Πάνος Αντωνόπουλος: Κάθε άνθρωπος φεύγει από τον τόπο του επειδή αναγκάζεται

O Πάνος Ν. Αντωνόπουλος γεννήθηκε το 1978 στην Πάτρα και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Δημοσιογραφία και Ελληνικό Πολιτισμό. Κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο (ΜΒΑ) του πανεπιστημίου Cardiff Metropolitan, με ειδίκευση στο Product Development Management, και παρακολουθεί το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας σε συνεργασία με το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο «Δημιουργική Γραφή». Βραβεύθηκε για το θεατρικό έργο του «Το ελάφι» από την Ένωση Ελλήνων Σεναριογράφων και το Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης». Το 2018 δημιούργησε την ιστοσελίδα envivlio.com. Το μυθιστόρημα «Με το ίδιο βλέμμα» είναι το πρώτο του βιβλίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
Στον Βόλο θα βρεθεί ο συγγραφέας Πάνος Αντωνόπουλος σήμερα Σάββατο 11 Ιανουαρίου για την παρουσίαση του βιβλίου στο Cafe Ζώγια (Αντωνοπούλου 43, Βόλος), στις 6.30 μ.μ.
Για το βιβλίο θα συνομιλήσει με τον συγγραφέα η εικαστικός Έρικα Δουραλή που έχει φιλοτεχνήσει και το εξώφυλλο του βιβλίου. Στον συντονισμό και σχολιασμό η δημοσιογράφος Ροσσάνα Πώποτα.

Συνέντευξη Χαριτίνη Μαλισσόβα

Με το ίδιο βλέμμα, ο τίτλος του μυθιστορήματός σας. Θα μας δώσετε κάποια στοιχεία;
Καταρχάς, σας ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία στην έγκριτη εφημερίδα σας.
«Με το ίδιο βλέμμα» είναι ο τίτλος του μυθιστορήματος, της ιστορίας μιας γυναίκας, τα σπαράγματα μνήμης της οποίας συντίθενται με μυθοπλαστικά στοιχεία και διηγούνται έναν μικρόκοσμο που αγκαλιάζει τη μεταπολεμική Ελλάδα έως τις αρχές της χιλιετίας.

Από το χωριό της Μαγνησίας, σχεδόν κατατρεγμένη, μέχρι το κέντρο του Παρισιού, επιτυχημένη. Πόση αλήθεια και πόσο μυθοπλασία περιέχει η ιστορία της ηρωίδας σας;
Είναι δύσκολο να σας απαντήσω βάζοντας έναν αριθμό ή ένα ποσοστό στο πού βρίσκεται η αλήθεια και πού ο μύθος στη συγκεκριμένη ιστορία και αυτό γιατί τα συμβάντα περιπλέκονται με τα μυθοπλαστικά στοιχεία, οι πραγματικοί χαρακτήρες με τους επινοημένους ήρωες, τα σπουδαία ιστορικά γεγονότα με τη φαντασία. Θα σας πω μόνο πως τόσο οι αποφάσεις και οι επιλογές των πραγματικών χαρακτήρων, όσο και των ηρώων του βιβλίου σε έναν βαθμό δικαιώνονται.

Το οικογενειακό περιβάλλον φαίνεται ότι στάθηκε μοιραίο για τη Χριστίνα. Πόσο ο παράγων τύχη και πόσο οι προσωπικές επιλογές κρίνουν την επιτυχία στη ζωή;
Κατά τη γνώμη μου το μεγαλύτερο κομμάτι της προσωπικής εξέλιξης καθενός από εμάς αφορά στη θέλησή του, στην επιθυμία του να δημιουργήσει, να ρουφήξει τη ζωή, να αφήσει πίσω του ένα στίγμα, μια παρακαταθήκη. Η Χριστίνα, η ηρωίδα του βιβλίου, δεν έχασε ούτε στιγμή την πίστη στον εαυτό της και πάλεψε για να ζήσει, όπως είχε ονειρευτεί. Συχνά όμως η σκληρή δουλειά, η αφοσίωση στον στόχο μοιάζει σαν να χτυπά στον ώμο την τύχη και να της λέει «είμαι εδώ, κάνε κι εσύ κάτι» και έτσι ο άνθρωπος που έχει συνειδητά και συνετά δουλέψει και προσπαθήσει, προχωρεί τελικά λίγο πιο κοντά προς τον στόχο του. Αρκεί να μη χάσει την πίστη του.

Τελειώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου σκέφτηκα πως τους γονείς μπορεί να μην τους επιλέγουμε, όμως για την υπόλοιπη ζωή μας είμαστε σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι οι ίδιοι. Θέλετε να σχολιάσετε;
Οι γονείς, η οικογένεια μας προσφέρει τη μαγιά, τα συστατικά με τα οποία θα «μαγειρέψουμε», όπως η Χριστίνα, τη συνταγή της ζωής μας. Ποια από αυτά θα επιλέξουμε και ποια όχι, τι θα ρίξουμε λίγο παραπάνω και τι θα πετάξουμε είναι επιλογές που αφορούν – όπως σωστά το έχετε θέσει – σε δικές μας καθαρά επιλογές, είναι μία ξεκάθαρη ευθύνη.

Οι άνθρωποι που έφευγαν κυνηγημένοι για τα πολιτικά τους πιστεύω από την Ελλάδα της Χούντας τι κοινό έχουν με τους οικονομικούς μετανάστες τού σήμερα;
Πρέπει να επικεντρωθούμε στη λέξη «άνθρωπος». Αυτή είναι η λέξη κλειδί της ερώτησής σας. Ο κάθε άνθρωπος φεύγει από τον τόπο του, όχι επειδή θέλει, αλλά επειδή αναγκάζεται και αυτό είναι κάτι που πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη. Η Χριστίνα έφυγε από την Ελλάδα, γιατί δεν ήταν ελεύθερη να πιστεύει και να πράττει, όπως εκείνη επιθυμούσε. Είχε φωλιάσει μέσα της ο φόβος και ο φόβος καταργεί τα όνειρα, μοιάζει σαν ένας μικρός θάνατος όπου ο άνθρωπος θέλει να σωθεί από αυτόν, να τρέξει μακριά του, να βρεθεί σε ένα ασφαλές περιβάλλον, για να ονειρευτεί ξανά. Αυτό είναι θεωρώ το κοινό στοιχείο όλων εκείνων που εγκαταλείπουν το μέρος στο οποίο γεννήθηκαν ψάχνοντας τη δική τους γη της επαγγελίας.

Γιατί ο Γιώργος ήθελε να μείνει στη Γαλλία και μετά θάνατον; Πατρίδα ήταν για εκείνον τελικά η γη που του έδωσε ευκαιρίες για να προοδεύσει και να ζήσει με μια ποιότητα;
Η Γαλλία αποτέλεσε για τον Γιώργο τη χώρα, τον τόπο όπου μπόρεσε να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Εκεί ο ήρωάς μας, κατάφερε να ζήσει όπως είχε φανταστεί, να γίνει αυτός ο άνθρωπος που δεν θα κατηγορείται για τα πιστεύω, που δεν θα είναι ο δακτυλοδεικτούμενος κομμουνιστής, αλλά ο ελεύθερος αριστερός που κατάφερε να ξεχωρίσει μέσα από τη δουλειά του. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω ότι ο Γιάννης Δουραλής, το πρόσωπο το οποίο περιγράφει ο ήρωας Γιώργος, έζησε με αυτόν ακριβώς τον τρόπο: Δούλεψε μέχρι τελευταίας στιγμής και υποστήριξε μέχρι τέλους τα πιστεύω του βοηθώντας και τους άλλους – Έλληνες και μη – του Παρισιού να ανέλθουν μαζί, να κατακτήσουν τις δικές τους κορυφές, ο καθένας στον τομέα του.

Ποια αξία θεωρείτε ύψιστη;
Ύψιστη αξία και μεγαλειώδες συναίσθημα είναι αυτό της αγάπης. Είναι ένα ξεκάθαρο και διαυγές συναίσθημα και είναι τυχερός αυτός που μπορεί να το «χτίσει» μέσα του χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Τι είναι ευτυχία για εσάς;
Η ευτυχία για μένα βρίσκεται στην επιθυμία και ικανότητα του κάθε ανθρώπου να μπορεί να κάνει τους άλλους ευτυχισμένους.

Ασχολείστε με τα βιβλία μέσω της ιστοσελίδας σας envivlio.com…
Η ιστοσελίδα envivlio.vom καταπιάνεται με τη σύγχρονη, αλλά και την κλασική λογοτεχνία, τις κριτικές νέων τίτλων, θεατρικών έργων και πολιτιστικών δρώμενων που αφορούν πάντα στο βιβλίο. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, όπως έχω αναφέρει, ως ένας «δούρειος ίππος» που σκοπό έχει μέσω της τεχνολογίας να ανακατευθύνει το κοινό στη λογοτεχνία.

Το μυθιστόρημα «Με το ίδιο βλέμμα» είναι το πρώτο σας βιβλίο. Γράφετε κάτι καινούργιο;
Τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι με τη μετεγγραφή ενός δικού μου θεατρικού έργου σε νουβέλα.