Πάγκαλος: Εχουμε μια κυβέρνηση… Γκούφυ!

Στο προσωπικό του ιστολόγιο έγραψε το παρακάτω άρθρο ο Θεόδωρος Πάγκαλος, με τίτλο «Παλληκάρια της φακής».

«Για την έκβαση των διαπραγματεύσεων, που διεξάγονται αυτήν τη στιγμή με πυρετώδεις ρυθμούς και φτάνουν οσονούπω στη μοιραία κατάληξή τους, ας μη μιλήσουμε. Όχι τίποτα άλλο, αλλά κινδυνεύουμε τα ντόπια υποκατάστατα του Βισίνσκι να μας κατηγορήσουν, όπως την εποχή των δικών της Μόσχας, για προδοσία και πρακτόρευση συμφερόντων. Εξάλλου, λίγο πολύ, το έχουν ήδη κάνει. Στο Κοινοβούλιο επίσημα. Στους δρόμους και στις πλατείες ανεπίσημα με χυδαιολογίες, προπηλακισμούς, τραμπουκισμούς και ακατάσχετη βία. Ένας θεός έχει βάλει το χέρι του και δεν υπάρχουν νεκροί από όσα έχουν διαπράξει για να περιθωριοποιήσουν και να φιμώσουν τους αντιπάλους τους, ιδιαίτερα της κεντροαριστεράς, αυτοί που μας κυβερνούν σήμερα (με εξαίρεση, βέβαια, τους νεκρούς της πυρπολημένης Marfin, που δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτές τις ημέρες).
Ας αρκεστώ να πω ότι όλες οι κόκκινες γραμμές του κ. Τσίπρα, χωρίς καμία εξαίρεση, καταργούν, αν δεν εγκαταλειφθούν, οποιαδήποτε προοπτική αύξησης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Επομένως, γίνεται απίθανος ένας ρυθμός ανάπτυξης μεγαλύτερος απ’ το 3%, που θα εξασφάλιζε ενδεχόμενα κάποια προοπτική εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, όπως είναι σήμερα. Για να το πούμε διαφορετικά, χωρίς ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 4% ή 5% και δημοσιονομικό πλεόνασμα μεγαλύτερο του 2%, το χρέος δεν είναι μειώσιμο. Θα μπορούσαν, βέβαια, οι πιστωτές μας, όπως έχει γίνει επανειλημμένα στο παρελθόν, να συγκατατεθούν και να αποδεχθούν μια αναδιάρθρωση του χρέους, δηλαδή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα αποπληρωμής και χαμηλότερα επιτόκια. Αυτού του είδους, όμως, η συγκατάθεση προϋποθέτει καλή διάθεση. Εμείς τους χρωστάμε. Αυτοί δε μας χρωστάνε τίποτα. Από καμία άποψη νομική ή ηθική. Τι νόημα, λοιπόν, έχουν τα νταηλίκια των κόκκινων γραμμών;
Όταν βρίσκεσαι στη θέση της σημερινής Ελλάδας μόνο η εύνοια μπορεί να σε σώσει. Αυτή κερδίζεται με καλούς τρόπους, διάθεση συνεννόησης, συνέπεια και αποτελεσματικότητα και κυρίως με την αποφυγή τοποθέτησης, με τελεσιγραφικό τρόπο, ορίων στη συζήτηση, που μοιραία προκύπτει από την κατάσταση στην οποία έχεις περιέλθει.
Η Κυβέρνηση κάθε τόσο καμαρώνει γιατί, όπως ισχυρίζεται, ακολουθεί μια πρωτοφανή για τα ευρωπαϊκά δεδομένα διαπραγματευτική τακτική. Με πολλή υπομονή αποδελτιώσαμε όλες τις κινήσεις της και τα αποτελέσματά τους. Αν υπάρχει μια νέα διπλωματική πρακτική, που εγκαινιάστηκε από την Κυβέρνηση Τσίπρα, τότε είμαστε βέβαιοι ότι η πιθανότερη ονομασία της θα είναι the Goofy style (συγγνώμη για τα αγγλικά, αλλά αν ο Τσίπρας θεωρεί “asset” τον Βαρουφάκη, ας δείξουν κατανόηση και για εμένα οι αναγνώστες μας). Ο Goofy, για όσους έχουν εγκαταλείψει, την από κάθε άποψη επαινετέα συνήθεια, να διαβάζουν τακτικά Μίκυ Μάους, είναι αυτός ο πανύψηλος σκύλος, που κάνει συνεχώς γκάφες.
Είμαι βέβαιος ότι ο κ. Βαρουφάκης έχει ήδη αφήσει εποχή. Δεν πρόκειται, όμως, για ένα πρόσωπο. Πρόκειται για μια παράταξη και μάλιστα για τους ανθρώπους που μια λαϊκή πλειοψηφία έφερε στην Κυβέρνηση. Αυτοί οι άνθρωποι, ακράδαντα πιστεύω ότι δεν αγωνίζονται για την επιτυχία της διαπραγμάτευσης. Δεν τους ενδιαφέρει η οικονομία της χώρας και η πορεία της σε συνθήκες εξωστρέφειας. Λατρεύουν την ήττα, τη γλοιώδη υποχώρηση σε θέσεις που έχουν ήδη δοκιμαστεί από άλλους πριν από αυτούς. Απλώς, θέλουν να δείξουν στον εμβρόντητο ελληνικό λαό, που ψήφισε διαχειριστές και κυβερνιέται από καμικάζι ότι ο καπιταλισμός, η Ευρώπη, οι σύγχρονοι καιροί θέτουν απαράδεκτα όρια για οποιαδήποτε όνειρα και φιλοδοξίες. Και, αφού συντριβούν τα όνειρά μας και διαψευστούν οι ελπίδες μας, θα έχουμε πια την δικαιολογία να κάτσουμε σε μια δροσερή γωνιά και να προετοιμάσουμε μια πορεία των κλαυθμών και οδυρμών, που θα μας κάνει αντάξιους με το κίνημά μας.
Ο τρίτος γύρος θα έχει ηρωικά αποτύχει, όπως, εξάλλου, ήταν προδιαγεγραμμένο».

Πηγή www.iefimerida.gr