Παρουσιάστηκε χθες το βράδυ στο Public Βόλου το βιβλίο της Βολιώτισσας Άρτεμης Παπανδρέου «Ένα χαμόγελο στον ουρανό» (εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη), σε μια εκδήλωση κατά την οποία μίλησαν οι κ.κ. Μαίρη Τσακνάκη-Γαβαλά, εκπαιδευτικός, πρόεδρος Ελληνογαλλικού Συνδέσμου Βόλου, και Πηνελόπη Παπαθανασίου, δικηγόρος, υπεύθυνη ΧΕΝ Βόλου.
Μια νέα γυναίκα, 25 μόνο χρόνων, με σπουδές στα οικονομικά, δίχως οικογένεια, χωρίς ρίζες, βρίσκεται για επαγγελματικούς λόγους στο νησί της Άνδρου, χειμώνα καιρό. Η εταιρεία που εργάζεται της έχει δώσει αυτοκίνητο για να κινηθεί, όμως από λάθος χάνει τον δρόμο, μένει χωρίς σήμα το τηλέφωνό της, το αυτοκίνητο ακινητοποιείται και πέφτει η νύχτα. Μια καταιγίδα μαίνεται και κείνη αναγκάζεται φοβισμένη να αναζητήσει καταφύγιο σ’ ένα ερημικό σπίτι καρφωμένο στα βράχια του πελάγου που έχει φωτισμένο παραθύρι. Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι κατοικεί εκεί και φιλοξενεί την κοπέλα.
Κάτι καρμικό όμως συμβαίνει εκείνο το βράδυ. Κάτι μέσα τους λέει στους ηλικιωμένους να διηγηθούν στο κορίτσι μια παλιά ιστορία, που μοιάζει παραμύθι. Μόνο να προφτάσουν να πουν το τέλος. Ερωτηματικά γεννιούνται σε κείνη από τη διήγηση, που εντείνουν τις απορίες της από μια φωτογραφία που την κρύβει ο όγκος του ηλικιωμένου και μια υποψία της τσακίζει την ψυχή. Έτσι λοιπόν θα κληθεί να αναζητήσει ξεθωριασμένα πια χνάρια του παρελθόντος που μοιάζουν καλά κρυμμένα…
Η συγγραφέας τόνισε πως «πρόκειται για ένα βιβλίο αισιόδοξο, με γρήγορη πλοκή, πολλή αγωνία, μα και μ’ ένα μυστήριο που το διαποτίζει. Ένα παιχνίδι της μοίρας ξετυλίγεται μέσα στις σελίδες του, που κρατά ασφυκτικά μαγκωμένο τον αναγνώστη στην πλοκή του».
Η κ. Παπανδρέου ανέφερε πως το βιβλίο βάζει τον αναγνώστη σε μια σκούνα στο Αιγαίο και τον τραμπαλίζει με τις φουρτούνες και τις μπουνάτσες του, μα στο τέλος έχει να του χαρίσει έναν λαμπερό ήλιο στον νου και την ψυχή, ενώ του δίνει την απάντηση στο ερώτημα τι είναι ευτυχία.
«Το βιβλίο πραγματεύεται την αγάπη. Σε όποια μορφή κι αν υπάρχει στον κόσμο. Μια αγάπη που γιγαντώνεται κι αντιστέκεται σθεναρά σ’ ένα απύθμενο μίσος που καταστρέφει ανθρώπινες ζωές και περιουσίες στο πέρασμά του. Μιας αγάπης που έχει περισσότερες από μία μορφές, αφού μιλά για εκείνη του ζευγαριού που, ντυμένο την αγάπη ασπίδα καταφέρνει να αντεπεξέλθει σε μύρια όσα… Μιλά όμως και για την αγάπη του γονιού στο παιδί του κι αντίστροφα, μα και σε κείνη του παππού στο εγγόνι και αντίστροφα. Μα και για το μεγάλωμα ενός παιδιού από έναν ξένο μιλά. Ίσως μάλιστα αυτό να είναι το μεγαλύτερο δείγμα αγάπης, αφού η ηρωίδα προσφέρει τη ζωή της θυσία για να σώσει αγαπημένο…» επισήμανε η συγγραφέας, ενώ κατέληξε λέγοντας πως το μυστήριο που πλανάται στις σελίδες του βιβλίου λύνεται στις τελευταίες του, δίχως ν’ αφήνει γρέζια υποψίας για την κρυμμένη αλήθεια.