Θ Plus

Παγκόσμια Ημέρα Κοριτσιού με Γιάννη Ρίτσο: Δύσκολα είναι κοριτσάκι στην αρχή…

Σήμερα που είναι η Παγκόσμια Μέρα του Κοριτσιού το ποίημα που έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος για την κόρη του.
“This is a man`s world” τραγουδούσε κάποτε ο Τζέημς Μπράουν…Αλλά συμπλήρωνε “…but it would be nothing, without a woman or a girl”.

Τα κορίτσια ηλικίας μεταξύ 5 και 14 ετών δαπανούν 40% περισσότερο χρόνο, ή 160 εκατομμύρια περισσότερες ώρες την ημέρα, σε μη αμοιβόμενες οικιακές εργασίες και τη μεταφορά νερού και καυσόξυλων, σε σύγκριση με τα αγόρια της ηλικίας τους, σύμφωνα με μια έκθεση που δημοσιεύθηκε από τη UNICEF ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας Κοριτσιού στις 11 Οκτωβρίου. Κορίτσια που δε ζουν σαν παιδιά, αλλά είναι παραμελημένα και στο περιθώριο. Σύνθημα αυτής της μέρας είναι: “Η Δύναμη των έφηβων κοριτσιών: Ένα όραμα για το 2030.”

Αρκετά χρόνια πριν, το 1955, ο μεγάλος ποιητής Γιάννης Ρίτσος έγραψε ένα ποίημα για την κόρη του. Γραμμένο με τον πιο τρυφερό τρόπο, περνά μια ολόκληρη ιδεολογία για έναν άνθρωπο που αντικρίζει για πρώτη φορά τον κόσμο. Έναν κόσμο που έβλεπε εκείνος μέσα από τα μάτια ενός πατέρα που τον έχει συνεπάρει ο ερχομός του παιδιού του, όπως και κάθε παιδιού. Το υπέροχο αυτό ποίημα δε σταματά στη σχέση του πατέρα προς την κόρη του. Τα νοήματά του είναι βαθιά…και προχωρούν ακόμα παραπέρα…

Ένα συγκινητικό ποιήμα, για όλα τα κορίτσια του κόσμου…

Κοριτσάκι μου – Γιάννης Ρίτσος

Κοριτσάκι μου,
μὲς στὸ βουβὸ πηγάδι τοῦ φεγγαριοῦ
σοῦ ῾πέσε ἀπόψε τὸ πρῶτο δαχτυλίδι σου.

Δὲν πειράζει.

Ἀργότερα θὰ φτιάξεις ἄλλο
νὰ παντρευτεῖς τὸν κόσμο μὲς στὸν ἥλιο.

Γιατὶ δὲν εἶναι κοριτσάκι
νὰ μάθεις μόνο ἐκεῖνο ποὺ εἶσαι,
ἐκεῖνο ποὺ ἔχεις γίνει,
εἶναι νὰ γίνεις
ὅ,τι ζητάει
ἡ εὐτυχία τοῦ κόσμου.

Ἄλλη χαρὰ
δὲν εἶναι πιὸ μεγάλη
ἀπ᾿ τὴ χαρὰ ποὺ δίνεις
Νὰ τὸ θυμᾶσαι κοριτσάκι.

Κοριτσάκι μου,
θέλω νὰ σοῦ φέρω
τὰ φαναράκια τῶν κρίνων
νὰ σοῦ φέγγουν τὸν ὕπνο σου.

Θέλω νὰ σοῦ φέρω ἕνα περιβολάκι
ζωγραφισμένο μὲ λουλουδόσκονη
πάνω στὸ φτερὸ μιᾶς πεταλούδας
νὰ σεργιανάει τὸ γαλανὸ ὄνειρό σου.

Θέλω νὰ σοῦ φέρω
ἕνα σταυρουλάκι αὐγινὸ φῶς
δυὸ ἀχτίνες σταυρωτὲς ἀπὸ τοὺς στίχους μου
νὰ σοῦ ξορκίζουν τὸ κακὸ
νὰ σοῦ φωτᾶνε μὴ σκοντάψεις.

Πρωινό άστρο

Κοριτσάκι μου,
θέλω νὰ σοῦ φέρω
τὰ φαναράκια τῶν κρίνων
νὰ σοῦ φέγγουν στὸν ὕπνο σου.

Κοιμήσου κοριτσάκι.
Εἶναι μακρὺς ὁ δρόμος.
Πρέπει νὰ μεγαλώσεις.

Εἶναι μακρὺς
μακρὺς
μακρὺς ὁ δρόμος.

Τὸ παιδί μου κοιμήθηκε
κι ἐγὼ τραγουδάω…

Δύσκολα εἶναι, κοριτσάκι,
στὴν ἀρχή.

Τί νὰ πεῖς, δὲν ξέρεις.
Δύσκολα εἶναι στὴν ἀρχή.

Γιατὶ δὲν εἶναι, κοριτσάκι,
νὰ μάθεις μόνο
ἐκεῖνο ποὺ εἶσαι,
ἐκεῖνο ποὺ ἔχεις γίνει.

Εἶναι νὰ γίνεις
ὅ,τι ζητάει
ἡ εὐτυχία τοῦ κόσμου,
εἶναι νὰ φτιάχνεις, κοριτσάκι,
τὴν εὐτυχία τοῦ κόσμου.

Ἄλλη χαρὰ δὲν εἶναι πιὸ μεγάλη
ἀπ᾿ τὴ χαρὰ ποὺ δίνεις.

Νὰ τὸ θυμᾶσαι, κοριτσάκι.

 

Πηγή: Klik

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το