Η ανακοίνωση της δημοπράτησης της μελέτης από την Περιφέρεια Θεσσαλίας για την ολοκλήρωση της Περιφερειακής οδού Βόλου στο «Τμήμα παράκαμψη Αγριάς-Μαλάκι», προϋπολογισμού 977.353,06 ευρώ, επαναφέρει στην επικαιρότητα το ιστορικό του πολύπαθου έργου, στο οποίο δεν έχει μπει «καρφί» από το 2014.
Για την ίδια μελέτη, για το ίδιο τμήμα έχουν στο μεταξύ δαπανηθεί χιλιάδες ευρώ από το υπουργείο Υποδομών, καθώς έχει μελετηθεί τόσο η πεδινή χάραξη σε στάδιο οριστικής μελέτης, όσο και η ημιορεινή χάραξη σε στάδιο αναγνωριστικής μελέτης. Συγκεκριμένα και οι δύο εκδοχές έχουν μελετηθεί με αναθέσεις στον ίδιο συγκοινωνιολόγο και είχαν τεθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο του πρώην Δήμου Αρτέμιδας. Η νέα μελέτη χρηματοδοτείται από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων της Περιφέρειας Θεσσαλίας, είναι συμπληρωματική, αφορά στην πεδινή χάραξη και οι προηγούμενες μελέτες οδηγήθηκαν στις καλένδες. Ο περιφερειακός στο σύνολό του, έτσι κι αλλιώς, είναι ένα έργο «στάσιμο», που «χάνεται» στον χρόνο, χωρίς κανείς να έχει ενδιαφερθεί επί της ουσίας για την ολοκλήρωσή του.
Η πρώτη εργολαβία δημοπρατήθηκε το 1999, η σύμβασή της υπογράφτηκε τον Μάιο του 1999, και περαιώθηκε το 2003. Η δεύτερη είχε ως αντικείμενο την ολοκλήρωση του τμήματος της παράκαμψης της Αγριάς. Η σύμβασή της υπογράφηκε τον Ιούνιο του 2003 και περαιώθηκε στις 30.10.2005. Από τον Μάρτιο του 2006 το τμήμα από τον Κραυσίδωνα έως την οδό Αλκίππης (Γορίτσα) έχει αποδοθεί στην κυκλοφορία. Τον Αύγουστο του 2014 παραδόθηκε το τελευταίο έργο, δηλαδή η σήραγγα, η κοιλαδογέφυρα και η σύνδεση με την παραλιακή οδό Βόλου – Αγριάς, αλλά έκτοτε δεν έχει κατασκευαστεί ούτε ένα μέτρο. Στο «επίμαχο» τμήμα, η οριστική μελέτη της πεδινής παράκαμψης Αγριάς – Λεχωνίων συζητήθηκε στον Δήμο Αρτέμιδας, σε ανοιχτή σύσκεψη, το 1999. Για πολλά χρόνια εκπονούνταν, παρακολουθούνταν και πληρώνονταν, για να διαπιστωθεί τότε από το νεοσύστατο καποδιστριακό Δημοτικό Συμβούλιο (δήμαρχος Δημ. Αλεξόπουλος) και τους κατοίκους, ότι η μελέτη της πεδινής χάραξης (χάραξη ανάμεσα στον σημερινό δρόμο και τη θάλασσα) δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Αποφασίστηκε να συνταχθεί αναγνωριστική μελέτη για την ορεινή χάραξη, η οποία έδειξε, ότι το κόστος του έργου ανέβαινε υπερβολικά. Η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν ήθελε το έργο.
Η ορεινή χάραξη, «ξήλωνε» ένα ολόκληρο δάσος και η πεδινή άλλαζε όλα τα ισχύοντα δεδομένα για τους κατοίκους. Η απόρριψη όμως μιας εγκεκριμένης οριστικής μελέτης ενός έργου αφ’ ενός μεν δεν είναι σύνηθες φαινόμενο, διότι, λογικά, έχουν προηγηθεί πολλά προκαταρκτικά στάδια, όπου φορείς και πολίτες μπορούν να εκφράσουν τις ενστάσεις τους, πριν δώσει το υπουργείο την εντολή για την εκπόνηση της οριστικής μελέτης και αφ’ ετέρου προκαλεί αντιδράσεις στα ίδια τα υπαλληλικά κλιμάκια των υπουργείων, που δεν ταυτίζονται με τα «παιχνίδια» εξουσίας και τις απορρίψεις μελετών λόγω… ασυμφωνίας των κατοίκων. Οι οριστικές μελέτες του έργου απορρίφθηκαν, όπως προκύπτει και από την επίσημη ανακοίνωση για εκπόνηση νέας. Καμία Κυβέρνηση δεν ήθελε να έχει απέναντι τους κατοίκους, που ασκούσαν ισχυρές πιέσεις και στους τοπικούς βουλευτές. Κανείς όμως δεν εγγυάται πως οι κάτοικοι θα αποδεχθούν τη νέα μελέτη, που θα είναι μοιραία βασισμένη στην παλιά, για την οποία θα πρέπει να σημειωθεί, ότι είχε έτοιμες, εγκεκριμένες και οριστικές μελέτες οδοποιίας της λεγόμενης «πεδινής» χάραξης της παράκαμψης των Κάτω και Άνω Λεχωνίων. Εκτός αν επιλεγεί κάποια δια θαλάσσης παράκαμψη…