Η ολιγωρία που θα στοίχιζε ζωές

Όποιος μπαίνει στα ασανσέρ που οδηγεί στην εφορία, δεν κάνει μόνο προσευχές παρακαλώντας να μην φύγει με εγκεφαλικό και άδειες τσέπες, αλλά εύχεται να μην κολλήσει και κανένα μικρόβιο από τους ελεεινά βρώμικους ανελκυστήρες.
Τελικά ο κίνδυνος αποδείχτηκε ακόμα μεγαλύτερος για όσους παίρνουν την απόφαση να επιβιβαστούν σε αυτά.
Δεν κινδυνεύεις μόνο από τα μικρόβια του ρυπαρού περιβάλλοντος, αλλά κινδυνεύεις να βρεθείς στον «άλλο κόσμο». Οι εφοριακοί «ατρόμητοι» δεν φοβούνται από αρρώστιες, ούτε καν μην χάσουν τη ζωή τους και τόσα χρόνια δεν έχουν μιλήσει.
Πρόβλημά τους… ο καθένας άλλωστε έχει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης.
Επίσης, κανέναν δεν ενδιαφέρει πόσες χιλιάδες ευρώ εισπράττουν σε ενοίκια κάθε μήνα οι ιδιοκτήτες της οικοδομής που φιλοξενούν τις δημόσιες υπηρεσίες, όπως η εφορία και το δασαρχείο. Αυτό που ενδιαφέρει είναι η προστασία του κοινού από τις παγίδες θανάτου.
Κανείς δεν μπορεί να στείλει κανέναν «αδιάβαστο», είτε από αδιαφορία είτε από παραδοπιστία.
Εάν τα ασανσέρ είναι προβληματικά, κάτι που διαπιστώναμε όλοι οι χρήστες -αλλά που χθες αποδείχτηκε περίτρανα πως είναι παγίδες- να τα ξηλώσουν και να τοποθετήσουν καινούργια. Δεν χρειάζεται να σκοτωθεί κανένας για να βάλουν το χέρι στην τσέπη.
Αυτό το σοβαρό επεισόδιο χθες στην εφορία δεν μπορεί να περάσει στα «ψιλά» και να ξεχαστεί. Για κανένα φταίξιμο και για καμία ολιγωρία στον κόσμο δεν θα αθωώσουμε τους πραγματικούς ενόχους. Ξεκάθαρα πράγματα. Αν τα κτίρια μπορούν να γίνουν τάφοι φταίνε αυτοί που δεν τα συντηρούν.