Περιβάλλον – Το «γιορτάζουμε», ενώ (παράλληλα) το… «δολοφονούμε»

Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ,
συντ/χου γεωπόνου,
πρ. προέδρου Γεωπονικού
Συλλόγου Μαγνησίας

Είναι γνωστό (!;!;!) και δεδομένο! Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), καθιέρωσε την 5η Ιουνίου κάθε χρονιάς, ως Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος. Ναι. Καθιέρωσε την ημέρα αυτή ως αναμνηστική επέτειο / «γιορτή», για τη σωτηρία του περιβάλλοντος. Ναι. Του περιβάλλοντος, το οποίο, δυστυχώς, το καταστρέφουμε, σχεδόν καθημερινά (σε παγκόσμιο, ευρωπαϊκό, εθνικό και τοπικό «επίπεδο») άμεσα ή έμμεσα, πολύ ή λίγο!
Αυτό (δηλαδή «το καταστρέφειν») οφείλεται (γενικά) σε μια σειρά από ήδη υφιστάμενων (εδώ και αρκετά χρόνια), αλλά και νέων περιβαλλοντικών οικονομικών και κοινωνικών δεδομένων, όπως π.χ.!:
* Στη ρύπανση και τη μόλυνση της Γης, δηλαδή των υδάτων της (των θαλασσών, των λιμνών, των ποταμών της), των εδαφών της, του αέρα της / της ατμόσφαιράς της (από διάφορα επικίνδυνα χημικά αέρια), του υπεδάφους της, των υπόγειων νερών της κ.τ.λ.,
* στην υποβάθμιση (ποικιλοτρόπως) της ποιότητας της καλλιεργήσιμης – γεωργικής γης,
* στην ανορθολογική (γενικά) διαχείριση των υδάτινων «πόρων»,
* στην υπερθέρμανση του πλανήτη μας και η εξ αυτής (της υπερθέρμανσης και του «φαινομένου του θερμοκηπίου») έντονη κλιματική αλλαγή – κρίση,
* στις μεγάλες, ως πολύ μεγάλες (και ενίοτε υπερβολικές) ανθρώπινες συγκεντρώσεις στα μεγάλα αστικά κέντρα και με ό,τι αυτό προβληματικό συνεπάγεται, όπως π.χ. η μεγάλη ρύπανση από άχρηστα «υλικά», η ηχορύπανση, οι εκπομπές καυσαερίων κ.ά.,
* στην καταστροφή των δασών (δηλαδή, η καταστροφή της βασικής πηγής του ζωογόνου Οξυγόνου και ο βασικός «πυλώνας» κατακράτησης / απορρόφησης του ζημιογόνου και επικίνδυνου Διοξειδίου του Άνθρακα / CO2.
Σημείωση: Τα δασικά οικοσυστήματα της χώρας μας και της ευρύτερης τοπικής περιοχής μας, είναι (δυστυχώς) σχετικά υποβαθμισμένα και βρίσκονται (πάλι, δυστυχώς) σε κρίσιμο «στάδιο». Κινδυνεύουν, άμεσα ή έμμεσα, από ενδογενείς βιοτικούς παράγοντες (όπως π.χ. από παθογόνους μικροοργανισμούς, από έντομα κ.ά.), από εξωγενείς βιοτικούς παράγοντες (όπως π.χ. η ανεξέλεγκτη βόσκηση, οι καταχρηστικές υλοτομήσεις κ.ά.), καθώς και από αβιοτικούς παράγοντες (όπως π.χ. οι πυρκαγιές, η ξηρασία, οι παγετοί κ.ά.),
* στην απόπλυση των εδαφών και τη (σταδιακή) ερημοποίησή τους,
* στην ανθρώπινη παρέμβαση στο γενετικό υλικό των ζωντανών οργανισμών (ζώων, φυτών, σπόρων κ.ά.),
* στην ξέφρενη «σπατάλη» ωφέλιμων φυσικών πόρων (δηλαδή των πόρων που υπάρχουν χωρίς την ανθρώπινη δράση, όπως το νερό – σε κάθε μορφή του – το έδαφος και ο αέρας), με αγνόηση του «μέτρου» της αειφορίας (δηλαδή της οικονομικής ανάπτυξης, που σχεδιάζεται και υλοποιείται λαμβάνοντας υπόψη την προστασία του περιβάλλοντος και τη βιωσιμότητα (δηλαδή το πρότυπο παραγωγής, το οποίο στοχεύει στο καλύτερο οικονομικό αποτέλεσμα τόσο για τον άνθρωπο, όσο και για το φυσικό περιβάλλον, τόσο για το παρόν, όσο και για το μέλλον),
* στον σταδιακό αφανισμό των φυσικών «πόρων», που έχει ως συνέπεια και τη μεγάλη (βαθμιαία) καταστροφή του περιβάλλοντος,
* στο οικονομικό χάσμα μεταξύ των αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών και κυρίως μεταξύ των αναπτυγμένων και υποανάπτυκτων χωρών του κόσμου, όπου πολλά «θέματα» είναι (σχεδόν) «ανεξέλεγκτα»,
* στα μεγάλα κέρδη των «ολίγων» που είναι (δυστυχώς) πολύ «επιζήμια» (ποικιλοτρόπως) για τους πολλούς, για την υγεία των πολλών,
* στην παγκοσμιοποίηση του εμπορίου και μιας «αδίστακτης» ελεύθερης αγοράς, καθώς και η απουσία προγραμματισμού, στο πλαίσιο των ορθών κοινωνικών αναγκών των λαών. Η υπερπαραγωγή, που προσδιορίζει (άμεσα ή έμμεσα) την υπερκατανάλωση και οδηγεί σε «ασύμμετρη» (ουσιαστικά) ανάπτυξη.
Όλα τα παραπάνω αναφερθέντα και όχι μόνο, είναι αυτά που καθιστούν τις προβλέψεις ειδικών επιστημόνων διεθνούς επιπέδου για το εγγύς και απώτερο μέλλον δύσκολο και αβέβαιο, δυστυχώς!
Επειδή, όμως, η κοινωνική πρόοδος και η οικονομική ευμάρεια των αναπτυγμένων χωρών, εντός ή εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξαρτώνται από δραστηριότητες που εξαντλούν (δυστυχώς) γήινους φυσικούς πόρους.
Τα προϊόντα που χρειαζόμαστε (αγροτικά, βιομηχανικά, καταναλωτικά κ.ά.), καθώς και οι ζωτικές υπηρεσίες που χρησιμοποιούμε (από τις μεταφορές ώς τα υγειονομικά συστήματα) «αντλούν» / χρησιμοποιούν «πόρους» από τη Γη και έχουν ως αποτέλεσμα την κατασπατάληση «πόρων», αλλά και τη δημιουργία διαφόρων ρυπάνσεων, δυστυχώς!
Γι’ αυτό, και χωρίς καμία αμφιβολία, η προστασία του περιβάλλοντος (γενικά), δεν πρέπει να είναι μόνο συνθήματα και ωραία καθησυχαστικά λόγια των διοικούντων. Πρέπει να υπάρχουν ουσιαστικές και εφαρμόσιμες πράξεις από όλους μας και ιδιαίτερα από τους κυβερνώντες τις πολιτισμένες χώρες του πλανήτη μας.
Και επειδή οι διαπιστώσεις, τις περισσότερες φορές, είναι εύκολο… «εκφράζειν», γι’ αυτό θα προσπαθήσω να εκφράσω και ορισμένες θετικές (κατά τη γνώμη μου) προτάσεις.
Σε συνδυασμό, μάλιστα, με τις σημερινές ευρωεκλογές στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχω να προτείνω τα εξής:
α. Είναι καθήκον, επιβεβλημένο, των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνο, να διασφαλίσουν το εξής σημαντικότατο: Η ενιαία αγορά (στην πράξη και όχι με λόγια και… αποφάσεις) δεν θα οδηγήσει στην αποψίλωση των δασών, στην υποβάθμιση των οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας.
β. Ο άμεσος εναλλακτικός ουσιαστικός και εφαρμόσιμος σχεδιασμός προστασίας του περιβάλλοντος, πριν είναι πολύ αργά… «για δάκρυα Στέλλα», κατά το λαϊκό απόφθεγμα!
γ. Η μείωση και η ανατροπή, προς το θετικό, των φυσικοχημικών και γεωχημικών «κύκλων» του περιβάλλοντος και αύξηση της φωτοσυνθετικής λειτουργίας των φυτών.
δ. Η άμεση και ουσιαστική μείωση των πάρα πολύ και πολύ μεγάλων ακραίων ρυπάνσεων της υδατόσφαιρας (θαλασσών, λιμνών, ποταμών κ.ά.).
ε. Η ουσιαστική και πάση «θυσία» μείωση των πυρκαγιών των δασών, των παράνομων εκχερσώσεων και των καταχρηστικών υλοτομήσεων των δασών.
στ. Η εξασφάλιση προστασίας και ανατροφής της φυτικής αναδάσωσης, σε θέσεις όπου είναι δυνατή η εγκαθίδρυση / φύτευση φυσικής φυτικής «αναγέννησης» παραγωγής του ωφέλιμου, για κάθε ζωντανό οργανισμό, Οξυγόνου.
ζ. Η ριζική και ουσιαστική αλλαγή των δομών της οικονομικής θεωρίας, δηλαδή της μεγιστοποίησης της παραγωγής (πάση «θυσία») υπέρ της υπερκατανάλωσης και του υπερβολικού κέρδους των… «ολίγων».

Επίλογος
Οι «αλλαγές» (γενικά) στα οικολογικά συστήματα του πλανήτη μας (γενικά) επιφέρουν και θα επιφέρουν ακόμη περισσότερες (δυστυχώς) δραματικές «εξελίξεις» σε πολλούς τομείς των διαφόρων δραστηριοτήτων και της υγείας των ανθρώπων, σύμφωνα με τις προβλέψεις Διεθνών Ειδικών Επιστημόνων.
Και το ουσιαστικότερο:
«Η υγεία των ανθρώπων, δηλαδή όλων μας, εξαρτάται (άμεσα ή έμμεσα) από την «υγεία» του φυσικού περιβάλλοντος»!