Tου Κώστα Ματσιόλη*
Βρισκόμαστε στο μέσον μιας εξαιρετικά επικίνδυνης περιόδου μιας πανδημίας που δεν έχουμε ξαναζήσει, και σε αντίθεση με όλους τους πολίτες, που προσπαθούν να προστατευτούν όσο γίνεται καλύτερα από τον κίνδυνο να μολυνθούν από τον θανατηφόρο Covid-19, εμείς παραμένουμε πιστοί στο καθήκον μας, λειτουργώντας όπως ξέρουμε, χωρίς διαφοροποίηση, νύχτα-μέρα σε όλα τα σημεία της χώρας, νησιώτικα και ηπειρωτικά, ορεινά και πεδινά, αστικά και αγροτικά, προσπαθώντας να διαχειριστούμε τους προβληματισμούς, τις ερωτήσεις και τις αγωνίες των πολιτών προλαμβάνοντας τη μαζική υστερία αλλά και το μπλοκάρισμα των δημόσιων υγειονομικών δομών, απελευθερώνοντας έτσι πολύτιμο χρόνο στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό για να το αξιοποιήσουν κατάλληλα και παραγωγικά, για αυτούς που τον έχουν πραγματική ανάγκη. Η μάχη αυτή που δίνουν οι φαρμακοποιοί, όπως και όλοι οι επαγγελματίες Υγείας που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, διεξάγεται σ’ ένα περιβάλλον αβεβαιότητας, όπου η επιστημονική κοινότητα διεθνώς καταβάλλει προσπάθειες να αναγνωρίσει τον τρόπο που συμπεριφέρεται ο αόρατος, όπως έχει χαρακτηριστεί εχθρός. Ήδη νέα έρευνα Αμερικανών επιστημόνων από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών (NAS), θέτει νέους προβληματισμούς για το εάν τελικά πρέπει ή δεν πρέπει αναγκαστικά να χρησιμοποιείται η μάσκα ως μέτρο πρόληψης του ιού, καθώς πιθανολογείται ότι ο SARS CoV-2 μπορεί να μεταδοθεί μέσω του αέρα απλώς με την αναπνοή. Η πρόληψη πλέον παίρνει άλλη διάσταση ως έννοια και την ευθύνη, γι’ αυτό φαίνεται ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να τη θεωρεί κανείς ως υποχρέωση μόνο της πολιτείας. Τόσο η επιστημονική μας κατάρτιση, όσο και η ευαισθησία μας απέναντι στην καθημερινότητα, είναι ειδικά τούτες τις εξαιρετικά δύσκολες μέρες, πολύτιμη και αναγκαία για τους πολίτες.
Είμαστε και θα είμαστε πάντα παρόντες, πάρα το γεγονός ότι το πολίτικο μας σύστημα, κολλημένο στις μικροπολιτικές του αγκυλώσεις δεν μας το αναγνωρίζει. Αναμφίβολα οι γιατροί μας, οι νοσηλευτές και το προσωπικό των νοσοκομείων μας επωμίζονται το μεγαλύτερο βάρος αυτού του «άνισου» αγώνα, όλο αυτό το διάστημα. Όμως για να μπορέσουν εκείνοι να επιτελέσουν το έργο τους κάποιοι άλλοι χρειάζεται να σταθούν ως ανάχωμα. Αυτόν ακριβώς τον ρόλο έχουμε επωμιστεί εμείς οι φαρμακοποιοί και οι φαρμακοϋπάλληλοι, οι οποίοι δρώντας κυριολεκτικά στην πρώτη γραμμή αυτού του πρωτόγνωρου υγειονομικού πολέμου, στεκόμαστε ως εμπροσθοφυλακή, ως η ευκολότερα προσβάσιμη και σε 24ωρη λειτουργία, δομή Πρωτοβάθμιας Υγείας, λαμβάνοντας τις «πρώτες βολές» και καταφέρνοντας έτσι να κρατήσουμε αλώβητο το δημόσιο Σύστημα Υγείας. Παρασκευάσαμε στα εργαστήριά μας χιλιάδες αντισηπτικά, με βάση τις οδηγίες του Π.Ο.Υ, σε περίοδο στην οποία οποιοδήποτε άλλο αξιόπιστο προϊόν με αντισηπτική ή απολυμαντική δράση σε όλη την Ελλάδα είχε εξαντληθεί, βοηθώντας έτσι χιλιάδες συμπολίτες μας από την εξάπλωση της νόσου. Συμβουλεύοντας το πλήθος των συμπολιτών μας, που επισκέπτονται καθημερινά τα φαρμακεία και παρέχοντας την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, προλάβαμε χιλιάδες περιστατικά, που θα γέμιζαν τα νοσοκομεία μας και θα αύξαναν την πιθανότητα κρουσμάτων από τον επικίνδυνο ιό. Τούτες τις μέρες κανείς πολίτης δεν επισκέπτεται το φαρμακείο, για κανένα άλλο λόγο πάρα μόνο για να βρεθεί άμεση λύση σε κάποιο πρόβλημα που αφορά στην υγεία του. Τα περισσότερα ιατρεία είναι κλειστά οπότε δεν υπάρχουν συνταγές. Η άυλη συνταγογράφηση προϋποθέτει γνώσεις πλοήγησης και πολλές φορές εξοπλισμό, που δεν διαθέτουν οι υπερήλικες, και συνεχίζει να παρουσιάζει πολλά προβλήματα λειτουργίας ακόμη, έναν μήνα μετά από το ξεκίνημά της! Η πώληση των περισσοτέρων ειδών έχει μηδενιστεί, αφού δεν υπάρχει ζήτηση.
Διερωτήθηκε άραγε κανείς, σε τι κίνδυνο μπαίνει η ζωή του συναδέλφου επιστήμονα φαρμακοποιού μη γνωρίζοντας αν ο πολίτης ο οποίος προσέρχεται στο φαρμακείο νοσεί ή είναι φορέας της νόσου ή όχι, με ότι αυτό συνεπάγετε για τον ίδιο, την οικογένειά του και την επιχείρησή του. Ήδη στη γειτονική μας χώρα την Ιταλία οκτώ συνάδελφοί μας μέχρι στιγμής έχουν πεθάνει από τον κορωνοϊό, και κανένα Μ.Μ.Ε στη χώρα μας δεν το ανέφερε. Επίσης στη διπλανή μας πόλη τη Λάρισα, μέσα στην αποκλεισμένη συνοικία της Νέας Σμύρνης, υπάρχει και συνεχίζει να λειτουργεί φαρμακείο, το οποίο ειδικά αυτή την περίοδο, προσφέρει στην πολιτεία πολύτιμες υπηρεσίες με την παρουσία επιστήμονα φαρμακοποιού στην πρώτη γραμμή αναφοράς, κάτι για το οποίο δεν αναφέρει κανείς πολιτικός ή Μ.Μ.Ε δυστυχώς. Κανένας αξιωματούχος κυβερνητικός ή και της αντιπολίτευσης, δεν τολμά να ξαναπεί αυτό που όλα τα προηγούμενα μαρτυρικά χρόνια έλεγαν, ότι είναι πολλά τα 10.000 φαρμακεία σε κάθε σημείο της Ελλάδος και ότι πρέπει να κλείσουν τα μισά τουλάχιστον και να μείνουν 4.000 με 5.000 ή ότι αποτελούν κοινές εμπορικές επιχειρήσεις και όχι κόμβοι δημόσιας υγείας! Αν πράγματι επιμένουν όλοι τους σήμερα ας τα ξανά αναφέρουν. Αυτά τα ξέχασαν, όπως ξέχασαν και άλλα πολλά που αφορούν στο πολύ βασανισμένο όλα αυτά τα χρόνια, Δημόσιο Σύστημα Υγείας που συνεχίζει να αντιστέκεται περήφανα και γενναία στην άνιση μάχη με τον θανατηφόρο Covid-19. Επιπλέον είμαστε ο μόνος επιστημονικός κλάδος που η πολιτεία μας εξαίρεσε από την οικονομική βοήθεια που έδωσε σε όλους, παρά την πολύτιμη άμισθη συμβολή μας στη μάχη που δίνουμε με την υποχρεωτική λειτουργία μας καθημερινά.
Οι φαρμακοποιοί θα παραμένουν και θα συνεχίσουν να είναι ενεργοί στο πλευρό των ασθενών ως σημαντικός κρίκος της υγειονομικής αλυσίδας στον «ιερό» πόλεμο απέναντι στον ιό και όχι μόνο, απελευθερώνοντας πολύτιμους πόρους για το Σύστημα.
Πάντα για τον πολίτη θα υπάρχει ένας πράσινος σταυρός ελπίδας αναμμένος νύχτα μέρα, κοντά τους, δίπλα τους.
*Ο Κώστας Ματσιόλης είναι πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Μαγνησίας