Παύουν διώξεις λόγω εξάλειψης του αξιόποινου με τον νέο Ποινικό Κώδικα

Δεκάδες υποθέσεις που έχουν απασχολήσει την ελληνική δικαιοσύνη και αφορούν ως επί το πλείστον σωματικές βλάβες από αμέλεια, τελεσθείσες πριν από τις 31 Μαρτίου του 2016, εξαλείφεται το αξιόποινό τους, σύμφωνα με τον νέο Ποινικό Κώδικα. Μια τέτοια υπόθεση συζητήθηκε χθες στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Βόλου, με την εξάλειψη της ποινής από καταδικασθέντα σε πρώτο βαθμό.
Η υπόθεση αφορούσε σωματική βλάβη από αμέλεια, που είχε προκαλέσει ο κατηγορούμενος στον Βόλο, στις 15 Μαΐου του 2014 και για την οποία είχε καταδικαστεί σε πρώτο βαθμό με ποινή φυλάκισης 12 μηνών, με τριετή αναστολή και δυνατότητα έφεσης.
Η εξάλειψη του αξιόποινου της πράξης και παύση υφ’ όρον της ασκηθείσας ποινικής δίωξης λόγω παραγραφής, έγινε κατ’ εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 2β, του νόμου 4411/2016.

Όπως ανέφερε ο δικηγόρος Βόλου Γιάννης Βογιατζάκης, που ήταν και ο συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορούμενου, «εξαλείφεται το αξιόποινο και παύει η δίωξη των ακόλουθων αξιόποινων πράξεων, που έχουν τελεσθεί μέχρι και τις 31.03.2016 : Των πταισμάτων και των πλημμελημάτων, κατά των οποίων ο νόμος απειλεί ποινή φυλάκισης μέχρι δύο έτη ή χρηματική ποινή ή και τις δύο ποινές. Εάν, στην περίπτωση των πλημμελημάτων ο υπαίτιος υποπέσει μέσα σε δύο έτη από τη δημοσίευση του νόμου σε νέα από δόλο αξιόποινη πράξη κακουργήματος ή πλημμελήματος και καταδικαστεί αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι μηνών, συνεχίζεται η κατ’ αυτού παυθείσα ποινική δίωξη και δεν υπολογίζεται στον χρόνο παραγραφής του αξιόποινου της πρώτης πράξης, ο διανυθείς χρόνος από την παύση της δίωξης μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη για τη νέα πράξη.

Οι δικογραφίες που αφορούν τις παραπάνω αξιόποινες πράξεις, τίθενται στο αρχείο με πράξη του αρμόδιου εισαγγελέα ή δημόσιου κατηγόρου. Για την τύχη των πειστηρίων αποφαίνονται με αιτιολογημένη διάταξη, επί πλημμελημάτων ο αρμόδιος εισαγγελέας και επί πταισμάτων ο αρμόδιος πταισματοδίκης». Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 314 παρ. 1 του ισχύοντα από 1η Ιουλίου 2019 (Ν. 4619/2019) νέου Ποινικού Κώδικα (άρθρο 460 αυτού), όποιος από αμέλεια προκαλεί σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας άλλου, τιμωρείται με παροχή κοινωφελούς εργασίας ή χρηματική ποινή ή φυλάκιση έως δύο έτη. Η ισχύουσα αυτή διάταξη είναι επιεικέστερη της αντίστοιχης προϊσχύσασας, αφού το ανώτατο όριο της προβλεπόμενης σ’ αυτή στερητικής της ελευθερίας ποινής ήταν τρία έτη.

Περαιτέρω, κατά τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1 ΠΚ και 511 εδάφιο τελευταίο, ο Άρειος Πάγος (και κατ’ επέκταση και τα ποινικά δικαστήρια όλων των βαθμίδων) αυτεπαγγέλτως εφαρμόζει τον επιεικέστερο νόμο, που ισχύει μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης. Στην προκειμένη περίπτωση η πράξη, ως τελεσθείσα στις 15 Μαΐου 2014, εμπίπτει, μετά την, κατά τα ως άνω, ισχύουσα επιεικέστερη ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 314 παρ. 1 εδ. Α’ ΠΚ, στο εννοιολογικό πεδίο του άρθρου 8, Ν 4411/2016.
Όπως σημειώνει ο κ. Βογιατζάκης, σε κάθε περίπτωση οι αστικές αξιώσεις των ζημιωθέντων παραμένουν στο ακέραιο.