Άρθρα

«Ολοκαύτωμα», Η μεγαλύτερη γενοκτονία της παγκόσμιας ιστορίας

Της Δωροθέας Κολυνδρίνη

Αντιπεριφερειάρχη Μαγνησίας

Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων είναι το μεγαλύτερο έγκλημα του 20ού αιώνα και το μεγαλύτερο ομαδικό στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η θλιβερή μοναδικότητά του στην ιστορία δεν προέρχεται μόνον από τον μεγάλο αριθμό των θυμάτων που αφανίστηκαν κατά την πραγμάτωση μιας παράφρονης «φυλετικής» ιδεολογίας. Το Ολοκαύτωμα δεν έχει προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία ως προς τη σύλληψη της ιδέας, την προμελέτη, τη μέθοδο, την εκτέλεση. Η εξόντωση των Εβραίων δεν ήταν απλά μια σειρά από έκτροπα και βιαιοπραγίες, δεν ήταν ένας ξαφνικός διωγμός, δεν είχε πολιτικά αίτια, δεν αφορούσε εδαφικές διεκδικήσεις. Η «Τελική Λύση» ήταν ένα σχέδιο πλήρως οργανωμένο, που εφαρμόστηκε με βάση τον ψυχρό υπολογισμό κατά τις διαταγές ενός επίσημου κράτους και από τα μέλη ενός λαού που αυτοανακηρύχθηκε το «καθαρότερο φυλετικά» έθνος στην ιστορία του πολιτισμού

Με ειδικό Διάταγμα, όλοι οι Εβραίοι του Ράιχ και των κατακτημένων χωρών, άνω των έξι ετών, υποχρεώθηκαν να φέρουν στο πέτο τους, ως διακριτικό, το Αστέρι του Δαυίδ, συγκεκριμένων διαστάσεων και συγκεκριμένου κίτρινου χρώματος. Το ίδιο Διάταγμα τους απαγόρευε και την μετακίνηση από τον τόπο διαμονής τους.
Διώξεις, συλλήψεις, ίδρυση γκέτο: οι Εβραίοι στοιβάζονταν σε συγκεκριμένες περιφραγμένες και φρουρούμενες περιοχές (τα γκέτο), που λειτουργούσαν ως διακομιστικοί σταθμοί. Από εκεί ξεκινούσαν οι σταδιακές αποστολές προς τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Πογκρόμ και μαζικές εκτελέσεις Εβραίων, από ειδικά τάγματα των SS, με τη συνεργασία τοπικών οργανώσεων και κυβερνήσεων, συχνά μπροστά σε λάκκους που τα ίδια τα θύματα υποχρεώνονταν προηγουμένως να σκάψουν Για την πραγματοποίηση αυτού του είδους των «ειδικών επιχειρήσεων», το Γενικό Αρχηγείο του Γερμανικού Στρατού, στις αρχές του 1941, ίδρυσε τα «Τάγματα Εφόδου» των Ειδικών Υπηρεσιών Ασφάλειας SS. Από την Άνοιξη του 1941 προέβησαν σε εκτελέσεις που μέχρι το 1943 ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο θύματα.

Μας αναφέρει επιζών : Πριν να μεταφερθούμε στο στρατόπεδο υπήρχε ένας εκεί ειδικός ο οποίος σου χάραζε τον αριθμό σου. Ήταν δύο πένες, η μία πάνω στην άλλη. Η μία τρυπούσε το δέρμα και η άλλη έχυνε το μελάνι από πάνω. Οι άλλοι ήταν κακογραμμένοι», διηγείται, δείχνοντας το δικό του «τατουάζ». «Ένα τατουάζ που με ακολουθεί μια ολόκληρη ζωή. Αριθμός της πρώτης αποστολής στο Άουσβιτς. Θα σας κάνω ωραίο αριθμό για με θυμάστε για όλη σας τη ζωή. Σας τον κάνω μικρό», του είχε πει ενώ τον τρυπούσε.
«Μας χωρίζανε ανάλογα με το γράμμα που ξεκίναγε το επίθετο μας και μας έβαζαν το νούμερο.. Ένα τατουάζ από την κόλαση. Εγώ νόμιζα ότι αυτό το πράγμα θα σβήσει γιατί άρχισε να ματώνει, αλλά το έχω ανεξίτηλο ακόμη και σήμερα», λέει ο κ. Ισαάκ Μιζάν.
Πολλές φορές όταν στεκόμασταν στο χώρο του προσκλητηρίου για να μας μετρήσουνε, έπεφταν στο κεφάλι μας νιφάδες στάχτη. Την έπιανες. Έβαζες το χεράκι σου έτσι και γέμιζε εδώ νιφάδες. Αυτές οι νιφάδες ήτανε η στάχτη των νεκρών»

Υπολογίζεται ότι μόνο στα στρατόπεδα εξολόθρευσης θανατώθηκαν, με τουφεκισμό, καταναγκαστική εργασία, απαγχονισμό και δηλητηριώδη αέρια περίπου τρία εκατομμύρια Εβραίων.
Το σύνολο των Εβραίων που θανατώθηκαν από την άνοδο του Ναζιστικού Κόμματος στην εξουσία μέχρι την κατάρρευσή του ανέρχεται σε έξι περίπου εκατομμύρια.
Πρόκειται για το «Ολοκαύτωμα» τη μεγαλύτερη γενοκτονία της παγκόσμιας ιστορίας.
Επισκέπτρια στο στρατόπεδο του Άουσβιτς χρόνια μετά:
Μία τεράστια βιτρίνα απλώνεται μπροστά σου με σχεδόν δύο τόνους γυναικείων μαλλιών, που κόπηκαν μετά τη θανάτωσή τους στους θαλάμους αερίων. Χρησιμοποιήθηκαν από τους Ναζί για την παραγωγή υφασμάτων, όπως μας πληροφορεί η ξεναγός και στην επόμενη βιτρίνα οι αποδείξεις βρίσκονται ενώπιον μας: βλέπουμε ένα ξεδιπλωμένο ρολό ύφασμα, κατασκευασμένο από ανθρώπινες τρίχες και μερικές κομμένες αλογοουρές γυναικών που είναι απλωμένες επάνω του. Στη θέα τους σαστίζεις, το μυαλό στιγμιαία σταματάει.
Η αναφορά μου σε αυτές τις εικόνες φρίκης και η περιγραφική μου δεινότητα στόχο έχουν να δείξουν ακριβώς το έσχατο σημείο στο οποίο οδηγήθηκε ο άνθρωπος τυφλωμένος από τον ρατσισμό. Διότι αυτή η ιστορία δεν αφορά μόνο εβραίους ούτε μόνο Γερμανούς (για να μη μιλάμε μόνο για αυτούς που το υπέστησαν, αλλά και εκείνους που το διέπραξαν). Αφορά ανθρώπους. Είναι ένα μεγάλο μάθημα για το πού μπορεί να οδηγηθεί κανείς από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Είναι σημαντική αυτή η μέρα, γιατί με τέτοιες εκδηλώσεις τασσόμαστε ενάντια στη μισαλλοδοξία, τον αντισημιτισμό και τον ρατσισμό και δίνουμε μηνύματα στη νέα γενιά. Η σημερινή μέρα δεν είναι μόνο για τους εβραίους. Είναι για τα διδάγματα που βγήκαν από το Ολοκαύτωμα.
Από τη στιγμή που σταδιακά δεν υπάρχουν πια επιζώντες, το Ολοκαύτωμα θα περάσει στις επόμενες γενιές “μετασχηματισμένο”. Οι επόμενοι θα κληθούν να πάρουν το δίδαγμά του και να το κάνουν κάτι. Θα κληθούν να αναγάγουν τη μνήμη του σε συμβολική μνήμη ενάντια σε κάθε μορφή ξενοφοβίας και ρατσισμού. Σήμερα, που τα διακυβεύματα της μνήμης είναι μεγάλα, το ζητούμενο ίσως είναι να παραμείνει ζωντανό το δίδαγμα και όχι (μόνο) το πένθος του Ολοκαυτώματος.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το