Στην όμορφη αυλή του Αρχοντικού Ζαφειρίου στον Άγιο Ονούφριο, παρουσίασε χθες βράδυ το βιβλίο του ο Κυριάκος Παπαγεωργίου με τίτλο «Πηλιογραφήματα – Σαράντα ποιητικές διαδρομές στο πηλιορείτικο περιβάλλον». Το πόνημα, όπως χαρακτήρισε το βιβλίο του ο ίδιος ο συγγραφέας, ουσιαστικά αποτελεί συρραφή περιηγητικών αφηγημάτων που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Ελληνικό Πανόραμα» και στην εφημερίδα «Θεσσαλία».
«Βραδινή Αναφορά, Αιτιολογία και Νομοτέλεια των Πηλιογραφημάτων». Έτσι τοποθετήθηκε χθες ο Κυριάκος Παπαγεωργίου, συγγραφέας των Πηλιογραφημάτων. «Σπάνια ο άνθρωπος της δράσης κρατάει ημερολόγιο. Αργότερα θυμάται, σημειώνει και πολλές φορές, εκπλήσσεται…» τόνισε.
Το πόνημα, όπως χαρακτήρισε το βιβλίο του, ουσιαστικά αποτελεί συρραφή περιηγητικών αφηγημάτων που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Ελληνικό Πανόραμα» και στην εφημερίδα «Θεσσαλία», δεν έχει καμία σχέση με το εξαιρετικά διαφωτιστικό οδολόγιο του Νίκου Χαρατσή, που χαράζει, αναλύει και περιγράφει όλες σχεδόν τις διαδρομές που ενώνουν τα μεταξύ τους χωριά στο Πήλιο, αλλά είναι μια απόπειρα να αφηγηθεί (μαζί του) ο κάθε πεζοπόρος με τον τρόπο που μπορεί αυτός να το κάνει εάν κι εφόσον εμπνέεται από το περπάτημα και τις παραστάσεις που γεννάνε μέσα του οι εικόνες κι εντυπώσεις – κυρίως αυτές. «Ο Χαρατσής κατέγραφε και την παραμικρή λεπτομέρεια. Εδώ κατά κανόνα δεν συμβαίνει αυτό. Στο βιβλίο αυτό δεν θα βρείτε περιγραφές και πληροφορίες, αποστάσεις, μήκη και πλάτη, αλλά θα νιώσετε μια αποστασιοποιημένη και ίσως μυστηριώδη εμφάνιση του αγνώστου, μακριά από το κοινό, το τυπικό και το συνηθισμένο…» είπε χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το Πήλιο είναι ένας ψηλός ουρανός που οχυρώνει τη θεότητά του, ένας θησαυρός ευχαρίστησης κι ένα μεταλλείο ψυχαγωγίας ή αλλιώς μια ιδιάζουσα αυταξία του περιβάλλοντος, μια σχολή, στην οποία διδάσκονται το υπέροχο και το χαριτωμένο.
«Αλλά στο Πήλιο ανοίγει και μια πόρτα ακόμη. Την πόρτα της ποίησης. Ο καθένας μπορεί να γίνει ποιητής αν βαδίσει με τις προδιαγραφές που του επισημαίνουν οι ειδικές διαδρομές αναζήτησης της κρυμμένης του ομορφιάς. Τότε όλα τα μονοπάτια του βουνού θα γίνουν δικά του» επισήμανε, προσθέτοντας: «Στα βαδίσματά μας πρέπει να σημειώσω μια λεπτομέρεια: Βάδιζα μόνος. Κατ’ ανάγκην μόνος, αλλά και κατά κανόνα. Μόνος κι ασυντρόφευτος. Από επιλογή, βέβαια, ευαισθησία και στάθμιση των αναγκών του βαδίσματος. Αλλιώς δεν θα έβγαιναν στην επιφάνεια οι παραστάσεις των αφηγημάτων…».
Αγαπούσε με μια μυστική ροπή τον κίνδυνο. Γενικά δεν τον σάρκωνε ο φόβος. Δεν φοβότανε τα ζώα είτε αρκούδες είτε λύκοι και τσακάλια είτε ποιμενικά σκυλιά. Δεν φοβότανε τα φίδια, τη νύχτα, το έρεβος και τη μοναξιά. «Όλα τα έφερε και τα σύναξε δίπλα μας ο θεός, η ίδια η φύση, αλλά και η μοίρα ως αναγκαία συνέπεια των επιλογών που κάνει ο άνθρωπος» σημείωσε.
Πολλοί είναι αυτοί που τον ρωτάνε πώς κι από πού έμαθε ν’ αγαπάει τη φύση του βουνού: «Μα από τη μελέτη των τραγικών, της Οδύσσειας, της Βίβλου, του Ηρόδοτου, του Παυσανία και της Σαπφώς. Είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι της εξόδου από την εσώκλειστη φύση του ανθρώπου» απάντησε.
Έζησε τη ζωή του με τρέλα, ίσως ή σχεδόν παράλογα, σκοτώνοντας πολλές φορές τη λογική. Τόλμησε τα δύσκολα, τα ακατόρθωτα. Πήρε δύσβατα μονοπάτια. Αγάπησε με πάθος όλα τα πράγματα. Τραγουδούσε όρθιος στη βροχή, ψιθύριζε στο σκοτάδι, σιγοντάριζε το φεγγάρι, ούρλιαζε στο φως που μεσουρανούσε. Έλειπε κάτι από το Πήλιο; «Πρέπει να τ’ ομολογήσω, υπήρξα ριψοκίνδυνος, γι’ αυτό αγάπησα το βουνό κι έτσι ανακάλυψα τις μυστικές κι ανίδωτες ομορφιές του…» ανέφερε.
«Δεν είναι παραμύθι ο παράδεισος του Πηλίου. Είναι ο κόσμος και ο χώρος μέσα και γύρω από τον οποίο ζούμε και κινούμαστε. Και η κίνηση αυτή είναι εξαιρετικά λεπτή και πολύ ευαίσθητη στα μηνύματα που εκπέμπει η «φύση του». Αρκεί βέβαια να έχουμε την ικανότητα να αναγνωρίσουμε αυτό τον παράδεισο που τρέχει δίπλα μας. Πώς; Μα επιστρατεύοντας τον διαλογισμό και τη φαντασία και αξιοποιώντας τα στον ύψιστο βαθμό» κατέληξε.
Να σημειωθεί πως χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε ο Νίκος Μαγγίτσης, ενώ για το βιβλίο μίλησαν οι Βασίλης Αναγνωστόπουλος, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας – πρόεδρος Κέντρου Βιβλίου Μαγνησιωτών Συγγραφέων, και Κυριάκος Σταθάκης, ιατρός νευρολόγος – έφορος Μονοπατιών του διοικητικού συμβουλίου ΕΟΣ Βόλου, διαχειριστής του ιστοτόπου «Περπατώντας στο Πήλιο», ενώ αποσπάσματα διάβασε ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας Κώστας Ακρίβος.
Το κλείσιμο της εκδήλωσης έγινε από τον μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο, ενώ την εκδήλωση συντόνισε η κ. Αδαμαντία Μουτσινά, πρόεδρος του Κέντρου Πολιτισμού «Ιωλκός», μέλος του ΔΣ της «Μαγνήτων Κιβωτού, για τη διάσωση του πολιτιστικού αποθέματος».