Παρουσιάστηκε χθες το βράδυ το νέο βιβλίο του εκπαιδευτικού-συγγραφέα Διονύση Λεϊμονή «Το παιδί με τη φουστανέλα» (Αρτέον Εκδοτική), στον υπαίθριο πεζοδρομημένο χώρο μπροστά από το κτίριο Σπίρερ. Η παρουσίαση ήταν η τελευταία μιας σειράς παρουσιάσεων, που διοργάνωσε η Διεύθυνση Αρχείων, Μουσείων και Βιβλιοθηκών του ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗΠΕΘΕ Βόλου, με αφορμή τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την έναρξη της Επανάστασης. Την παρουσίαση συντόνισε η δημοσιογράφος Ροσσάνα Πώποτα.
Ο βραβευμένος συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας Διονύσης Λεϊμονής σημείωσε πως «το βιβλίο γράφτηκε με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και ήταν η αφορμή να ανατρέξω στην παιδική μου ηλικία και τα βιώματά μου από το Αιτωλικό Μεσολογγίου. Στην περιοχή υπήρχε ένας ήρωας, ο Γρηγόριος Λιακατάς, με τον οποίο «συνομίλησα» προσπαθώντας να γνωρίσω καλύτερα το παρελθόν μου».
Μέσα από αυτή τη «συνομιλία» προέκυψε και η ιστορία και η σχέση του Λιακατά με ένα σύγχρονο παιδί, τον Γρηγόρη, ο οποίος έχει μια ιδιαιτερότητα στην όραση εκ γενετής. «Ο Γρηγόρης δεν έπαιζε με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του και η μοναδική του παρέα ήταν το άψυχο άγαλμα, το οποίο άρχισε να του μιλάει, ανακαλύπτοντάς του ένα παρελθόν, το οποίο του άλλαξε τη ζωή, τον τρόπο σκέψης και τον έκανε ήρωα στην καθημερινότητά του, ώστε να τον αποδεχθούν και οι υπόλοιποι» ανέφερε ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας.
Το βιβλίο συνδέει το παρελθόν με το παρόν χωρίς να γίνει αυτό εθιμοτυπικά ή με έναν τρόπο διδακτικό, αλλά με έναν τρόπο βιωματικό και δημιουργικό. «Δηλαδή να καταλάβει ο αναγνώστης ότι το παρελθόν είναι αυτό που καθορίζει τα βήματά μας, αλλά σε εμάς επαφίεται πώς θα ενεργήσουμε στη ζωή μας, ώστε να κερδίσουμε τον τίτλο του ήρωα, ακόμα και αν αντιμετωπίζουμε κάποια δυσκολία στη ζωή» εξηγεί ο ίδιος.
«Το παιδί με τη φουστανέλα» είναι το δέκατο τρίτο βιβλίο του Διονύση Λεϊμονή, το οποίο κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2020, με την εικονογράφηση να γίνεται από τον Πρόδρομο Μάνου: «Ο εικονογράφος έκανε μια εξαιρετική δουλειά, αποτυπώνοντας πολύ όμορφα τις σκηνές, αλλά και με πολλή συνείδηση και αγάπη στο παρελθόν και την περιοχή, αναδεικνύοντας το κείμενο».
Όσον αφορά στη σημαντικότητα της εικονογράφησης σε ένα βιβλίο, ο ίδιος σημείωσε πως αυτή τονίζει το κείμενο με έναν τρόπο, αλλά δεν είναι αυτό που θα το σώσει. «Πιστεύω καθαρά στο κείμενο και στον λόγο σε ένα βιβλίο. Η εικονογράφηση υποβοηθάει τον λόγο, δεν παίζει καθοριστικό λόγο. Το συγκεκριμένο βιβλίο μπορεί να «διαβαστεί» και από παιδιά μικρότερης ηλικίας. Δεν είναι εξάλλου περίεργο ότι το βιβλίο το διαβάζουν γονείς στα παιδιά του Νηπιαγωγείου, διότι η εικόνα δουλεύει πολύ δημιουργικά για το κείμενο και όταν αργότερα τα παιδιά μπουν στη διαδικασία της ανάγνωσης, διαβάζουν από μόνα τους αυτό που τους είχε διαβαστεί, βλέποντας τις εικόνες» κατέληξε.
