Μέσα σ’ ένα ιδιαίτερα φιλικό κλίμα, ολοκληρώθηκε προχθές ο εκπαιδευτικός κύκλος της δωρεάν διδασκαλίας μαθημάτων ελληνικής γλώσσας σε αλλοδαπές γυναίκες, που πραγματοποιεί τα τελευταία χρόνια το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου. Ο φετινός κύκλος ήταν ιδιαίτερα επιτυχής καθότι είχε ως βάση την δημιουργική εμπειρία των δυο προηγούμενων ετών. Τα μαθήματα αυτά που έχουν προσελκύσει ένα σημαντικό αριθμό μεταναστριών που ζουν μόνιμα στο Βόλο και την περιοχή μας που βρήκαν στο Λύκειο μια γόνιμη εστία εκπαίδευσης για τον ελληνικό πολιτισμό.
Η ιδέα της διοργάνωσης μαθημάτων ελληνικών για γυναίκες ομογενείς και αλλοδαπές που ζουν στο Βόλο, γεννήθηκε πριν τρία χρόνια, στο Φιλολογικό Τμήμα του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου έχοντας υπόψη την προϊστορία του ΛΕΒ στον τομέα της εκπαίδευσης των απόρων αγραμμάτων μητέρων: Κυριακά Σχολεία – Εσπερινές Σχολές απόρων Μητέρων – και άλλες παρεμφερείς δράσεις που τέθηκαν στην πρώτη γραμμή από το ξεκίνημα της λειτουργίας του λυκειακού θεσμού.
Η Καλλιρρόη Παρρέν, πρωτοπόρος Ελληνίδα φεμινίστρια και ιδρύτρια το 1911 του Λυκείου των Ελληνίδων, συνδέθηκε άρρηκτα με τις εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες που αναπτύχθηκαν κατά καιρούς με αποδέκτες αναλφάβητες Ελληνίδες. Η πεποίθηση ότι η καταπολέμηση της αμάθειας και του αναλφαβητισμού που συχνά μαστίζουν μεγάλο μέρος του γυναικείου φύλου αποτελεί προϋπόθεση για την ατομική, κοινωνική, οικονομική και πολιτική ανάπτυξη των γυναικών στάθηκε το θεμέλιο για τη δράση αυτή, η οποία σφραγίσθηκε και από το στοιχείο του εθελοντισμού, στηριγμένου και στην καταστατική διακήρυξη ότι ο ένας βασικός στόχος του Λυκείου είναι να ενισχύσει «τον μεταξύ των γυναικών σύνδεσμο προς εξυπηρέτησιν της προόδου του φύλου των προς προάσπισιν και προστασίαν αυτών».
Η υποχώρηση του αναλφαβητισμού των γυναικών στην Ελλάδα έθεσε κατά το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα στο περιθώριο τη σημαντική σχετική δραστηριότητα. Ωστόσο, η είσοδος στη χώρα μεγάλου αριθμού μεταναστών από την τελευταία δεκαετία του ίδιου αιώνα δημιούργησε νέες ανάγκες. Στη διαπίστωση αυτή οδηγήθηκαν και τα μέλη του Ιστορικού Αρχείου του Λυκείου των Ελληνίδων Αθηνών από το 1998, που αποφάσισαν να διερευνήσουν τη δυνατότητα αναβίωσης των μαθημάτων ελληνικής γλώσσας με αποδέκτες γυναίκες που έχουν σήμερα την ανάγκη εξωσχολικής διδασκαλίας ελληνικών, δηλαδή γυναίκες ομογενείς και αλλοδαπές που διαβιούν στην Ελλάδα χωρίς να έχουν διδαχθεί τα ελληνικά και χωρίς να μπορούν να ενταχθούν σε κάποιο από τα προγράμματα εγκύκλιας εκπαίδευσης λόγω οικογενειακών ή/και εργασιακών υποχρεώσεών τους.
Με αυτό το πνεύμα, τo Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου ξεκίνησε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού για γυναίκες που ζουν στην πόλη μας, θεωρώντας ότι η γλώσσα είναι πολύτιμη για την καθημερινότητά τους. Ο σκοπός του εκπαιδευτικού προγράμματος είναι οι εκπαιδευόμενες κατά πρώτον να αποκτήσουν τις γλωσσικές δεξιότητες και τις πρακτικές κοινωνικές και διαπολιτισμικές ικανότητες που απαιτούνται για την κοινωνική ένταξη των ίδιων και των οικογενειών τους και κατά δεύτερον να συμβάλει στην ενδυνάμωση των γυναικών αυτών που ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Οι γυναίκες που παρακολουθούν μαθήματα στο ΛΕΒ προέρχονται κυρίως από τις χώρες, Ρωσία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Λιθουανία Εσθονία, Δανία, Περσία Βουλγαρία, Αλβανία και Σρι Λάνκα. Σχεδόν όλες βρίσκονται σ’ ένα ιδιαίτερο μορφωτικό επίπεδο καθότι πολλές έχουν σπουδάσει στη χώρα τους και γνωρίζουν αρκετά πράγματα για τον ελληνικό πολιτισμό. Μάλιστα αρκετές, δεν είναι οικονομικές μετανάστριες, αλλά ζουν στην πόλη μας παντρεμένες με βολιώτες συζύγους.
Τα μαθήματα, τα οποία παρέχονται δωρεάν, εκτός από μια συμβολική εγγραφή, πραγματοποιούνται μια φορά την εβδομάδα στο χώρο του Λυκείου μετά από συνεννόηση με τις ενδιαφερόμενες. Τα μαθήματα έχουν διαχωριστεί σε μαθήματα αρχαρίων και προχωρημένων ανάλογα με το επίπεδο γνώσης των ελληνικών. Σε αυτά διδάσκουν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό, συνέπεια και ζήλο τρεις μόνιμες εθελόντριες, συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί και μέλη του Λυκείου των Ελληνίδων, οι κυρίες: Βάσω Ακρίβου και Έφη Ρόππα, φιλόλογοι και Γιασεμή Κουτσικού δασκάλα. Κατά καιρούς ενισχύει το εκπαιδευτικό αυτό έργο και η εκπαιδευτικός επίσης συνταξιούχα δασκάλα, Ιωάννα Κωστούλα. Οι παραπάνω εθελόντριες εκπαιδευτικοί εκτός από τις γνώσεις τους, προσφέρουν την ψυχή τους κυριολεκτικά καθότι καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια να αισθανθούν οι εκπαιδευόμενες αυτές οικεία όχι μόνο στο χώρο του Λυκείου που τους φιλοξενεί αλλά γενικότερα να βοηθήσουν τις εκπαιδευόμενες γυναίκες να βοηθηθούν μέσω της γλώσσας να ενταχθούν ομαλότερα ανάμεσά μας, κάτι που το έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό.