Πανδημία «ανθρωποφαγίας»

Της Κατερίνας Τασσοπούλου

Αλλεπάλληλα τεστ, καραντίνες, οικογένειες που βιώνουν απίστευτες περιπέτειες, εκπαιδευτικοί που βρίσκονται στο «μάτι του κυκλώνα» και θεωρούνται τρομολαγνικά εστίες μετάδοσης, αθλητικές επιχειρήσεις που καταστρέφονται από νέα αναστολή λειτουργίας. Ο κόσμος στο «τοπικό σύμπαν» κινείται τις τελευταίες ημέρες γύρω από τέσσερα κρούσματα κορωνοϊού. Δύο νέα ζευγάρια έχουν νοσήσει και πίσω από τα πρόσωπα και τις οικογένειές τους, πλάθεται ένα δίχτυ «τρόμου», παρότι πρόκειται για μια μικρή «εστία»… χωρίς βεβαίως κανείς να παραγνωρίζει πως αυτή η εστία δημιουργήθηκε από ανευθυνότητα και επιπολαιότητα. Μαζί με τον ιό, «παντρευτήκαμε» την κινδυνολογία και την απανθρωπιά. Απανθρωπιά από εκείνους, που «χέρι-χέρι», μαζί με τα ζευγάρια που νόσησαν, ξέχασαν πως ο κορωνοϊός είναι «εδώ» και γεμίζουν τα τσιπουράδικα, τα καφέ, τα κοκτέιλ μπαρ, χωρίς να υπολογίζουν κανέναν και τίποτα. Μέτρα δεν τηρούνται πουθενά και τα τραπεζοκαθίσματα είναι αυτοκόλλητα. Ως εκ τούτου, όλοι όσοι ζούμε και ψυχαγωγούμαστε, βρισκόμαστε δυνητικά σε κίνδυνο, από την έλλειψη μέτρων, αλλά η «ανθρωποφαγία» για τα πρόσωπα που πραγματικά φέρθηκαν επιπόλαια, εξελίχθηκε σε μονοκαλλιέργεια. Ο φόβος είναι διάχυτος, όχι από την πανδημία του ιού, αλλά από την «πανδημία του κουτσομπολιού» και την παραπληροφόρηση. Μια παραπληροφόρηση που επιφέρει κοινωνικό ρατσισμό, δαιμονοποίηση και πλήγμα στην οικονομία. Όσοι δεν αντιλαμβάνονται τις επιπτώσεις στην οικονομία, είναι ανόητοι και όσοι στοχοποίησαν επιχειρήσεις, είναι εγκληματίες. Οι άνθρωποι που νοσούν και οι οικογένειές τους στιγματίζονται σε κάθε γωνιά αυτής της μικρής πόλης, που «έπλασε τέρατα» από καφενείο σε καφενείο και από πεζοδρόμιο σε πεζοδρόμιο. Μια «πανδημία» ψεμάτων για κρούσματα στα σχολεία, με τους εκπαιδευτικούς γονείς των νεαρών παιδιών που ασθένησαν, να είναι «ύποπτοι» για τις επτά πληγές του Φαραώ… Το φαινόμενο της «κοινωνικής απομόνωσης» το αντιμετωπίζουν ήδη οι οικογένειες, φαινόμενο που φθάνει στα πρόθυρα του παροξυσμού. Έγκριτοι επιστήμονες προειδοποιούν πως το κοινωνικό στίγμα μπορεί να αποτρέψει ανθρώπους με ύποπτα συμπτώματα, από το να βγουν μπροστά και να υποβληθούν στις απαραίτητες εξετάσεις, δυσκολεύοντας εν τέλει την τιθάσευση της επιδημίας. Αυτό θέλουμε; Εάν αυτό θέλουμε, τότε να είμαστε προετοιμασμένοι για τα χειρότερα.