Πάνος Σόμπολος στη “Θ” «Τώρα γράφω βιβλία και δεν κάνω ρεπορτάζ»

Συνώνυμο επαγγελματικής ικανότητας και δημοσιογραφικής αξιοπρέπειας ο Πάνος Σόμπολος δεν χρειάζεται συστάσεις παρά μόνον αναφορά με αφορμή το νέο του βιβλίο με τίτλο «Βεντέτες» που θα παρουσιαστεί στον Βόλο την Τετάρτη 5 Ιουνίου, στις 8 το βράδυ, στην Εξωραϊστική Λέσχη Βόλου (Ι. Καρτάλη 3 – Πολυμέρη) σε εκδήλωση ανοικτή για το κοινό. Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι Διαμαντής Καρβέλης, διευθυντής Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Βόλου, Άννα Μαρία Παπαδημητρίου, αντιπεριφερειάρχης Μαγνησίας, Χρήστος Στρατηγόπουλος, δικηγόρος, πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Βόλου. Συντονίζει ο δημοσιογράφος Ηλίας Κουτσρής. 

Χαιρετισμό θ’ απευθύνουν οι Δημήτρης Χορταργιάς, πρόεδρος Ένωσης Συντακτών Θεσσαλίας, Στερεάς Ελλάδος και Εύβοιας, και Σωτήρης Κέλλας, πρόεδρος ΕΤΑΣ.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην Εξωραϊστική Λέσχη Βόλου. 

Ο Πάνος Σόμπολος, δεινός αστυνομικός ρεπόρτερ, μεταδίδει τη γνώση και την πείρα του μετά την προσέγγιση θεμάτων που αφορούν στη βεντέτα και συγκλόνισαν τη χώρα προσφέροντας ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα που βασίζεται στην πραγματικότητα.    

Συνέντευξη ΛΟΪΖΟΣ ΑΣΒΕΣΤΑΣ

Συγγραφέας και δημοσιογράφος αναδεικνύεστε για ακόμη μια φορά με την έκδοση του νέου σας βιβλίου. Πιστεύετε ότι συμπορεύονται οι δύο αυτές ιδιότητες και αν ναι ποια κυριαρχεί;

Όταν βρισκόμουνα στην ενεργό δημοσιογραφία και υπηρετούσα στον τομέα του αστυνομικού ρεπορτάζ, μεταξύ των άλλων στόχων που είχα βάλει ήταν, μετά τη συνταξιοδότησή μου, να καταγράψω και να αποτυπώσω στα βιβλία τα όσα βίωσα κάνοντας ρεπορτάζ. Με αξίωσε ο Θεός και έφτασα στη σύνταξη οπότε πραγματοποιώ αυτόν τον στόχο. Το βιβλίο που έχει τίτλο «Βεντέτες» είναι κατά σειρά το έβδομο και πρόθεσή μου είναι να συνεχίσω τη συγγραφή. 

Όσο για το ποια από τις ιδιότητες του δημοσιογράφου και του συγγραφέα κυριαρχεί απαντώ ότι είναι διαφορετικό το ένα από το άλλο. Τώρα γράφω βιβλία και δεν κάνω ρεπορτάζ.

Η Βεντέτα υπάρχει άραγε και στις ημέρες μας, υφίσταται ως σκέψη ή πρόθεση ως «κληρονομιά» και τελικά ως χρέος; 

Βεντέτα σημαίνει εκδίκηση και εφαρμοζόταν στα πανάρχαια χρόνια που δεν υπήρχαν δικαστήρια, νόμοι, δικαστές και εισαγγελείς. Σας θυμίζω τον Μωσαϊκό νόμο που έλεγε οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. Όταν καθιερώθηκαν τα δικαστήρια και οι νόμοι η βεντέτα συνεχίστηκε ως έθιμο και συνεχίζεται και σήμερα σε διάφορες χώρες όπως και στην Ελλάδα. Διαβάζοντας τις υποθέσεις που περιλαμβάνει το νέο βιβλίο μου, διαπιστώνετε ότι πολλοί το θεωρούν χρέος και γι’ αυτό παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους και δεν περιμένουν τη Δικαιοσύνη.

Πώς επιλέξατε τις περιπτώσεις που αφορούν στη βεντέτα; Ποια τα κριτήρια που τις καθιστούν ξεχωριστές; 

Το νέο βιβλίο μου περιλαμβάνει πάνω από τριάντα βεντέτες που διαδραματίστηκαν από τη δεκαετία του 1920 έως το τέλος της δεκαετίας του 1990. Μετά το 2000 δεν περιέλαβα βεντέτες, επειδή δεν θέλω να αναμοχλεύω μίση και πάθη με πρόσφατα περιστατικά. Διαβάζοντας το βιβλίο θα διαπιστώσετε ότι δεν αναφέρω και τα επώνυμα δραστών και θυμάτων, ούτε τα χωριά τους πλην δύο ή τριών περιπτώσεων που έχουν μείνει ως ιστορικά γεγονότα. Κι αυτό το κάνω σεβόμενος τη μνήμη των θυμάτων, αλλά και το γεγονός ότι δεν χρωστάνε τίποτα τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα, επειδή οι δικοί τους ενεπλάκησαν σ αυτές τις υποθέσεις. Άλλωστε όλοι γύρισαν σελίδα στη ζωή τους και δεν θέλουν να θυμούνται όλα αυτά που είχαν συμβεί.

Είναι ξεχωριστές οι υποθέσεις του βιβλίου, γιατί πολλές από αυτές έχουν συγκλονίσει το πανελλήνιο κι έχουν μείνει για πάντα στα αστυνομικά χρονικά της χώρας μας.

Πώς αισθάνεστε όταν πληροφορήστε ένα έγκλημα, νιώθετε εν ολίγοις την έγερση να δράσετε, να πλησιάσετε το περιστατικό;

Στη ζωή μου έχω κάποιες αρχές και τις τηρώ απαρέγκλιτα. Μια από αυτές τις αρχές είναι αυτό που λέει ο λαός μας: «Κάθε πράγμα στον καιρό του». Εργάστηκα 45 χρόνια και μάλιστα πολύ σκληρά. Εμείς οι παλιότεροι πρέπει να αποχωρούμε για να βρίσκουν δουλειά και οι νεότεροι συνάδελφοί μας.  

Τι κάνει κατά τη γνώμη σας έναν ρεπόρτερ αποτελεσματικό και ικανό, να ξεχωρίζει και να διακρίνεται; Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο συνάδελφο; 

Λέω πάντα στους νέους συναδέλφους τα εξής: Σε όποιον τομέα τάχθηκαν να υπηρετήσουν στη δημοσιογραφία, να τον αγαπήσουν, να επιδίδονται εξ ολοκλήρου σ’ αυτόν, πάντα να διασταυρώνουν την είδηση κι όταν ενημερώνουν τον κόσμο, να τον ενημερώνουν σωστά κι αντικειμενικά. Να μην επηρεάζονται από συμφέροντα, από κόμματα, από παρατάξεις κι από ιδεολογικές τοποθετήσεις. Επίσης λέω στους νέους συναδέλφους το μότο τους να είναι δύο λέξεις, που ήταν και το δικό μου σε όλη τη δημοσιογραφική μου σταδιοδρομία: Ήθος και εργατικότητα. Η λέξη ήθος περιλαμβάνει πολλές έννοιες όπως ανθρωπιά, αγάπη, αλληλεγγύη, αλληλοσεβασμό και πολλά άλλα.

Υπάρχουν αφανείς δράστες ή αφανή θύματα από κάθε περιστατικό;

Σε κάποια από τα περιστατικά μπορεί να υπάρχουν και δράστες και θύματα που δεν αποκαλύπτονται. Αυτά βέβαια είναι δουλειά της Αστυνομίας που ασχολείται με την εξιχνίαση των διαφόρων υποθέσεων.    

Σας «κυνηγούν» τα περιστατικά που αναφέρετε, ως άσχημες σκέψεις ή και ως εφιάλτες;

Σας απαντώ όχι. Όπως γνωρίζετε έχω καλύψει δεκάδες χιλιάδες εγκλήματα, δυστυχήματα και γενικά τραγικές υποθέσεις. Δεν με «κυνηγούν» ούτε τώρα, αλλά ούτε και όταν βρισκόμουνα στον τόπο που διαδραματίζονταν κάνοντας ρεπορτάζ. Είχα το καλό ότι όταν επέστρεφα σπίτι μου και έκλεινα την πόρτα, τα τραγικά περιστατικά που βίωνα, τα άφηνα απέξω. Βέβαια τα γεγονότα που άφηναν άναυδη την κοινή γνώμη, δεν πρόκειται να φύγουν από τη μνήμη μου όσο βρίσκομαι εν ζωή. Αυτά δεν ξεχνιούνται.