων που έμειναν στην ιστορία για τη γενναιότητα, το ήθος, τη φιλοπατρία και την αυτοθυσία τους.
– Τα έργα σας σας δεν περιέχουν χρώμα. Αυτό πώς αναπληρώνεται; Ή το θεωρείται ότι δεν χρειάζεται;
ΓΒ: To χρώμα είναι στοιχείο όμορφο και εντυπωσιακό, χωρίς απαραίτητα να προσθέτει πάντα κάτι παραπάνω στην ποιότητα του έργου. Είναι θέμα προτίμησης. Εγώ προτιμώ τα ασπρόμαυρα χαρακτικά. Έχουν δύναμη, ένταση, εκφραστικότητα και μια δωρική λιτότητα και ομορφιά.
Περισσότερα στο Facebook: Γιάννης Βρακάς, όπου υπάρχουν και πολλά έργα του.
Αθανάσιος Διάκος και Οδυσσέας Ανδρούτσος του Γιάννη Βρακά
Οι απόψεις του Μπάμπη Πυλαρινού
– Για την «ψηφιακή ζωγραφική» τι είναι και γιατί επελέγη σε σχέση με τη «συμβατική ζωγραφική»;
ΜΠ: Ψηφιακή ζωγραφική είναι η ζωγραφική που γίνεται με τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή ή τάμπλετ και τη χρήση μια γραφίδας που χρησιμοποιείται σαν πινέλο και βέβαια ενός κατάλληλου προγράμματος – εφαρμογής ζωγραφικής με το οποίο μπορείς να διαλέξεις το κατάλληλο πινέλο και χρώμα για να πραγματοποιήσεις αυτό που θα έκανες και στη συμβατική ζωγραφική. Όταν ολοκληρώσεις το έργο στον υπολογιστή σου, το τυπώνεις σε fine art εκτυπωτές, χρώματα και χαρτιά ή καμβά για να έχεις ένα έργο που να έχει ποιότητα και χρόνο ζωής ανάλογο με τα συμβατικά έργα 150 έως 200 χρόνια. Έχει κάποιες δυνατότητες που δεν τις έχει η συμβατική ζωγραφική, όπως π.χ. μπορεί να δοκιμάσεις κάτι στο έργο σου και αν δεν σου αρέσει να το αναιρέσεις πράγμα που στη συμβατική ζωγραφική δεν γίνεται. Δεν υπάρχει κάποιος λόγος ιδιαίτερος λόγος που επέλεξα να το κάνω ψηφιακά. Έτυχε την εποχή που έκανα το συγκεκριμένο έργο να κάνω κάποια ψηφιακά έργα οπότε μπήκε μέσα στη ροή αυτών και ο Γεώργιος Καραϊσκάκης.
– Για την επιλογή του έγχρωμου έργου
ΜΠ: Σκέφτηκα πολύ την ελληνική σημαία και τον Καραϊσκάκη. Τι ελληνική σημαία θα είναι αυτή αν δεν είναι γαλάζια, νομίζω σε πλημμυρίζει το γαλάζιο στο έργο αυτό και μαζί με τα κόκκινα στα ρούχα του Καραϊσκάκη κάνουν έναν συνδυασμό χαράς αισιοδοξίας ενθουσιασμού και Ελλάδας με το γαλάζιο με δύναμη, πόλεμο, ένταση, παλικαριά με το κόκκινο. Επίσης το χρώμα στον δικό μου ζωγραφικό τρόπο είναι πολύ σημαντικό στην οικοδόμηση του έργου οπότε δεν περνάει από το μυαλό μου ποτέ να είναι άχρωμο.
– Για ποιόν λόγο επέλεξες έργο με θέμα ήρωα το 1821;
ΜΠ: Αν η έναρξη της Ελληνικής επανάστασης δεν είναι αυτοί που την ξεκίνησαν τι άλλο να έρχεται στον νου κάποιου από αυτούς που έβαλαν προτεραιότητα στη ζωή τους το κοινό συμφέρον και προσέφεραν τον εαυτό τους και σε περιπτώσεις και τη ζωή τους για την υπόθεση αυτή; Το θέμα της θυσίας επανέρχεται όσο και αν προοδεύει ο κόσμος όσο και αν ζούμε σε έναν κάποιον πολιτισμό ιδίως τώρα στην πανδημία η θυσία για την ομάδα για την κοινότητα για την πατρίδα για τον άγνωστο εμπερίστατο είναι πάλι επίκαιρη. Δείτε τον Don Giuseppe Berardelli, 72 ετών, ιερέα ενός μικρού χωριού, κοντά στο Μιλάνο. Πέθανε (από κορωνοϊό) στο νοσοκομείο, γιατί αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει έναν αναπνευστήρα που οι ενορίτες του είχαν αγοράσει γι’ αυτόν, αλλά τον προσέφερε σε έναν νεότερο ασθενή που δεν γνώριζε και θεώρησε ότι τον είχε περισσότερο ανάγκη. Θυσία για τον άγνωστο πλησίον.
Περισσότερα: www.pilarinos.gr
Κ. Α. Μ.