Μεταφέρθηκε με μαχαιριές στο σώμα του στο Νοσοκομείο Βόλου, όπου και νοσηλεύεται από την Πέμπτη ένας 52χρονος. Δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο θύμα της κρίσης, που οδηγεί ακόμη και νέους ανθρώπους στο να αποπειραθούν να βάλουν τέλος στη ζωή τους…
Επρόκειτο για την πέμπτη απόπειρα αυτοκτονίας φέτος στη Μαγνησία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Αστυνομίας. Οι απόπειρες και οι αυτοκτονίες καλά κρατούν, με την οικονομική κρίση και την ανεργία να αποτελούν την πρώτη αιτία.
Το χαρακτηριστικό τους είναι πως οι περισσότεροι αυτόχειρες είναι άνδρες, ηλικίας άνω των 41 ετών.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μαγνησίας, κατά το πρώτο πεντάμηνο φέτος καταγράφηκαν τέσσερις απόπειρες αυτοκτονίας, με αυτήν προχθές να είναι η πέμπτη, από τις οποίες δύο αφορούσαν γυναίκες και δύο άντρες (με την προχθεσινή τρεις άντρες).
Οι δύο ανήκαν στην ηλικιακή ομάδα των 23-30 ετών και οι υπόλοιπες δύο στην ηλικιακή ομάδα άνω των 41 ετών. Σημειώνεται ότι το αντίστοιχο πεντάμηνο του 2016 οι απόπειρες αυτοκτονίας ήταν συνολικά πέντε, από τις οποίες οι δύο γυναικών και οι τρεις αντρών. Οι δύο ανήκαν στην ηλικιακή ομάδα 23-30 και οι τρεις στην ηλικιακή ομάδα 41 ετών και άνω.
Οκτώ αυτοκτονίες
Οι αυτοκτονίες το πρώτο πεντάμηνο φέτος ήταν όσες και το αντίστοιχο περυσινό. Ακριβώς οκτώ στη Μαγνησία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Αστυνομίας. Πέντε αυτόχειρες ήταν άνδρες και τρεις γυναίκες. Το αντίστοιχο περυσινό πεντάμηνο επτά αυτόχειρες ήταν άνδρες και μία μόνον γυναίκα. Παρουσιάζεται δηλαδή φέτος μεγάλη αύξηση των αυτόχειρων γυναικών. Από τις οκτώ αυτοκτονίες φέτος η μία μόνον ήταν στην ηλικιακή ομάδα 31-40 χρόνων και οι υπόλοιπες επτά στην ηλικιακή ομάδα 41 χρόνων και άνω.
Πέρυσι από τις οκτώ αυτοκτονίες κατά το πρώτο πεντάμηνο η μία ανήκε στην ηλικιακή ομάδα 23-30 χρόνων, μία στην ομάδα 31-40 χρόνων και έξι στην ηλικιακή ομάδα 41 χρόνων και άνω.
Συνολικά κατά το 2016 καταγράφηκαν επίσημα στη Μαγνησία 12 αυτοκτονίες, σύμφωνα με τα στοιχεία της Αστυνομικής Διεύθυνσης, ωστόσο το χαρακτηριστικό τους γνώρισμα ήταν ότι στις 11 από τις 12 περιπτώσεις, αυτοί που έθεσαν τέρμα στη ζωή τους, ήταν άνδρες… Επίσης το κύριο χαρακτηριστικό ήταν πως στις 10 περιπτώσεις ήταν ηλικίας άνω των 41 χρόνων…
Πάντως το θετικό είναι, πως οι αυτοκτονίες που καταγράφηκαν πέρυσι στη Μαγνησία, ήταν λιγότερες από όσες είχαν καταγραφεί το 2015 κατά 25%.
Τέλος στη ζωή τους έβαλαν με διάφορους τρόπους πέρυσι 12 άνθρωποι, εκ των οποίων 11 άνδρες και μία μόνον γυναίκα. Απ’ αυτούς οι 10 ήταν άνω των 41 χρόνων, ένας ήταν στην ηλικιακή ομάδα 31-40 χρόνων και ένας στην ομάδα 23-30 χρόνων. Απόπειρες αυτοκτονίας καταγράφηκαν πέρυσι επτά συνολικά, εκ των οποίων τέσσερις από άνδρες και τρεις από γυναίκες. Οι τέσσερις ανήκαν στην ηλικιακή ομάδα 41 χρόνων και άνω, οι δύο 23-30 χρόνων και ο ένας 31-40 χρόνων.
Η πλειονότητα των αυτόχειρων αντιμετώπιζαν ψυχολογικά προβλήματα, που συνδυάζονται με οικονομικές δυσκολίες, ενώ επισήμως με βάση τα στοιχεία από τις αστυνομικές Αρχές, το 16,4% ανέφερε οικονομικά προβλήματα, πριν βάλει τέλος στη ζωή του.
Πτώση από μπαλκόνι ή αυτοτραυματισμός
Ο συνηθέστερος τρόπος αυτοκτονίας είναι με τη λήψη πολλών φαρμακευτικών χαπιών, ο αυτοπυροβολισμός ή η πτώση από μεγάλο ύψος, συνήθως από μπαλκόνια ή ταράτσες πολυκατοικιών.
Η αυτοκτονία συνδέεται με συναισθήματα θλίψης, απογοήτευσης, θυμού, που γρήγορα δίνουν τη θέση τους στην απόγνωση και την απελπισία, την αίσθηση αδιεξόδου. Είναι σύνθετο και πολυπαραγοντικό φαινόμενο, που δεν μπορεί εύκολα να αποδοθεί σε ένα αίτιο, καθώς αποτελεί τη συνισταμένη βιολογικών, ψυχολογικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Αυτό, που μπορεί με βεβαιότητα να υποστηριχθεί όμως, είναι ότι στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων (90%), η αυτοκτονική συμπεριφορά υποκρύπτει κάποια ψυχική διαταραχή, με προεξάρχουσα την κατάθλιψη και άλλες διαταραχές του συναισθήματος, ενώ ακολουθούν οι ψυχώσεις, η εξάρτηση από αλκοόλ ή άλλες ουσίες. Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι όλοι όσοι εμφανίζουν ψυχική διαταραχή, θα οδηγηθούν και σε εκδήλωση αυτοκτονικής συμπεριφοράς. Οι αυτόχειρες δυστυχώς δε μιλούν γι’ αυτό, ούτε αναζητούν βοήθεια από τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας, φοβούμενοι τον κοινωνικό στιγματισμό, που συνοδεύει αυτές τις καταστάσεις, λόγω άγνοιας ή ελλιπούς ενημέρωσης της κοινωνίας. Αυτό όμως έχει ως αποτέλεσμα, να στερηθούν τις θεραπευτικές παρεμβάσεις, που θα μπορούσαν να είχαν.
Όσον αφορά στο προφίλ του ατόμου με αυξημένο κίνδυνο τέλεσης αυτοκτονίας περιλαμβάνει: Μοναχική διαβίωση και κοινωνική απομόνωση, απουσία υποστηρικτικού περιβάλλοντος, κατάθλιψη, σωματική νόσο, ιστορικό τυχόν προηγούμενης απόπειρας, στρεσογόνα γεγονότα ζωής (συνήθως σχετιζόμενα με απώλεια, θάνατος προσφιλούς προσώπου, απόλυση-ανεργία, χωρισμός).
Σε περίπτωση που παρατηρήσουμε σημάδια στη ζωή ενός δικού μας ανθρώπου, που θα μας βάλουν την υποψία ύπαρξης ψυχικής διαταραχής ή και αυτοκτονικής συμπεριφοράς, πρέπει να απευθυνθούμε το συντομότερο δυνατό σε κάποιον ειδικό, ώστε να ξεκινήσει άμεσα η θεραπεία. Οι φαρμακευτικές επιλογές που ο ψυχίατρος έχει στα χέρια του, είναι πολλές και αποτελεσματικές, τόσο στην ελάττωση του κινδύνου αυτοκτονίας, όσο και στη θεραπεία της υποκείμενης διαταραχής.
ΣΤ. ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ