Της Ιωάννας Παπαδημητρίου*
Σε αυτήν την ιστορία με τη διευθέτηση ωραρίου που περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή, πολλά πράγματα δεν «κουμπώνουν» καλά.
Το σίγουρο είναι ότι οι ελιές είναι άσχετες, όπως άσχετη είναι η ανάγκη της μάνας να δει το παιδί της την Παρασκευή.
Αν ήταν αλήθεια όσα ισχυρίζεται ο υπουργός Ανάπτυξης τότε με το Ταμείο Ανάκαμψης θα γίνουν επενδύσεις που θα μεταμορφώσουν τη χώρα και θα την κάνουν έναν ψηφιακό παράδεισο για το λαό.
Μέσα σε όλα τα άλλα, ρομπότ θα μαζεύουν τις ελιές και θα κάνουν τη διαλογή τους. Ρομποτικά θα μεταφέρονται οι ελιές στα έξυπνα ελαιοτριβεία. Ο ιδιοκτήτης των ελιών θα έχει τη δυνατότητα να παρακολουθεί τη διαδικασία, κάνοντας παράλληλα άλλες δουλειές. Ο τενεκές θα εκτυπώνεται από 3D εκτυπωτή και θα αποστέλλεται γεμάτος λάδι στον εργαζόμενο-ιδιοκτήτη ελιών. Τι τα χρειάζονται λοιπόν τα ρεπό οι εργαζόμενοι; Μήπως για να κάνουν διακοπές το μισό χρόνο, ξοδεύοντας άσκοπα τον παχυλό μισθό τους, αντί να τον αποταμιεύουν;
Και το άλλο πάλι, ότι η μητέρα μπορεί να βλέπει το παιδί της την Παρασκευή, που φαίνεται να είναι μια δύσκολη μέρα για την επικοινωνία μάνας-παιδιού; Με τη γενίκευση της τηλε-εργασίας (καλό δεκανίκι κι αυτό ) η μητέρα μπορεί να βλέπει το παιδί της όποτε θέλει απλά ανοίγοντας το ντουλάπι που θα το έχει προσωρινά αποθηκεύσει, για να μπορεί να εργαστεί. Η ιστορία αυτή με τις μανάδες έχει κι άλλο κενό καθώς αντιτίθεται στο πνεύμα του πρόσφατου νόμου για την συνεπιμέλεια, κάνοντας σαφή διάκριση μεταξύ μητέρας και πατέρα. Γιατί δηλαδή κάθε Παρασκευή να είναι της μάνας;
Εκεί που πραγματικά ζορίζεται το πράγμα όμως είναι μια δεύτερη σκέψη. Μήπως η λογική του νομοσχεδίου είναι η άνοδος της παραγωγικότητας; Η ψηφιακή διακυβέρνηση; Το επιτελικό κράτος;
Αυτά ναι! Αυτά απαιτούν αναγκαστικά πιο εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό, νεότερο ηλικιακά, που σημαίνει προσλήψεις και μάλιστα μόνιμες προσλήψεις, για να μπορεί να χειρίζεται την τεχνολογία με σκοπό αυτή να γίνει φιλική και προσιτή προς τον πολίτη. Χρειάζεται δηλαδή αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος από το νηπιαγωγείο μέχρι το Πανεπιστήμιο για να ανέβει συνολικά η στάθμη της μέσης εκπαίδευσης της εργατικής τάξης και για να παραχθούν στοχευμένα εκείνες οι ειδικότητες που θα χρειαστεί το δημόσιο για να γίνει πιο ευέλικτο και επιτελικό.
Αν θέλουν λοιπόν επιτελικό κράτος ας προσλάβουν νέους επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων, ας εκσυγχρονίσουν τις δομές και τις υποδομές και ας αφήσουν το ωράριο και την εργάσιμη ημέρα ως έχει .
Εμείς μεγαλώσαμε πια για να συμμετέχουμε σε survivor με το στυλό στο χέρι και τα windows του 2007. Το κλικ κατά τον Αυτιά, του ΑΤΛΑΣ για την έκδοση των συντάξεων, που δικαιούμαστε, περιμένουμε.
Αλλά πριν παραδώσουμε θα πρέπει να μάθει ο κάθε εργαζόμενος τί τον περιμένει και ειδικά τα νέα παιδιά που έχουν μάθει στην 3ωρη και 4ωρη εργασία.
Στις δικαστικές υπηρεσίες και συγκεκριμένα το 8ωρο του γραμματέα της έδρας αλλά και των υπαλλήλων που εκτελούν, για παράδειγμα, το διατακτικό μιας ποινικής δίκης παραβιάζεται εδώ και χρόνια χωρίς να πληρώνεται κανένας μας.
Η διεκδίκηση υπερωριών ή επιδομάτων που υιοθετεί συχνά πυκνά το κράτος επιλεκτικά για μερίδα εργαζομένων μέσα στον ίδιο χώρο (όπως νομοθετήθηκε πρόσφατα στον νέο κώδικα δικαστικών υπαλλήλων με την θέσπιση του κλάδου των επικουρων δικαστών) γεννά δικαστικές διαμάχες.
Το ίδιο και οι προσλήψεις υπαλλήλων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου όπως παλιά οι stagiers .
Αυτά λογικά με μια εργάσιμη μέρα μείον και ένα ρεπό θα αποφεύγονται. Δεν εξηγούνται αλλιώς τόσα χειροκροτήματα των ΜΜΕ
Βέβαια εδώ στο χώρο των δικαστηρίων που υπηρετώ είναι όπως προείπα δοκιμασμένη η συνταγή απλήρωτης εργασίας.
Τρεις ώρες υπερωρία την μια ημέρα, πέντε την επόμενη, τσουπ ένα ρεπό για Κυριακή και σχολη δεν το συζητώ η υπερωρία της Παρασκευής γίνεται Δευτέρα, του Σάββατου γίνεται Τρίτη και των Χριστουγέννων γίνεται ρεπό τ’ Αη Γιαννιού, που ανοίγουν τα σχολεία.
Πρέπει συνάδελφοι και συναδέλφισσες να καταλάβουμε ότι όλες οι διεκδικήσεις μας, αλλά και όλα όσα με αγώνες αποκτήθηκαν μέχρι σήμερα με το νέο νομοσχέδιο αφού δεν λύνονται κόβονται.
Από την άλλη, καλώ όσους από το υπόλοιπο δημόσιο πιστεύουν ότι το νομοσχέδιο αυτό δεν αλλάζει ουσιαστικά τίποτα, να έρθουν στο σπίτι του κρεμασμένου να τους εξηγήσουμε.
Για όλα τα παραπάνω και για λόγους ταξικής αλληλεγγύης με συνδικαλιστική ταξική συνείδηση οι δικαστικοί υπάλληλοι συμμετέχουμε στην μετατεθείσα από 3-6 ,για λόγους συμπόρευσης με την ΓΣΕΕ, απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 10 Ιουνίου ζητώντας την απόσυρση του νομοσχεδίου.
*Η Ιωάννα Παπαδημητρίου είναι δικαστική υπάλληλος, εκπρόσωπος των δικαστικών υπαλλήλων στην ΟΔΥΕ, αντιπρόσωπος της ΟΔΥΕ στην ΑΔΕΔΥ