Το πατρικό του σπίτι σε οικογένεια Ουκρανών προσφύγων παραχώρησε ο γνωστός Βολιώτης μουσικός, συνθέτης και ιδρυτής της ορχήστρας «Εστουδιαντίνα» Νέας Ιωνίας, Ανδρέας Κατσιγιάννης. Ο ίδιος έκανε γνωστή την απόφαση της οικογένειάς του με ανάρτηση σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «κάποια οικογένεια το 1922, με τον ίδιο τρόπο φιλοξένησε τους Μικρασιάτες Παππούδες μας στον Πειραιά».
Στη συγκινητική και γεμάτη μηνύματα ανάρτησή του ο κ. Κατσιγιάννης αναφέρει:
«Ένας μήνας σήμερα,
Ένας μήνας από τον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά το σπίτι μας το πατρικό γέμισε χαρά, χαμόγελα και ελπίδα. Δύο μέρες αφού ξεκίνησε ο Πόλεμος , επικοινώνησα με πολλούς φίλους Έλληνες και Ουκρανούς που ζουν στην πανέμορφη Οδησσό για να μάθω εάν χρειάζονται βοήθεια. Μια γνωστή μου οικογένεια, μου ζήτησε να δω εάν μπορώ να βρω ένα σπίτι στον Βόλο για 9 άτομα να το νοικιάσουν, γιατί ο πόλεμος κτύπησε την πόρτα τους και εγκαταλείπουν την πατρίδα τους. Αμέσως θυμήθηκα τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου, τον Παύλο που μου έλεγε «όταν νομίζεις ότι δεν σου φτάνουν αυτά που έχεις να περάσεις τον μήνα, δώσε ό,τι μπορείς σε κάποιον που γνωρίζεις ότι πραγματικά δεν μπορεί. Τότε θα καταλάβεις ότι σου έφταναν και ίσως σου περίσσευαν».
Μίλησα με την αδερφή μου, τη μητέρα μου και την οικογένειά μου και αποφασίσαμε να παραχωρήσουμε το πατρικό μας σπίτι, σε αυτές τις οικογένειες, γιατί κάποια οικογένεια το 1922, με τον ίδιο τρόπο φιλοξένησε τους Μικρασιάτες παππούδες μας στον Πειραιά.
Η απάντηση στον αλαζόνα δικτάτορα που σπέρνει τον θάνατο στην Ουκρανία και κρύβεται στη χλιδή του, αλλά και στον άλλο συμπαίχτη του, που τώρα κάνει τον ευαίσθητο, αλλά τα δικά του εγκλήματα, τα ξέχασε (την καλούλα Αμερική εννοώ), που έχει τις ευθύνες της και εδώ, είναι τα χαμόγελα αυτών των ανθρώπων που είναι τα αληθινά θύματα αυτού του άδικου πολέμου.
Ελπίζω να κατανόησαν κάποιοι φορείς και όσοι με προσκάλεσαν, πως δεν μπορώ να συμμετέχω και να οργανώσω συναυλίες και εκδηλώσεις για τον Ουκρανικό πόλεμο. Η ψυχή μου δεν ανταποκρίνεται αυτή τη στιγμή σε τέτοιου είδους συναθροίσεις. Εξάλλου, δεν είμαι ο κατάλληλος να συγκινήσω και να ξεσηκώσω τα πλήθη, δεν ξέρω πραγματικά τι είναι αυτό που θα αλλάξει τον κόσμο, το ψάχνω και εγώ ακόμα…
Λυπάμαι που θα το πω, αλλά το Ελληνικό κράτος πέρα από εξαγγελίες, ουσιαστικά δεν έχει κάνει τίποτα για τους πρόσφυγες από την Ουκρανία και μη μου πείτε μα πώς, ρωτήστε με τι τραβάω για να βοηθήσω αυτούς τους ανθρώπους να βγάλουν ένα απλό χαρτί. Με το ζόρι βρέθηκε σχολείο για 1 από τα 6 παιδιά. Αφήστε τα, αφήστε τα… Τουλάχιστον ας αφήσει τον καθένα μας να κάνει ό,τι μπορεί και εμείς ξέρουμε πώς θα βοηθήσουμε και ας μας βοηθήσει ως κράτος να ξεπεράσουμε τον πόλεμο της ακρίβειας, γιατί μπορεί να μην φύγουμε από ρουκέτα, αλλά από διπλό εγκεφαλικό ΔΕΗ – ΑΕΡΙΟ, το βλέπω να φεύγουμε πολλοί.
Οι άνθρωποι που φιλοξενούμε είναι καλά, δεν χρειάζονται βοήθεια προς το παρόν. Θέλουν να τελειώσει αυτό το μαρτύριο και να γυρίσουν στα σπίτια τους.
Ευχαριστώ την οικογένειά μου και τους αγαπημένους φίλους και φίλες, την Εύα, τη Νένα, τον Γιώργο, τον Τάσο, τον Γιάννη και τον Τάσο για την ουσιαστική τους βοήθεια.
Υ.Γ Η φωτογραφία τραβήχτηκε την ημέρα που οι οικογένειες έφτασαν στον Βόλο στο πατρικό μας σπίτι , στις 4 Μαρτίου του 2022 και αυτά τα χαμόγελα κάποτε θα σβήσουν τους άσχημους αλαζόνες, αυτού του όμορφου Κόσμου.
Αύριο (σ.σ. σήμερα) μεγάλη γιορτή, χρόνια πολλά σε όσες και όσους γιορτάζουνε, και όπως λέει ο λαός μας, η Παναγιά να βάλει το χέρι της».