Του Γιάννη Ιατρού
Διανύουμε μία από τις πιο ιδιαίτερες περιόδους των τελευταίων ετών σε παγκόσμιο επίπεδο, αφού η πανδημία του κορωνοϊού επηρεάζει διαρκώς και με κλιμακούμενη ένταση την καθημερινότητα των πολιτών όλης της υφηλίου. Οι απανταχού κρατικοί μηχανισμοί, ανεπαρκείς στην πλειονότητα των περιπτώσεων μπροστά στη σαρωτική διάθεση του νέου ιού, αμήχανοι μπροστά στην αδυναμία τους να προστατεύσουν τους υπηκόους τους, στρέφονται σε μία λογική ενίσχυσης – βάσει των οικείων δυνάμεων – του κράτους, του δημόσιου τομέα, ο οποίος ομόφωνα προκρίνεται ως ο καταλληλότερος να αντιμετωπίσει κεντρικά και κατά το δυνατόν αποτελεσματικότερα τη νέα αυτή συνθήκη που μέλλει να μας συνοδεύει για αρκετό καιρό ακόμα, στους πιο νευραλγικούς τομείς του. Υγεία, εκπαίδευση, μέσα μαζικής μεταφοράς, όπως φυσικά και η οικονομία.
Παντού, εκτός από την Ελλάδα! Αγκυλωμένη στις κατ’ ευφημισμόν ιδεοληψίες της, η κυβέρνηση η οποία ουδόλως απεχθάνεται το κρατικό χρήμα (όπως αποδεικνύει περίτρανα με τις απευθείας αναθέσεις, τις πέτσινες λίστες, τα δώρα σε κανάλια, κλινικάρχες και κέντρα κατάρτισης, τους ξενοδόχους και τους ιδιοκτήτες αεροπορικών εταιρειών – ενίοτε και άλλων χωρών, ακόμα και με τον εξοπλισμό της οικοσκευής υπουργών με έξοδα… του υπουργείου!), αλλά απεχθάνεται τον δίκαιο καταμερισμό του, την κοινωνική ισότητα και προστασία. Για τη ΝΔ, οι φτωχοί είναι άξιοι της μοίρας τους.
Ας είχαν να πληρώσουν για τεστ και για ιδιωτικές ΜΕΘ – γιατί να τα παρέχουμε δωρεάν, γιατί να προσλάβουμε μόνιμο ιατρικό προσωπικό, γιατί να δημιουργήσουμε νέες κλίνες ΜΕΘ, ενώ υπήρχαν χρήματα και χρόνος; Οι κλινικάρχες και τα ιδιωτικά θεραπευτήρια κλέφτες να γίνουν;
Ας είχαν να πληρώσουν οι μαθητές και οι γονείς τους για μάσκες και αντισηπτικά, πολλώ δε μάλλον αν θέλουν ασφάλεια και αποστάσεις, ας πηγαίναν σε ιδιωτικά ή τέλος πάντων ας αγοράσουν τάμπλετ και λάπτοπ για να διδάσκονται ηλεκτρονικά – αν μάλιστα έχουν περισσότερα από ένα παιδιά, περισσότερες και οι απαραίτητες συσκευές! Γιατί να δώσουμε μάσκες σωστού μεγέθους, οι κατασκευαστικές εταιρείες που κατασκευάζουν μάσκες μεγέθους Κινγκ Κονγκ κλέφτες να γίνουν; Γιατί να μειώσουμε τον αριθμό των μαθητών στα δημόσια σχολεία και να προσλάβουμε νέους καθηγητές να τις επανδρώσουν; Τα ιδιωτικά σχολεία τα σκέφτεται κανείς;
Ας είχαν, ακόμα, να πληρώσουν για δικό τους αυτοκίνητο ή ταξί – στην ανάγκη, λίαρ τζετ – γιατί να ενισχύσουμε τα ΜΜΜ με νέα οχήματα και περισσότερα δρομολόγια, όταν αυτά ήταν ήδη πενιχρά προ της πανδημίας; Ας παστώνονται στα λεωφορεία και τα μετρό για να πάνε στη δουλειά – και αν κολλήσουν, θα προστατεύσουμε τον εργοδότη και όχι τον εργαζόμενο, αφού παρέχεται πλέον το δικαίωμα στην απλήρωτη εργασία για αναπλήρωση των χαμένων εργατοωρών του υπαλλήλου που το κράτος επιβάλλει να κάνει καραντίνα 14 μέρες. Όπως είναι η κατάσταση, μόνο το γεγονός ότι κατάφερε να ζήσει θα έπρεπε να του αρκεί για να τουϊτάρει άμα της ίασής του πόσο υπέρκομψη είναι η Μαρέβα Μητσοτάκη!
Σε αυτό το πλαίσιο, όποιος διαμαρτύρεται για τα αυτονόητα, δέχεται λυσσαλέα επίθεση. Οι γιατροί που διαμαρτύρονται για τις τραγικές ελλείψεις εν μέσω πανδημίας, αντί για χειροκρότημα στα μπαλκόνια πλέον τρώνε ξύλο στους δρόμους από τα ΜΑΤ. Η ηθική (για υλική ούτε λόγος) ανταμοιβή τους εξαντλήθηκε στα χειροκροτήματα της Μαρέβας τον Απρίλιο. Τώρα, σκασμός!
Το πιο σκληρό και απάνθρωπο, όμως, πρόσωπό της, η κυβέρνηση αποφάσισε να το επιδείξει απέναντι στη μαθητική κοινότητα. Τους νέους και τις νέες που αγωνίζονται, επίσης, για τα αυτονόητα, για την ασφάλεια και την υγεία τους στις σχολικές αίθουσες, που θα έπρεπε να έχει εξασφαλίσει η κυβέρνηση στο χρονικό διάστημα από την καραντίνα μέχρι σήμερα. Αντί, έστω, την έσχατη στιγμή να ακούσει τις φωνές των μαθητών και των εκπαιδευτικών που επισημαίνουν τις ελλείψεις – όχι του ούτως ή άλλως ρημαγμένου συστήματος παιδείας, αλλά των απαραίτητων μέτρων εν καιρώ πανδημίας – επιλέγει να τους ειρωνεύεται, να τους τιμωρεί και να τους απειλεί με απουσίες δια στόματος της υπουργού Παιδείας, Νίκης Κεραμέως, η οποία έσπευσε να υποτιμήσει ακόμα και τα αιτήματά τους, ακόμα ακόμα να τους εξυβρίζει δημόσια: «Κακομαθημένα» τους αποκάλεσε ο Άδωνις Γεωργιάδης, «αλητάκια» ο Γιάννης Καλλιάνος, «φίδια στον κόρφο μας» και «πιθήκους» ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, κοινοποιώντας μία κατάπτυστη γελοιογραφία που απεικονίζει τους μαθητές ως τέτοιους. Φυσικά, αυτές οι εκφράσεις χαρακτηρίζουν όσους τις εκστομίζουν. Απ’ την αρχή του κόσμου, οι κοινωνίες εξελίσσονται με την αμφισβήτηση των αυθεντιών, με την αντίδραση των εκάστοτε ομαδών, με τη διεκδίκηση δίκαιων αιτημάτων, με τις μικρές ή μεγάλες επαναστάσεις – αν η κατάληψη μπορεί να θεωρηθεί τέτοια. Με το να δαιμονοποιούνται στον δημόσιο λόγο οι μαθητές ως άμυαλοι καταληψίες που «δε συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις», αποδεικνύουν, πέρα από την καθεστωτική αντίληψη της κυβέρνησης, πόσο δίκαιο έχουν.