Ο 41χρονος Ράιαν Χολμς, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας HootSuite, μιας εταιρείας – κολοσσού με τζίρο εκατομμυρίων, μιλά για το ξεκίνημά του, για τις σπουδές που παράτησε και που θεωρεί ότι ήταν το καλύτερο λάθος που έκανε ποτέ στη ζωή του.
«Το καλύτερο λάθος μου ήταν που παράτησα τις σπουδές μου»
Ημουν στο τρίτο έτος των σπουδών μου στη διοίκηση επιχειρήσεων. Και ήμουν ανυπόμονος. Πάντα ήξερα ότι ήθελα να γίνω επιχειρηματίας. Μικρός καθάριζα τζάμια για να βγάλω επιπλέον χαρτζιλίκι. Μέχρι να φτάσω στο γυμνάσιο, είχα μετατρέψει ένα από τα χόμπι μου – το paintball – σε μια βιώσιμη επιχείρηση.
Άνοιξα ένα γήπεδο paintball και έβγαζα κέρδη από τις πωλήσεις εξοπλισμού.
Οταν έφτασε η ώρα να πάω στο κολέγιο, δεν ήμουν σίγουρος αν πραγματικά το ήθελα, αλλά τελικά ξεκίνησα σπουδές διοίκησης επιχειρήσεων. Από την αρχή, ένιωθα σαν να κινούμαι σε αργή κίνηση. Τα θέματα που μας δίδασκαν στο πρώτο έτος (προσφορά, ζήτηση, μάρκετινγκ,) τα γνώριζα ήδη.
Εμεινα εκεί, γιατί με τρόμαζε η προοπτική του να παρατήσω τις σπουδές μου. Ωστόσο, το καλοκαίρι πριν μπω στο τέταρτο και τελευταίο έτος πήρα μια απόφαση: Να μην συνεχίσω.
Ολοι μου έλεγαν ότι κάνω λάθος. Τελικά, ήταν το καλύτερο λάθος που έκανα ποτέ.
Αφήνοντας τις σπουδές, επέστρεψα στο πρώτο μου πάθος, τη λειτουργία της δικής μου επιχείρησης.
Αυτή τη φορά η επιχείρηση ήταν μια πιτσαρία. Γιατί; Επειδή τα περιθώρια κέρδους ήταν τεράστια και επειδή αγαπούσα την πίτσα.
Νοίκιασα έναν χώρο και αγόρασα εξοπλισμό με χρήματα από την πιστωτική μου κάρτα, με όριο 20.000 δολάρια.
Ήμουν εντελώς μόνος, υπεύθυνος για τα πάντα, από την παραγγελία αναλωσίμων μέχρι την παρασκευή της πίτσας, τα λογιστικά, το σφουγγάρισμα και το μάρκετινγκ. Δεν ήταν μια λαμπερή δουλειά (και οι ημέρες ήταν ατελείωτες), αλλά ήμουν ευτυχισμένος.
Και, παρόλο που δεν το είχα συνειδητοποιήσει τότε, πήρα ένα σημαντικό μάθημα για το πώς λειτουργούν τα startups. Εμαθα να κάνω πολλά πράγματα που δεν ήξερα μόνος μου και έμαθα να τα κάνω καλά.
Έπρεπε να σταθώ στα πόδια μου, χωρίς να χάσω τη ψυχραιμία μου. Έμαθα την υπέρτατη σημασία της καλής εξυπηρέτησης των πελατών.
Τελικά, συνειδητοποίησα ότι ήταν γραφτό να χτίσω κάτι μεγαλύτερο από ένα απλό κατάστημα που πουλούσε πίτσα. Τότε ήταν η δεκαετία του ’90 και η τεχνολογική έκρηξη ήταν σε πλήρη εξέλιξη. Με ενδιέφεραν πάντα οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Ήθελα να μπω στο παιχνίδι.
Από την πίτσα… στον κόσμο της τεχνολογίας
Έτσι, μάζεψα χρήματα και μετακόμισα στο Βανκούβερ. Έμαθα περισσότερα πάνω στους υπολογιστές και με τα χρήματα που είχα μαζέψει άνοιξα ένα γραφείο που σχεδίαζε ιστοσελίδες και διαδικτυακά εργαλεία.
Ομως, το timing ήταν χάλια. Η τεχνολογική φούσκα έσκασε αμέσως μόλις έστησα το κατάστημά μου. Μέσα σε μία νύχτα, το διαδίκτυο έγινε μια βρώμικη λέξη και οι επενδυτές άρχισαν να αποφεύγουν τα startups σαν την πανούκλα. Ευτυχώς, όλα αυτά τα βράδια που πέρασα ετοιμάζοντας ζύμες και κόβοντας πεπερόνι μου είχαν μάθει κάτι πολύ σημαντικό: την επιμονή. Εργάστηκα σκληρά μέχρι η να αρχίσει να αναπτύσσεται η επιχείρησή μου. Ξεκίνησα με δύο υπαλλήλους, στη συνέχεια έγιναν δέκα… και τελικά είκοσι.
«Τότε η τύχη μου χαμογέλασε»
Στη συνέχεια, η τύχη μου χαμογέλασε. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχαν αρχίσει να αλλάζουν τα πάντα.
Το Facebook και το Twitter με οδήγησαν στην κατάλληλη επιχειρηματική ιδέα.
Σκέφτηκα να δημιουργήσω ένα εργαλείο που θα βοηθούσε τις εταιρείες να διαχειρίζονται πολλαπλά sodial media μέσα από μια σελίδα. Έτσι γεννήθηκε το HootSuite. Ήταν μια απλή ιδέα αλλά έπιασε γρήγορα.
Σήμερα, το HootSuite έχει 11 εκατομμύρια χρήστες, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο. Έχουμε περισσότερους από 700 εργαζόμενους και γραφεία σε όλο τον κόσμο. Και κάθε μέρα συνεργάζομαι με τους πιο ταλαντούχους μηχανικούς, σχεδιαστές, και επαγγελματίες μάρκετινγκ στον κόσμο της τεχνολογίας.
Αραγε, θα βρισκόμουν εδώ σήμερα αν είχα πάρει το πτυχίο των οικονομικών; Αμφιβάλλω. Ακολούθησα την καρδιά μου (και το στομάχι μου) και άρχισα να πουλάω πίτσες. Και αυτό έκανε τη διαφορά.