Παρουσιάστηκε η έκδοση «Δίκες στο έκτακτο Στρατοδικείο Βόλου 1946 – 1951»

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση παρουσίασης της έκδοσης «Δίκες στο έκτακτο Στρατοδικείο Βόλου 1946 – 1951», από την Τομεακή Επιτροπή Μαγνησίας του ΚΚΕ.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στον φιλόξενο και ζεστό χώρο του καφέ – κυλικείο στη «Θόλο» του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, το απόγευμα της Πέμπτης 28 Δεκεμβρίου. Παράλληλα λειτούργησε και έκθεση βιβλίου με εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής».
Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και ο βουλευτής Μαγνησίας του ΚΚΕ Βασίλης Μεταξάς. Μίλησαν οι Μιχάλης Τσιώνας και Θανάσης Βογιατζής, μέλη της ΤΕ Μαγνησίας, και η Χρυσούλα Τασολάμπρου, μέλος της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ.
Από τους βασικούς συντελεστές της έκδοσης μαζί με τον Θανάση Βογιατζή, ο Μιχάλης Τσιώνας παίρνοντας το λόγο, μίλησε για την περίοδο 1946-1951 στην οποία αναφέρεται και η συγκεκριμένη έκδοση.
Είπε ότι είναι μία περίοδος μετά την απελευθέρωση αλλά και τη συμφωνία της Βάρκιζας το 1945 κατά την οποία οι κομμουνιστές και άλλοι λαϊκοί αγωνιστές ένιωσαν στο πετσί τους όλο το μίσος της αστικής τάξης, των ξένων συμμάχων της και των μηχανισμών της με στόχο το τσάκισμα και την υποταγή του λαϊκού κινήματος που δημιουργήθηκε την προηγούμενη περίοδο, έτσι ώστε να κατορθώσει να σταθεροποιήσει την εξουσία της. Και ό,τι αυτή η περίοδος των μέτρων κορυφώνεται με τη θέσπιση του Γ’ ψηφίσματος το 1946 με το οποίο ιδρύονται τα έκτακτα στρατοδικεία και αρχίζουν ξανά οι εκτοπίσεις, οι εξορίες, οι φυλακίσεις, οι εκτελέσεις.
Και συνέχισε λέγοντας ότι έγινε προσπάθεια μέσα από το βιβλίο από τη μία, να περιγραφεί ώστε να κατανοηθεί το κλίμα που υπήρχε εκείνη την περίοδο και στην πόλη του Βόλου από το αστικό καθεστώς και τους μηχανισμούς του, τις παρακρατικές ομάδες, τους ντόπιους βιομήχανους, την εκκλησία. Ενώ από την άλλη αναδεικνύεται ο ηρωισμός και η αυταπάρνηση των χιλιάδων μελών, στελεχών και άλλων αγωνιστών που δεν έκαναν πίσω, δεν λιποτακτούσαν από το δίκαιο αγώνα που έδιναν ακόμη και όταν η απόφαση του στρατοδικείου ήταν εκτέλεση.
Τελειώνοντας ο Μιχάλης Τσιώνας τόνισε ότι αυτό το βιβλίο συμβάλλει και στη διατήρηση της αντικειμενικής ιστορικής πραγματικότητας, ιδιαίτερα σήμερα, όπως είπε, που από πάρα πολλές πλευρές μεταξύ αυτών και τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, γίνεται τεράστια προσπάθεια να αναθεωρηθεί η ιστορική πραγματικότητα και να ξαναγράψουν την ιστορία όπως τους συμφέρει, να συκοφαντηθούν οι αγώνες του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, να συκοφαντήσουν με το χειρότερο τρόπο την πρώτη απόπειρα οικοδόμησης στις σοσιαλιστικές χώρες και κυρίως στη Σοβιετική Ένωση, να εξισώσουν τον κομμουνισμό με το φασισμό.
Και σε αυτή την αντιπαράθεση, είπε ότι πρέπει να είμαστε πολύ καλά εξοπλισμένοι.
Η Χρυσούλα Τασολάμπρου στην ομιλία της ανέφερε: «Εκ μέρους της ΤΕ Μαγνησίας και με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση, σας καλωσορίζουμε στην παρουσίαση της έκδοσης «Δίκες στο έκακτο Στρατοδικείο Βόλου 1946-1951» εδώ στο κτίριο Παπαστράτου στο χώρο που λειτούργησε το Έκτακτο Στρατοδικείο Βόλου. Στο χώρο όπου τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, μαζί με άλλους εκατοντάδες αγωνιστές, έγραψαν μια ακόμα λαμπρή σελίδα στην ιστορία του εργατικού και λαϊκού κινήματος στη χώρα μας…
Όπως τότε σύντροφοι και φίλοι, έτσι και σήμερα, στην πραγματικότητα συγκρούονται δύο κόσμοι. Και στην περίοδο της ΕΑΜικής Αντίστασης και αργότερα στην περίοδο του ΔΣΕ, συγκρούστηκαν δύο διαφορετικοί και αντίθετοι κόσμοι. Από τη μια ήταν οι κομμουνιστές, οι ριζοσπάστες, οι αγωνιστές, που αντιπροσώπευαν και πάλευαν για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού. Και από την άλλη ο καταπιεστικός μηχανισμός της αστικής τάξης, που υπερασπιζόταν το εκμεταλλευτικό σύστημα και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της…
Κοιτάζοντας πίσω την ηρωική μας ιστορία όπως καταγράφηκε και σε τούτο εδώ τον ηρωικό τόπο αναρωτιόμαστε από τι πάστα, από ποιο υλικό, από ποιο μέταλλο ήταν φτιαγμένοι αυτοί οι άνθρωποι. Τι ήταν αυτό που τους έδωσε την δυνατότητα να αναδειχθούν σε ήρωες, σε αλύγιστους της ταξικής πάλης… Τέτοια συνειδητή στάση λαϊκού αγωνιστή εκφράζεται μαζικά σε στιγμές κορύφωσης της ταξικής πάλης…
Τέτοιους ανθρώπους αποδεικνύει ότι γεννά με τη συγκλονιστική ιστορική διαδρομή του το ΚΚΕ. Γιατί εκφράζει το νέο που γεννιέται σε κάθε φάση, συνολικά στη σύγχρονη εποχή…
Το θάνατό των εκτελεσμένων του Έκτακτου Στρατοδικείου, τη θυσία τους, μόνο μια ανταμοιβή της πρέπει και αυτό το υποσχόμαστε με όλη μας τη δύναμη. Να μη λυγίσουμε, να μην κάνουμε βήμα πίσω, να παλέψουμε για το δίκιο, για μια λεύτερη ζωή από βαρβαρότητα, πολέμους, εκμετάλλευση, να παλέψουμε για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό».
Ο Θανάσης Βογιατζής στο λόγο του αναφέρθηκε σε στιγμές της καθημερινότητας στην πόλη του Βόλου κατά την περίοδο του εμφυλίου επικεντρώνοντας στη λειτουργία του εκτάκτου στρατοδικείου Βόλου. Η περίοδος αυτή είπε, χαρακτηρίζεται από τη λυσσαλέα επίθεση της αστικής τάξης για να συνθλίψει το λαϊκό κίνημα, όχι μόνο πολιτικά αλλά και με τη φυσική εξόντωση, τη θανάτωση δηλαδή των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών. Και το έκανε αυτό η αστική τάξη για να μπορέσει να διατηρήσει και να εδραιώσει την εξουσία της μετά τον κλονισμό που δέχθηκε αυτή από τη δράση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ όπου με ψυχή το ΚΚΕ είχε με το μέρος του και μάλιστα ένοπλη την συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Στο Βόλο μια πόλη τότε 60.000 κατοίκων, το ΚΚΕ, ανέφερε, ότι είχε 5.000 μέλη ενώ το ΕΑΜ 20.000 και παράλληλα υπήρχαν και άλλες πολυπληθείς αντιστασιακές οργανώσεις ενώ το ΕΑΜ είχε 120 μέρες τη διοίκηση της πόλης, από την απελευθέρωση μέχρι τη συμφωνία της Βάρκιζας. Είπε χαρακτηριστικά ότι μόλις 10 μέρες μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, στις 3 Μάρτη του 1945, αστικές δυνάμεις καταστολής επιτέθηκαν σε διαδήλωση που έκανε το ΕΑΜ του Βόλου και σκότωσαν δύο αγωνιστές. Ενώ χιλιάδες ήταν οι διώξεις, οι φυλακίσεις, τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες και οι εκτελέσεις που ακολούθησαν.
Σε παρέμβασή του μετά τις ομιλίες ο Νίκος Γκατζής πρώην βουλευτής Μαγνησίας του ΚΚΕ, εξήρε τον καθοριστικό ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης στο σταμάτημα των εκτελέσεων αναφέροντας ότι το 1950 στη συνεδρίαση του ΟΗΕ ο υπουργός Εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης είπε στον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας κ. Τσαλδάρη: «Έξω από δω δολοφόνε, εδώ είναι χώρος ειρήνης και συνεργασίας» και έτσι με ένα τηλεφώνημα σταμάτησαν οι εκτελέσεις και γλύτωσαν πάρα πολλοί καταδικασμένοι από βέβαιο θάνατο, μεταξύ των οποίων και η μητέρα του Νίκου Γκατζή.χ