Σε διάψευση δημοσιευμάτων προχωρά ο πρώην Δήμαρχος Βόλου Πάνος Σκοτινιώτης, που τον ήθελαν να είναι υποψήφιος βουλευτής. Ο κ. Σκοτινιώτης μάλιστα απευθύνει κάλεσμα σε νεότερα στελέχη, που δεν έχουν χρεωθεί ευθύνες, να αναλάβουν δράση και να ηγηθούν της νέας προοδευτικής μεταρρυθμιστικής παράταξης.
Η δήλωση- ανακοίνωση του κ. Σκοτινιώτη:
Όσο ενισχύεται το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, τόσο φουντώνει και η ονοματολογία σε σχέση με τους υποψήφιους βουλευτές. Επειδή άρχισε ήδη να γίνεται αναφορά και σε πιθανή δική μου υποψηφιότητα και για να προλάβω και άλλα δημοσιεύματα, λέω πολύ απλά πως δεν θα είμαι υποψήφιος βουλευτής. Προσθέτω δε, πως θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για την ενότητα της ευρύτερης προοδευτικής μεταρρυθμιστικής παράταξης και, σε κάθε περίπτωση, για την εκλογική συνεργασία όλων των κομμάτων, κινήσεων, προσώπων και συλλογικοτήτων που κινούνται στο χώρο αυτό.
Η εικόνα και ο κατακερματισμός της παράταξης προφανώς και με θλίβουν. Πιστεύω, ωστόσο, πως παραμερίζοντας αρχηγισμούς, προσωπικές ιδιοτέλειες και κομματικούς πατριωτισμούς, οι δυνάμεις που κινούνται στο χώρο αυτό όχι μόνο μπορούν άμεσα να βρουν κοινό προγραμματικό τόπο, αλλά και να αποτελέσουν τη μαγιά για τη δημιουργία του “κόμματος της εθνικής ανασυγκρότησης”, σύμφωνα με τον Γιάννη Βούλγαρη. Του κόμματος, δηλαδή, της ευθύνης και της λογικής, που θα θέσει στην προμετωπίδα του την ανασυγκρότηση της οικονομίας, των θεσμών και της κοινωνίας, σε μια περίοδο όπου η χώρα κινδυνεύει να ξανακυλήσει σε νέα οικονομική και κοινωνική κρίση.
Αποτελεί πεποίθησή μου πως μια τέτοια μείζων πολιτική πρωτοβουλία θα είναι αξιόπιστη μόνον αν μπουν μπροστά πρωτίστως στελέχη που ιστορικά δεν χρεώνονται ευθύνες για τις παθογένειες που οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία. Με άλλα λόγια, στελέχη που δεν έχουν ευθύνη για το ότι φτάσαμε στο σημείο να χρειάζεται εθνική ανασυγκρότηση.
Ας δώσουμε λοιπόν ζωτικό χώρο σε νεώτερα στελέχη, υπάρχουν πολλά και ικανά από το χώρο της πολιτικής, της κοινωνίας, της επιστήμης, των επιχειρήσεων, της εργασίας και του πολιτισμού. Οι υπόλοιποι -οι “παλαιότεροι”- προφανώς και δεν θα “πάμε σπίτι μας”. Μπορούμε ωστόσο να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να στηρίξουμε ενεργά μια τέτοια πρωτοβουλία χωρίς την αγωνία του προσωπικού ρόλου.
Και να μην ξεχνάμε: ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά.