Στον Βόλο θα βρίσκεται ο γνωστός δημοσιογράφος Πάνος Σόμπολος για την παρουσίαση του πέμπτου βιβλίου του με τίτλο «Εγκλήματα γένους θηλυκού στην Ελλάδα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Η παρουσίαση θα γίνει την Πέμπτη 5 Μαρτίου, στις 19.00, στο Public Βόλου, με ομιλήτριες την αστυνόμο α’ Έφη Εμμανουηλίδου και τις δημοσιογράφους Τούλα Κεκάτου και Ροσσάνα Πώποτα.
Συνέντευξη Χαριτίνη Μαλισσόβα
Εγκλήματα γένους θηλυκού στην Ελλάδα, το βιβλίο σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Θέλετε να μας δώσετε κάποια στοιχεία;
Πρόκειται για ένα βιβλίο που ασχολείται με εγκλήματα – δολοφονίες που διαπράχθηκαν ή μάλλον έχουν πάντα πρωταγωνίστρια τη γυναίκα είτε ως φυσική αυτουργό είτε ως συναυτουργό είτε ως απλή συνεργό.
Περιλαμβάνει τριάντα εννέα υποθέσεις ανθρωποκτονιών και μία υπόθεση που αναφέρεται σε άλλου είδους εγκληματικές πράξεις που διαπράττονται φυσικά από γυναίκες.
Το πρώτο έγκλημα με το οποίο ασχολούμαι, διαπράχθηκε το 1931 με θύμα τον εργολάβο Αθανασόπουλο, ένα έγκλημα που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο και είχαν δημοσιευθεί χιλιάδες ρεπορτάζ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι αυτό το έγκλημα που έγινε και τραγούδι που τραγουδιέται ακόμη και σήμερα στα ρεμπετάδικα, το «Καϋμένε Αθανασόπουλε τι σούμελλε να πάθεις από κακούργα πεθερά τα νιάτα σου να χάσεις…».
Σε αντίθεση με τα άλλα βιβλία σας, εδώ συναντάμε και υποθέσεις που δεν ανήκουν σε δικά σας ρεπορτάζ. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θέλετε να τα εντάξετε;
Αλήθεια είναι. Στα προηγούμενα βιβλία παρατηρεί κανείς ότι κάτω από τον κύριο τίτλο του βιβλίου, υπάρχει ο υπότιτλος «όπως τα έζησα», γιατί περιλαμβάνουν υποθέσεις που έζησα, που δούλεψα κάνοντας ρεπορτάζ στον τόπο που είχαν λάβει χώρα.
Αυτό το βιβλίο «Εγκλήματα γένους θηλυκού στην Ελλάδα» περιλαμβάνει και υποθέσεις που δεν έζησα, είτε διότι ήμουνα αγέννητος, είτε διότι δεν είχα μπει ακόμα στη δημοσιογραφία και δεν τα είχα ζήσει.
Δεν σας κρύβω ότι αυτό το βιβλίο, με κούρασε πολύ! Δεν ήταν σαν τα άλλα που τράβαγα υποθέσεις από το αρχείο, τις έφερνα στον νου μου και προχωρούσα στο γράψιμο. Εδώ έπρεπε να ανατρέξω σε παλιές εφημερίδες εκείνης της εποχής. Το έκανα, αλλά δεν με ικανοποιούσε το αποτέλεσμα. Έβλεπα κενά και διαφορετικά στοιχεία για ορισμένες από αυτές τις υποθέσεις.
Σκέφθηκα και ανέτρεξα στα αρχεία της τότε Αστυνομίας Πόλεων και της τότε Χωροφυλακής και άντλησα αρκετά στοιχεία και συμπλήρωσα ή διόρθωσα τις υποθέσεις.
Αλλά για να είμαι 100% σίγουρος, ανέτρεξα και στις δικαστικές αποφάσεις και τα πρακτικά αυτών των υποθέσεων, οπότε ήμουνα πλέον σίγουρος ότι ο ιστορικός του μέλλοντος μπορεί να αντλήσει στοιχεία από το βιβλίο, χωρίς κανέναν δισταγμό.
Η απάντηση γιατί εντάχθηκαν κι αυτά που δεν έζησα είναι ότι ήθελα να δείξω το πώς κυμάνθηκε το έγκλημα της ανθρωποκτονίας στην Ελλάδα από εκείνα τα χρόνια το 1931 ώς τη σημερινή εποχή. Άλλωστε αυτά που περιλαμβάνονται στο βιβλίο είναι η ιστορία του εγκλήματος στη χώρα μας.
Ποια είναι η βασική διαφορά ανάμεσα στα εγκλήματα που διαπράττονται από γυναίκες, σε σχέση με αυτά που διαπράττουν άνδρες;
Οπωσδήποτε υπάρχει διαφορά στη συντριπτική πλειοψηφία τους. Η γυναίκα χρησιμοποιεί διαφορετικές μεθόδους για να φτάσει στην επίτευξη του σκοπού της. Το σχεδιάζει πολύ καλά και είτε προχωρεί και το κάνει η ίδια, είτε βάζει άλλον π.χ. τον εραστή της που τον έχει κάνει άβουλο όργανό της πουλώντας του έρωτα και αγάπη. Αλλά τη διαφορά θα τη διαπιστώσει κανείς, διαβάζοντας τις υποθέσεις του βιβλίου.
Από την τόσο μεγάλη εμπειρία σας στο αστυνομικό ρεπορτάζ, ποιο έγκλημα σας συγκλόνισε περισσότερο;
Αμέτρητα είναι τα εγκλήματα που με συγκλόνισαν όπως συγκλόνισαν και το πανελλήνιο. Ξεχωρίζω το έγκλημα που είχε διαπραχθεί στα Κάτω Πατήσια το 1987 από τον Παναγιώτη Φ., ο οποίος στραγγάλισε τη 18χρονη σύζυγό του μέσα στο σπίτι τους, έσυρε το πτώμα στο μπάνιο, το τεμάχισε με κοφτερό μαχαίρι, έβαλε τα τεμαχισμένα μέλη σε σακούλες σκουπιδιών και τα έριξε σε κάδους απορριμμάτων, όπου βρέθηκαν από συλλέκτη γραμματοσήμων.
Πώς αισθάνεστε που το όνομά σας έχει ταυτιστεί με το αστυνομικό ρεπορτάζ;
Αυτός ήταν ο τομέας που τάχθηκα να υπηρετήσω στη δημοσιογραφία. Αυτό το ρεπορτάζ προσπάθησα να το κάνω σωστά σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης που εργάστηκα. Νιώθω ικανοποίηση γιατί αναγνωρίζεται από τον κόσμο το ότι το υπηρέτησα σωστά.
Τα «Εγκλήματα γένους θηλυκού» δεν είναι το πρώτο βιβλίο σας. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στη συγγραφή;
Κατά τη μακροχρόνια δημοσιογραφική μου πορεία, κάλυψα δημοσιογραφικά πάρα πολλά εγκλήματα – ανθρωποκτονίες που είχαν διαπραχθεί από άντρες και γυναίκες. Σε κάποια από αυτά είχα εντυπωσιασθεί από τον τρόπο διάπραξής τους. Τότε σκεπτόμουνα κι έλεγα, όταν θα πάρω τη σύνταξή μου και θα έχω χρόνο, θα ασχοληθώ με αυτού του είδους τις εγκληματικές υποθέσεις. Κι αυτό έκανα.
Διαβάζετε αστυνομική λογοτεχνία; Ξεχωρίζετε κάποιους συγγραφείς του είδους;
Εδώ θα σας απαντήσω αρνητικά. Κι αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι εγώ, σαράντα χρόνια, ζούσα πραγματικές αστυνομικές υποθέσεις και μ’ αυτές ασχολούμουνα. Αυτές τις πραγματικές υποθέσεις ζούσα, αυτές έγραφα στην εφημερίδα κι έλεγα στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Οπότε δεν μου έκαναν εντύπωση τα μυθιστορήματα.
Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσω για να μην παρεξηγηθώ, ότι έχουν γραφτεί αμέτρητα αριστουργήματα αστυνομικών μυθιστορημάτων και γράφονται και σήμερα και θα γράφονται και στο μέλλον. Αρέσουν στον κόσμο.
Ποια χαρακτηριστικά έχει ο καλός αστυνομικός ρεπόρτερ; Τι συμβουλεύετε τους νεότερους συναδέλφους σας;
Το αστυνομικό ρεπορτάζ είναι από τα δυσκολότερα ή μάλλον το δυσκολότερο στη δημοσιογραφία. Και είναι δύσκολο επειδή σε θέλει σε επαγρύπνηση 24 ώρες το 24ωρο, επτά μέρες τη βδομάδα και 365 μέρες τον χρόνο. Δυστυχώς δεν υπάρχει για τον αστυνομικό συντάκτη ωράριο, όπως υπάρχει για τους άλλους συναδέλφους.
Ως προς τις συμβουλές προς τους νεότερους:
Θα πρέπει να διαθέτουν οι ασχολούμενοι με το αστυνομικό ρεπορτάζ αξιόπιστες πηγές. Θα πρέπει να πηγαίνουν οπωσδήποτε στον τόπο που διαδραματίζεται το όποιο γεγονός και δεν θα πρέπει να δουλεύει με το τηλέφωνο από το γραφείο, ούτε να βασίζεται σ’ αυτά που γράφει π.χ. ένα site και να τα παίρνει και να τα γράφει κι αυτός. Πριν γράψει ή βγει να πει στον αέρα μία είδηση, θα πρέπει να την έχει διασταυρώσει από δύο πηγές. Ποτέ μη βασίζεται σ’ αυτά που του λέει ο ένας ή ο άλλος που μπορεί να έχουν δικό τους σκοπό και κάπου να αποβλέπουν.
Εν κατακλείδι θα πρέπει να ενημερώνουν σωστά κι αντικειμενικά τον κόσμο, χωρίς υπερβολές και φανατισμούς και πάντα στο πλαίσιο της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Ποια αξία θεωρείτε υπέρτατη;
Στους νέους δημοσιογράφους λέω πάντα να θυμούνται στη ζωή τους δύο λέξεις: Ήθος και εργατικότητα. Αν διαθέτουν αυτά τα δύο στοιχεία, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Αν δεν τα έχουν, θα τους φταίει άλλοτε ο αρχισυντάκτης, άλλοτε ο συνάδελφος κι άλλοτε η κοινωνία και φυσικά στην πορεία θα αποβληθούν από τη δημοσιογραφία. Αυτά βέβαια τα δύο στοιχεία, θα πρέπει να τα έχει κάθε εργαζόμενος, σ’ όποιον τομέα τάχθηκε να υπηρετήσει στη ζωή του.
Γράφετε ή σχεδιάζετε να γράψετε κάποιο καινούργιο βιβλίο;
Οπωσδήποτε θα προχωρήσω να γράψω και το έκτο κατά σειράν βιβλίο. Προβληματίζομαι μεταξύ των ναρκωτικών και τα αποτελέσματά τους, ή να ασχοληθώ με την ιστορία της βεντέτας στην Ελλάδα. Δεν έχω καταλήξει ακόμα.