Την υπογραφή του Πέτρου Τουλούδη φέρουν τα σκηνικά της όπερας «Η φόνισσα», που θα ανέβει τον προσεχή Δεκέμβριο για τέσσερις παραστάσεις στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Ο Βολιώτης εικαστικός, ο οποίος έχει επίσης αναλάβει τα κοστούμια μαζί με την Ιωάννα Τσάμη και με αφορμή την επιστροφή στη σκηνή μίας μεγάλης επιτυχίας, μίλησε για την ανανέωση της συνεργασίας του με την Εθνική Λυρική Σκηνή, αλλά και τα μηνύματα που περνάνε, τόσο η παράσταση του Γιώργου Κουμεντάκη, όσο και η αξεπέραστη γραφή του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Το μεγαλύτερο, ίσως, στοίχημα για τον Πέτρο Τουλούδη ήταν να συνθέσει τον κόσμο της Φραγκογιαννούς, της σπαρακτικής ηρωίδας στη νουβέλα του Παπαδιαμάντη, η οποία έβαψε τα χέρια της με το αίμα αθώων κοριτσιών, μέχρι που πλήρωσε με τη ζωή της τα κρίματα που κουβαλούσε. Σε κάθε περίπτωση, η θεματική της «Φόνισσας» φαντάζει, όπως είναι λογικό, αρκετά ελκυστική για έναν σκηνογράφο. «Πρόκειται για ένα έργο που έχει πολλά και διαφορετικά επίπεδα ανάγνωσης. Η διεργασία που έγινε πάνω σ’ αυτή την όπερα ήταν ένας μετεωρισμός μεταξύ παρόντος και παρελθόντος. Σκοπός μου ήταν να δημιουργήσω ένα άχρονο πλαίσιο, εντός του οποίου θα λάμβανε μέρος αυτή η ιστορία. Σαν ένα δοχείο μέσα από το οποίο οι ιδέες θα πηγάζουν από το κείμενο και να μπορούν να μεταφραστούν σκηνικά, προσκαλώντας τον θεατή να παρακολουθήσει όλο τον ρυθμό της μουσικής σύνθεσης που ήταν και το βασικό σημείο αναφοράς του αφηγήματος. Ουσιαστικά οικειοποιηθήκαμε στοιχεία από το πρωτότυπο έργο, αναπτύσσοντας ιδέες για το πώς μπορούσε υλοποιηθεί πάνω στη σκηνή ένα τέτοιο εγχείρημα. Και όλη αυτή η χρήση των αισθητικών στοιχείων με αναφορές στην παράδοση, με έναν τρόπο αναδεικνύει και τη μεταφυσική ατμόσφαιρα του κειμένου», τόνισε ο κ. Τουλούδης, ο οποίος απολαμβάνει την παρουσία του σε έναν από τους σημαντικότερους πυλώνες της καλλιτεχνικής ζωής της χώρας μας, όπως είναι η Εθνική Λυρική Σκηνή.
Στη συνέχεια αποκάλυψε τη δική του οπτική για το σύμπαν του Παπαδιαμάντη, αλλά και τις ομοιότητες με το σήμερα: «Η «Φόνισσα» αναφέρεται σε μία απαξιωμένη γυναίκα. Αυτή η εικόνα, των καταπιεσμένων γυναικών επιβιώνει μέχρι τις μέρες μας, όπως ακριβώς συνέβαινε και τότε. Δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα, σε σύγκριση με το πώς σκέφτονταν για τις γυναίκες εκείνη την εποχή. Μοιάζουν να αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα. Και σκηνικά μέσα από ένα σύστημα ευαίσθητων ισορροπιών, προσπάθησα να ακολουθήσω αυτή τη σκοτεινή και συγκρατημένη δυναμική του δράματος. Στο φινάλε, μάλιστα, της παράστασης, το σκηνικό γίνεται μηχανισμός για να αποδώσει λύσεις στην έκβαση της υπόθεσης. Ένας μοχλός που βοηθάει την ίδια τη δραματουργία».
Όσο για τις υπόλοιπες δράσεις του Βολιώτη εικαστικού καλλιτέχνη, πλην της «Φόνισσας»; «Κάνω διάφορα πράγματα. Θα συνεργαστώ με το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου σε μία παράσταση που θα σκηνοθετήσει ο Δημήτρης Δακτυλάς, αλλά και ένα εκπαιδευτικό project με τη Λυρική, που θα περιοδεύσει σε σχολεία όλης της χώρας, ενώ στα σκαριά βρίσκεται και μία έκθεση», κατέληξε.