«Ακόμη και σήμερα οι μαθητές διδάσκονται τη σχολική ιστορία, όπως αυτή χαράκτηκε στα τέλη του 19ου αιώνα» τόνισε ο αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Χάρης Αθανασιάδης, που χθες στη La Petite Cantine παρουσιάστηκε το βιβλίο του με τίτλο «Τα αποσυρθέντα βιβλία. Έθνος και Σχολική Ιστορία στην Ελλάδα, 1858-2008».
Στο βιβλίο ο συγγραφέας αναφέρει έξι περιπτώσεις σχολικών εγχειριδίων που προκάλεσαν την αντίδραση διαφόρων κύκλων της κοινής γνώμης, γιατί θεωρήθηκε ότι αλλοιώνουν την εθνική ταυτότητα.
Η χθεσινή εκδήλωση διοργανώθηκε από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους στον Νομό Μαγνησίας και τις εκδόσεις «Αλεξάνδρεια».
«Το βιβλίο μου αφορά τα βιβλία για την ιστορία που αποτέλεσαν αντικείμενο δημόσιας διαμάχης και υπό το βάρος της αποσύρθηκαν. Το πιο γνωστό είναι το βιβλίο της κ. Ρεπούση, αλλά με αφορμή αυτό το βιβλίο έκανα μια έρευνα που ξεκινά από το 1858 μέχρι και το 2008. Η έρευνα με τη συγγραφή διήρκεσε επτά χρόνια» ανέφερε ο συγγραφέας.
Ερωτηθείς γιατί προκαλούνται αντιδράσεις, ο κ. Αθανασιάδης ανέφερε πως «τα βιβλία δεν αποσύρονται για τις όποιες ανακρίβειες που μπορεί να έχουν. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα βιβλία δεν ενσταλάζουν σύμφωνα με τους επικριτές, εθνική συνείδηση και ταυτότητα. Στην πραγματικότητα τα σχολικά βιβλία ιστορίας που αποσύρθηκαν, προσπάθησαν να συμβαδίσουν με την επιστημονική, ακαδημαϊκή ιστορία. Ωστόσο η κοινωνία το εξέλαβε ως αλλοίωση της ιστορίας. Και έτσι μένουμε στα ίδια, όσα ορίζει ο κανόνας που σχεδίασε ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόππουλος, ο μεγάλος εθνικός μας ιστοριογράφος. Σύμφωνα με τον κανόνα η ιστορία είναι η βιογραφία του ελληνικού έθνους και κρατάμε αυτά που μας κρατούν περήφανους και πετάμε τα μελανά σημεία. Άρα φτιάχνουμε μια ιστορία κομμένη και ραμμένη για να είμαστε υπερήφανοι. Επομένως ενώ η ακαδημαϊκή ιστορία εξελίσσεται, η σχολική μένει κολλημένη στα τέλη του 19ου αιώνα.
Ο συγγραφέας εκτός από την περίπτωση του 2008, μελέτησε το βιβλίο του Γιώργου Κόκκινου το 2002 για τη Γ’ Τάξη Λυκείου, αλλά και το βιβλίο ιστορίας για το Βυζάντιο το 1965, το αναγνωστικό του 1919, το βιβλίο του 1894 και το βιβλίο της περιόδου 1860-1890.
Φώτης Σπανός