Του Δημήτρη Λούμα*
Δέκα μήνες πλέον μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, χιλιάδες συνάδελφοι βρίσκονται σε απελπισία και το «λουκέτο» φαντάζει πράγματι ορατό για πολλούς απ’ αυτούς, είναι προ των πυλών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Εμπόριο και η Εστίαση. Πολλοί συνάδελφοι βρίσκονται ήδη στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ποια θα είναι η κατάληξή τους αν λάβουμε υπόψη τις αβεβαιότητες που συνοδεύουν την πανδημία, τη νέα κρίση που αγκαλιάζει κάθε πλευρά της οικονομίας στη χώρα και διεθνώς;
Η συντριπτική πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων έχει πείρα γι’ αυτό και ανησυχεί. Άλλωστε, ακόμα μετρά τις πληγές της προηγούμενης κρίσης, των πολιτικών που τη συνόδευσαν για να θωρακιστούν τα κέρδη των λίγων. Οι αυτοαπασχολούμενοι, όπως και οι μισθωτοί, θα κληθούν και πάλι να πληρώσουν τα σπασμένα μαζί με τους εργαζόμενους, αν δεν ορθώσουν το ανάστημά τους. Ήδη η κυβέρνηση στρώνεται στη δουλειά, όπως αποδεικνύει ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας.
Τα όποια μέτρα στήριξης θα «χαθούν» και αυτά μέσα στις γενικότερες επιλογές και τις πολιτικές που η κυβέρνηση προωθεί, προκειμένου να εξασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό άλλωστε φανερώνεται και από τις προτάσεις Πισσαρίδη, όπου ομολογείται χαρακτηριστικά ότι το μεγάλο ποσοστό αυτοαπασχόλησης στην Ελλάδα παραμένει «διαρθρωτικό πρόβλημα» που χρειάζεται άμεσα να «λυθεί».
Η παραλαβή εκτός καταστήματος ή αλλιώς «click away», που προωθήθηκε τις τελευταίες μέρες, η διαδικασία του ηλεκτρονικού εμπορίου που έχει αντικειμενικά αυξηθεί τους τελευταίους μήνες, αποτελεί άγνωστο έδαφος για χιλιάδες πολύ μικρές εμπορικές επιχειρήσεις, που μέχρι τώρα στήριζαν τα έσοδά τους στη φυσική παρουσία των πελατών τους. Μάλιστα πολλοί συνάδελφοι δεν έχουν ακόμα αποκτήσει αντίστοιχες ηλεκτρονικές υποδομές και δεν μπορούν να λειτουργήσουν μέσω e-shop, σε αντίθεση με τα μεγαλύτερα εμπορικά καταστήματα, που έχουν ήδη ενσωματώσει το ηλεκτρονικό εμπόριο στην καθημερινή λειτουργία τους και γι’ αυτό συγκεντρώνουν όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της εμπορικής κίνησης. Επομένως, για τους χιλιάδες μικρούς εμπόρους το «click away» μπορεί να είναι «καλύτερο απ’ το τίποτα», δεν μπορεί όμως να αντικαταστήσει τις μεγάλες απώλειες της εορταστικής περιόδου.
Τα όποια μέτρα πήρε η κυβέρνηση στοχεύουν να περιορίσουν σε έναν βαθμό τις ακραίες συνέπειες και όχι να ανακουφίσουν πραγματικά τα τεράστια αδιέξοδα των μικρών εμπόρων, αλλά και των άλλων αυτοαπασχολούμενων. Όλα αυτά αποτυπώνονται στον νέο κρατικό προϋπολογισμό. Υπάρχει ένα «μαξιλάρι», όπως λένε, που μαζεύτηκε από τον ιδρώτα του εργαζόμενου λαού τα προηγούμενα χρόνια. Αυτά τα χρήματα δίνονται απλόχερα στους μονοπωλιακούς ομίλους, π.χ. στην «Aegean», στις τράπεζες, και όχι για να ανακουφιστούν οι λαϊκές οικογένειες και οι ανάγκες των αυτοαπασχολούμενων.
Οι δήθεν «αντοχές» της οικονομίας που μας επαναλαμβάνει η κυβέρνηση, δεν χωρούν την ικανοποίηση των βασικών αναγκών των αυτοαπασχολούμενων και των οικογενειών τους, πόσο μάλλον αν λάβουμε υπόψη ότι είμαστε στη δίνη μιας νέας βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης. Τα οριζόντια μέτρα στήριξης της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας που προτείνουν – με διαφορετικές αποχρώσεις, αλλά με μια φωνή – κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση και Ε.Ε. δεν αναιρούν τον οξυμένο ανταγωνισμό που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, το γεγονός ότι το μεγάλο ψάρι πάντα τρώει το μικρό στην ελεύθερη αγορά.
Συνεπώς, η οργάνωση της άμυνάς μας απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική, η πάλη για την απόσπαση κατακτήσεων και η αντεπίθεση για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών, είναι μονόδρομος. Μπορεί να έχει αποτελέσματα μόνο αν ανασυνταχθεί το συνδικαλιστικό κίνημα, αν ακολουθήσουν όλο και περισσότερα Σωματεία και Ομοσπονδίες τον δρόμο της συλλογικής πάλης, σε σύγκρουση με τη στρατηγική ενίσχυσης των κερδών των λίγων.
Γι’ αυτό και συνεχίζουμε ενισχύοντας την πάλη μας, απαιτώντας άμεσα μέτρα στήριξης των μικρών και αυτοαπασχολούμενων εμπόρων, αλλά και των άλλων επαγγελματιών, όπως την ένταξη στο επίδομα «ειδικού σκοπού». Δυναμώνουμε τον αγώνα μας για διαγραφή χρεών στην εφορία και στις τράπεζες, για διαγραφή των τόκων και των προστίμων, αλλά και του 30% του υπόλοιπου χρέους. Συνεχίζουμε τον αγώνα μας για κατάργηση χαρατσιών όπως ο ΕΝΦΙΑ και το τέλος επιτηδεύματος, καθώς επίσης και για τη δραστική μείωση των απαράδεκτων και άδικων έμμεσων φόρων που κατατρώνε το εισόδημα της λαϊκής οικογένειας. Δεν κάνουμε βήμα πίσω από την απαίτηση για αναστολή κάθε είδους μέτρων αναγκαστικής είσπραξης – κατασχέσεων, πλειστηριασμών κ.λπ. Δυναμώνουμε τον αγώνα μας για επιστροφή στο αφορολόγητο όριο των 12.000 ευρώ, ως τη μόνη αποδεκτή λύση που μπορεί να περιορίσει σε έναν βαθμό τις συνέπειες των αντιλαϊκών πολιτικών και να εξασφαλίσει τη στοιχειώδη λειτουργία των μικροεπιχειρήσεών μας.
*Ο Δημήτρης Λούμας είναι μέλος του Δ.Σ. του Εμπορικού Συλλόγου Βόλου, εκλεγμένος με την Αγωνιστική Συνεργασία Εμπόρων (Α.Σ.Ε.)