Του Γιώργου Ινεπολόγλου, φυσικού
Σήμερα είχα μία απίθανη αίσθηση. Άλλαξα δωμάτιο στο σπίτι και νόμιζα ότι έκανα την έξοδο της ζωής μου. Πέρασα και από τη κουζίνα και η ευτυχία μεγάλωσε. Πήρα ένα εισοσιπενταράκι που είχα στο ψυγείο και νόμιζα ότι πέρασα από το καλύτερο τσιπουράδικο του Βόλου. Λίγη κονσέρβα μαγιονέζα και παστή λακέρδα, μου έφτιαξαν την διάθεση. Σε λίγο όταν θα βγαίνουμε στην αυλή του σπιτιού μας, θα αισθανόμαστε ότι πήγαμε στις Μπαχάμες. Η κατάστασή μας δεν διαφέρει από αυτή των Ζόμπι. Κάθε επίσκεψη στο χιλιοτραγουδισμένο Πήλιο, θα μας φαίνεται διαπλανητικό ταξίδι με το Απόλλων 13 της NASA. Το είπε και ο Neil Armstrong που περπάτησε στη Σελήνη «Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα» και για να το παραφράσω ένα μικρό βήμα στο Πήλιο είναι ο προάγγελος ενός τεράστιου βήματος για το πρόστιμο των 5000 ευρώ. Αλλού πατάμε και αλλού βρισκόμαστε. Διάβασα στις εφημερίδες ότι ο δισεκατομμυριούχος Bill Gates βλέπει το τέλος της πανδημίας στη λήξη του 2022. Σιγά να μην τον πιστέψω. Ο δικός μας Μπουμπούκος, είπε, κλείστε γάμους και πανηγύρια τον Μάιο του 2021. Το είπε και ο πρόεδρος. Αλματώδης ανάπτυξη προμηνύεται το καλοκαίρι. Παρόμοια με αυτή των Χριστουγέννων του 2020. Αυτοί είναι οι αξιόπιστοι συνομιλητές και η τέτοια αξιοπιστία στην σημερινή εποχή είναι ελάττωμα. Η αλήθεια του Gates βλάπτει. Κατακαημένη Αράχωβα τι σου έμελλε να πάθεις.
Μέσα στην παραίσθηση της καλοπέρασης και την αίσθηση φυλακής που προκαλεί ο εγκλεισμός, η σκέψη των γονιών απαλύνει τον πόνο και βάζει στη σωστή διάσταση την τραγελαφική κατάσταση. Αφορμή μία εξομολόγηση του πατέρα μου για τις επισκέψεις του, στο σανατόριο στα Χάνια Πηλίου. Μου περιέγραφε πως πηγαίνανε, με τα πόδια – σήμερα απαγορεύεται, επίσκεψη σε φίλους ασθενείς στο σανατόριο για να τους μεταφέρουνε τα νέα από την ζωή της πόλης και των συγγενών τους. Τα πάντα βέβαια γινόταν από αρκετή απόσταση για λόγους ασφαλείας. Ένα καλάθι γεμάτο καλούδια ίσως να απάλυνε στιγμιαία τον πόνο τους. Ένα γράμμα με τις περιγραφές των συγγενών, ίσως ήταν το βάλσαμο για την νοερή συμμετοχή στα οικογενειακά δρώμενα. Παντρεύτηκε η ανιψιά, έπιασε δουλειά ο εγγονός, έχει γρίπη ο αδερφός, πέθανε η προγιαγιά, τα νέα από τον αγώνα Νίκη Βόλου-Ολυμπιακός Βόλου είχαν περίοπτη θέση στην ενημέρωση. Δυστυχώς δεν ζει για να ρωτήσω σε τι συνθήκες ζούσαν στο σανατόριο οι ασθενείς. Για καλή μου τύχη βρήκα κάποιες περιγραφές στο διαδίκτυο. Δεν μπορώ να επιβεβαιώσω τον αλήθεια τους γι αυτό σας μεταφέρω αυτούσια τα γραφόμενα.
«Όλα ξεκίνησαν το 1909 όταν ο Γεώργιος Καραμάνης, από το κοντινό χωριό Δράκεια, αποφάσισε να φτιάξει στην περιοχή ένα Σανατόριο, (σαν τις σημερινές παροχές της ιδιωτικής πρωτοβουλίας χα χα χα), θεωρώντας ότι το κλίμα θα ευνοήσει την αποθεραπεία των φυματικών. Αυτό που πρόσφερε δεν ήταν μόνο ιατρικές υπηρεσίες αλλά και καλή ποιότητα ζωής, όντας για την εποχή του πολύ μπροστά. Ο Βόλος τότε δεν είχε ρεύμα αλλά στο σανατόριο είχε εγκατασταθεί γεννήτρια όχι μόνο για τη λειτουργία των ιατρικών υποδομών αλλά και σε όλα τα δωμάτια των ασθενών υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα, κεντρική θέρμανση και τρεχούμενο νερό και τηλεφωνικό κέντρο. Υπήρχαν Φαρμακείο, Μικροβιολογικό, Ακτινολογικό και Βιοχημικό εργαστήριο, κλίβανος αποστείρωσης και αποτέφρωσης, όργανο υποβοήθησης αναπνοής, από τα πρώτα στη χώρα, που τα έφερε ο ίδιος ο γιατρός από την Ελβετία. Το επίπεδο των παρεχομένων υπηρεσιών ήταν υψηλό, περιελάμβανε πλούσιο φαγητό πέντε φορές την ημέρα, άσκηση με σουηδική γυμναστική, χώρους για ηλιοθεραπεία, αεροθεραπεία, βιβλιοθήκη, αναγνωστήριο, ψυχαγωγία στο χώρο παραστάσεων και δεξιώσεων. Από εκεί κατά καιρούς πέρασαν ο Σικελιανός ο Βάρναλης, ο Παλαμάς, ο Δελμούζος, ο Τριανταφυλλίδης, ο Σεφέρης.»
Στοπ. Ως εδώ και μη παρέκει. Όποιος θέλει ψάχνει τα επιπλέον στην σελίδα
http://timetravel.gr/Σανατόριo-Καραμάνη-Πήλιο
Για όσους έχουν πρόσβαση, ας ψάξουν τα αρχεία της Θεσσαλίας 6-7 Μαΐου 1970 σχετικά με την ζωή και το έργο του Γιώργου Καραμάνη και ας το στείλουν στον υπουργό μας που παρακαλάει τους ιδιώτες γιατρούς να συνδράμουν, μήπως και μορφωθεί κάποια στιγμή.
Ανατρέχω για σύγκριση, στις υπηρεσίες που παρέχουν τα σημερινά νοσοκομεία. Φαντάζομαι ότι από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο φυματικό θα προτιμούσαν την φυματίωση και θα εύχονταν να μην είχαν covid-19. Οι παρεχόμενες υπηρεσίες της κυβέρνησης, στη σημερινή πανδημία για τους ασθενείς, ωχριά μπρος στις υπηρεσίες εκείνης της εποχής. Φυσικά και η συμμετοχή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας δεν είχε καμία σχέση με την σημερινή. Δεν υπάρχουν σήμερα ιδιώτες γιατροί Καραμάνηδες. Υπάρχουν οι βολεψάκηδες του κέρδους και της αδιαφορίας. Η ντροπή του να παρακαλάς τους ιδιώτες γιατρούς να συμβάλουν στην επίλυση του προβλήματος δεν έχει προηγούμενο. Όχι επίταξη αλλά κατάσχεση των ιδιωτικών κλινικών χρειάζεται. Δεν φταίνε βέβαια αυτοί. Αν δώσεις θάρρος στον χωριάτη, ανεβαίνει και στο κρεβάτι. Επίσης είναι αδιανόητο και αποκύημα νοσηρής διακυβέρνησης να θέλεις να προσφέρεις τις υπηρεσίες σου και την βοήθειά σου σε συγγενείς σου στα Γιάννενα, στην Αιτωλοακαρνανία, στην Κοζάνη, στην Κρήτη, ενώ ζεις στο Βόλο, να σου το απαγορεύουν οι νόμοι και να επαφίεσαι στην καλή διάθεση του οποιοδήποτε ηλίθιου ελεγκτή ώστε αν σπεύσεις για βοήθεια να μην πληρώσεις το πρόστιμο για την παράβαση των επίσης ηλίθιων νόμων. Οι νόμοι αυτοί αποτελούν την σημερινή σεισάχθεια της εξίσωσης των εγκλωβισμένων πολιτών με τους free διακινούμενους Κάρολους (της Μπουλουμπίνας) της παγκόσμιας ελίτ.