Δύο πρώτα βραβεία στον πανελλήνιο μαθητικό καλλιτεχνικό διαγωνισμό που διενήργησαν και φέτος τα Εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη στη Θεσσαλονίκη, απέσπασαν δυο μαθήτριες του ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων «Προμηθέας Ο.Ε».
Πρόκειται για τη μαθήτρια της Β’ Τάξης Λυκείου, Λυδία Δαλαμάγκα, η οποία απέσπασε το πρώτο βραβείο στην ποίηση και τη μαθήτρια της Γ’ Τάξης Γυμνασίου Μιρέλλα Ιωσηφίδου που έλαβε το πρώτο βραβείο στη ζωγραφική.
Ο διαγωνισμός αφορούσε τη μνήμη που «όπου και να την αγγίξεις πονεί» (στίχος του Γ. Σεφέρη από το «Ημερολόγιο καταστρώματος Γ’/ Μνήμη Α).
«Σκεφτήκαμε να αναδείξουμε ως σχολείο κάτι από την τοπική μας ιστορία και να εμπνεύσουμε τους μαθητές και τις μαθήτριές μας που εκδήλωσαν ενδιαφέρον για να συμμετάσχουν στους αγώνες Τέχνης, από το περιστατικό που συνέβη στο χωριό Δράκεια του Πηλίου την εποχή της Κατοχής και της εθνικής μας αντίστασης, εξαιτίας του οποίου το χωριό ονομάστηκε «μαρτυρικό», όπως άλλωστε και τα Καλάβρυτα» τόνισε η φιλόλογος του σχολείου και υπεύθυνη καθηγήτρια για την εκπροσώπηση των εκπαιδευτηρίων στον διαγωνισμό κ. Θεοφανία Κωστούλα.
Στις 18/12/1943 στη Δράκεια εκτελέστηκαν μέσα σε ένα απόγευμα 118 άνδρες ως αντίποινα για τον θάνατο 2 Γερμανών αξιωματικών από τους Έλληνες αντάρτες. Ένα παιδί που βρέθηκε ανάμεσα στους αιχμαλώτους μέσα στο καφενείο του χωριού την τελευταία στιγμή αφέθηκε ελεύθερο, για να επιστρέψει δυστυχώς λίγες ώρες αργότερα και να περισυλλέξει το νεκρό σώμα του πατέρα του ανάμεσα σε όλα τα άλλα που χωρίς σεβασμό και στοιχειώδη ανθρωπιά είχαν πεταχτεί στην πλαγιά ενός λόφου. Το παιδί έζησε και διηγείται ως σήμερα τη φρίκη εκείνης της ημέρας.
«Οι μαθητές και οι μαθήτριές μας δημιούργησαν με ιδιαίτερη ευαισθησία, σεβασμό, ευγνωμοσύνη και φυσικά ταλέντο δύο ζωγραφικούς πίνακες, μία καλλιτεχνική φωτογραφία και τρία ποιήματα. Προς μεγάλη μας χαρά αποσπάσαμε δύο πρώτα βραβεία, ένα στην ποίηση και ένα στη ζωγραφική. Και τα δύο έργα έχουν ως κοινή θεματική τη μαρτυρική Δράκεια και διαπνέονται από ιδιαίτερη ευαισθησία, δύναμη και ποιητικότητα, που συγκίνησαν και ενθουσίασαν την κριτική επιτροπή, όπως μας ομολόγησαν κατά την τελετή της βράβευσης».
Συμπλήρωσε δε πως «πολύ θετικές, όμως, εντυπώσεις και βαθμολογία απέσπασαν και τα υπόλοιπα έργα των μαθητών μας, γεγονός που ικανοποίησε τόσο τους ίδιους και τις οικογένειές τους όσο και όλους εμάς τους καθηγητές τους, που αποτελούμε τη μεγαλύτερη οικογένειά τους».
Η Λυδία Δαλαμάγκα ανέφερε πως ήταν η πρώτη φορά που έγραψε ποίημα για να συμμετάσχει σε διαγωνισμό. Ο τίτλος του ποιήματος ήταν «18121943.118» και αφορούσε στην ημερομηνία της θηριωδίας στη Δράκεια μαζί με τον αριθμό νεκρών. «Με συγκίνησε πολύ το όλο γεγονός και μου βγήκε πολύ αυθόρμητα, γι’ αυτό και το ποίημα το έγραψα σε ένα βράδυ. Οι διαγωνισμοί αυτοί είναι αφορμή για να μάθουμε ακόμη καλύτερα την τοπική μας ιστορία» ανέφερε η μαθήτρια.
Από την πλευρά της η Μιρέλλα Ιωσηφίδου τόνισε πως «η ζωγραφική είναι για μένα μια εκτόνωση από την πίεση της καθημερινότητας. Στον πίνακα ζωγράφισα το παιδί που εισέρχεται στο καφενείο με τους νεκρούς κατοίκους. Από τη μια πλευρά βλέπει αυτή την τραγική εικόνα και από την άλλη βλέπει το φως της ζωής».