Πανελλήνιο βραβείο δασκάλας από το 10ο Δημοτικό Βόλου στην ποίηση

Με το Α΄ βραβείο σε πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης με τίτλο «Από τα ματωμένα χώματα στην αιολική άνοιξη» βραβεύτηκε η δασκάλα της Γ’ Τάξης του 10ου Δημοτικού Βόλου κ. Αθηνά Νικολίδου.
Ο διαγωνισμός διοργανώθηκε από το Αθλητικό, Επιστημονικό και Πολιτιστικό Σωματείο Αθλέπολις και η βράβευση έγινε σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες στην Αθήνα.
Όπως ανέφερε η κ. Νικολίδου, «πρόκειται για δύο ποιήματά μου με τον τίτλο Νεκύσια, όνομα που έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες στις τιμές που απέδιδαν στους νεκρούς τους.
Το πρώτο είναι αφιερωμένο στην έξοδο των κατοίκων της Σμύρνης το βράδυ της μεγάλης φωτιάς. Το δεύτερο, είναι αφιερωμένο στα χωριά Μάκρη και Λιβίσι που βρίσκονται στην περιοχή της Λυκίας στη Μικρά Ασία. Όλα ξεκίνησαν από ένα δημοτικό τραγούδι που άκουσα από το αρχείο της Δόμνας Σαμιού προετοιμάζοντας μια εκδήλωση για τη Μικρασιατική Καταστροφή για την τάξη μου. Εγγόνι προσφύγων κι εγώ, έψαξα συγκινημένη. Μια κλωστή του χρόνου τα συνέδεσε όλα που ξετυλίχτηκαν μπροστά μου με εικόνες κι ιστορίες που με ταξίδεψαν.
Πρόκειται για δύο χωριά με πολιτισμό που μετράει χιλιετηρίδες, από τον 7ο αι. π.Χ. Ξεχώρισαν από την αρχαιότητα για την εμπορική τους δραστηριότητα και την προκοπή των κατοίκων που οργάνωσαν μέσα στο πέρασμα των αιώνων ένα αδελφωμένο οικιστικό, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα. Εκπαιδευτικά ιδρύματα, εκκλησίες, εμπορικά καταστήματα, εργαστήρια και σπίτια μορφοκαμωμένα αραδιασμένα στις γειτονιές. Η Μάκρη χτισμένη δίπλα στη θάλασσα και το Λιβίσι αθέατο, στην πλαγιά ενός λόφου. Στην περιοχή φαντάζουν οι θαυμαστοί Λυκιακοί τάφοι, αφιερωμένοι στον Λύκιο Απόλλωνα. Λαξευμένοι στα πρότυπα αρχαίων ελληνικών ναών με κίονες και αγάλματα σε φυσικό μέγεθος, αποτελούν ένα μοναδικό δείγμα ταφικής αρχιτεκτονικής στη λεκάνη της Μεσογείου».
Η δασκάλα πρόσθεσε πως «Το 1922 η Μάκρη αριθμούσε στους 5.300 κατοίκους και σήμερα είναι μια ανεπτυγμένη πόλη 100.000 κατοίκων. Το Λιβίσι, ένα αντιπροσωπευτικό χωριό του 17ου αι., παραμένει μετά την εκκένωσή του ακατοίκητο με τα πετρόκτιστα σπίτια του ασκεπή και λεηλατημένα από τους κατοίκους των γύρω χωριών και τις εκκλησιές του να έχουν μετατραπεί σε μάντρες κτηνοτρόφων. Εκείνα τα χρόνια και πριν τη μεγάλη φωτιά, έφευγαν απ’ το Λιβίσι μπουλούκια χτιστάδων και μαραγκών για δουλειές εβδομάδων στην ευρύτερη περιοχή. Επέστρεφαν ξημερώματα και στο έμπα του χωριού τραγουδούσαν «Έρχομαι κι εσύ κοιμάσαι μέσα στ’ άσπρα γιασεμιά…» θέλοντας να ξυπνήσουν τις κυράδες τους για να τους υποδεχτούν. Αυτό το τραγούδι, έγινε αργότερα στις μικρές αυλές των σπιτιών της Νέας Μάκρης Αττικής, όπου και εγκαταστάθηκαν οι 93 οικογένειες προσφύγων, τραγούδι αρραβώνων, για να μην ξεχαστούν τα ζωντανά λόγια του έρωτα με τους πλουμιστούς γκιουλμπαξέδες. Λένε πως στο Λιβίσι ακόμα ο αέρας τραγουδάει πάνω απ’ τα ερειπωμένα σπίτια μοιρολόγια και σκοπούς θαλασσινούς, είναι τα τραγούδια που μας ενώνουν με το χθες κι ομορφαίνουν το δικό μας σήμερα…

Επτά βραβεύσεις

Η κ. Αθηνά Νικολίδου γεννήθηκα και μεγάλωσε στην Καβύλη του Νομού Έβρου, ένα χωριό που δημιουργήθηκε μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1922 από πρόσφυγες της Αδριανούπολης. Εργάζεται στο 10ο Δημοτικό Σχολείο του Βόλου και είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος. Είναι μέλος του Κέντρου Βιβλίου Μαγνησιωτών Συγγραφέων, (ΚΕ.ΒΙ.ΜΑ.ΣΥ.), της ποιητικής σκηνής Poetry Slam του Βόλου και του Συλλόγου Θρακών Μαγνησίας.
«Ασχολούμαι με τη συγγραφή ποιημάτων, διηγημάτων και παραμυθιών, με μια σχέση αγάπης που ξεκινάει από τα παιδικά μου χρόνια κι έχω βραβευθεί σε επτά ως τώρα λογοτεχνικούς διαγωνισμούς» και πρόσθεσε πως «Τα ποιήματά μου αφηγούνται και τραγουδούν τις πανανθρώπινες αξίες που οι πρόγονοί μας υπερασπίστηκαν στο άδικο των επίγειων πολέμων. Μιλούν για το βίαιο ξεριζωμό τους και τον, μέσα από ανυπέρβλητες δυσκολίες αγώνα τους, πρόσφυγες πια, να στήσουν με κουράγιο, υπομονή και αξιέπαινη αλληλεγγύη πλινθόκτιστα σπίτια και να ξεχερσώσουν άγονες εκτάσεις. Και να μπολιάσουν με τον πολιτισμό που μετέφεραν με την ψυχή τους ακέραιη στους τόπους που έμειναν με ευλογημένο μόχθο».