Με το ταλέντο τους έδωσαν άλλη πνοή στο πηλιορείτικο παραδοσιακό τραγούδι «Θέλω να ταξιδέψω». Ο λόγος για το μουσικό σχήμα Jacart, και τον πρωτεργάτη τoν Δημήτρη Μπασδάνη. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Βόλο, αλλά κατάγεται από το Πήλιο και συγκεκριμένα από τον Πλατανιά. Ο 33χρονος Βολιώτης (γνωστός και ως James Basdanis) άρχισε την κιθάρα σε παιδική ηλικία, πέρασε στο Μαθηματικό Ιωαννίνων και παράλληλα έκανε σπουδές στην κιθάρα. Ο Δημήτρης διαμένει στα Ιωάννινα, αλλά του λείπει ο τόπος του. «Τόπος σου είναι αυτό που σου λείπει, όταν μεγαλώνεις. Μου λείπει το χωριό μου, ο Πλατανιάς». Σήμερα εργάζεται σε ωδείο στα Ιωάννινα και ασχολείται αποκλειστικά με τη μουσική. Το 2014 ήταν μέρος του μουσικού σχήματος «Η Χόβολη», ενώ στη συνέχεια δημιούργησε τους «Programmed to Rock» με τον αδερφό του και έναν αδελφικό του φίλο, έκανε ενορχηστρώσεις, ενώ το 2019 δημιούργησε το πρώτο του instrumental album «Κaemos».
Οι Jacart σχηματίστηκαν το 2019 στην πόλη των Ιωαννίνων μεταξύ δύο φίλων, από την Κατερίνα Βασιλείου (φωνή) και τον Δημήτρη, ενώ τον Νοέμβριο του 2020 κατά τη διαδικασία παραγωγής του πρώτου τους άλμπουμ προστέθηκε στα κρουστά και ο Νικόδημος Παπουτσής (κρουστά)
Ο Δημήτρης διασκεύασε το παραδοσιακό τραγούδι, καθώς ήθελε να αναδείξει στα πηλιορείτικα τραγούδια μία εσωτερικότητα, αλλά και μία λυρικότητα στη διάθεσή τους. Έτσι πήραν την απόφαση να ηχογραφήσουν και αυτό το κομμάτι για το άλμπουμ τους.
Το μουσικό σχήμα θα κυκλοφορήσει το παρθενικό του τραγούδι με τίτλο «Θέλω να ταξιδέψω» από τον επερχόμενο δίσκο τους με τίτλο «Σταγόνες της Βροχής» τον Μάρτιο. Πάντως, ήδη η διασκευή έχει εκατοντάδες προβολές στο youtube, μόλις σε δύο ημέρες και οι κριτικές είναι πολύ ενθαρρυντικές. Οι Jacart κινούνται στις ενορχηστρωτικές τάσεις και δημιουργίες του Δημήτρη, ενώ τα άλλα δύο μέλη του σχήματος δίνουν και τη δική τους «ταυτότητα».
O 33χρονος μουσικοσυνθέτης «παράγει» αρκετά και θεωρεί ότι κάποια στιγμή, όταν γεμίζει από δημιουργίες πρέπει να φύγουν από τα χέρια του. «Κάθε κομμάτι θέλει τον χώρο του, τον χρόνο του και τη δική του στιγμή. Ήμουν αφοσιωμένος σε άλλα project και είχα αφήσει τις ελληνικές συνθέσεις σε ένα συρτάρι. Όταν συνάντησα την Κατερίνα της είπα «έχουμε δουλειά να κάνουμε». Μέχρι που ένα απόγευμα η «δουλειά» έγινε τραγούδι.
Το παραδοσιακό μετατράπηκε σε σύγχρονο με διαφορετική ενορχήστρωση από ηλεκτρική κιθάρα, κρουστά, «λούπες» ηλεκτρικής κιθάρας, έχει πέσει το τέμπο, ενώ αλλαγές έχουν γίνει και στην αρμονία. «Όταν αλλάζει η αρμονία και το τέμπο, αλλάζει και η ατμόσφαιρα» εξήγησε ο Δημήτρης και συνέχισε:
«Η δική μας γενιά, ενώ κουβαλούσε μέσα της την παράδοση, είχε μια πίεση από το κοινωνικό μας περιβάλλον ότι το μοντέρνο είναι πιο ωραίο και πως δεν μπορείς να ακούς και τα δύο είδη. Αυτό το «κόμπλεξ» με βάραινε και αναρωτιόμουν, γιατί δεν μπορώ να βρω τη χρυσή τομή στα δύο είδη. Όλες μου οι συνθέσεις είχαν πάντα αυτό τον γνώμονα, να ενώσουμε όλες μας τις επιρροές».
Ο δημιουργός τόνισε ότι στα παραδοσιακά κομμάτια οφείλουμε να δώσουμε μια νέα πνοή, για να περάσουν στη σύγχρονη εποχή. Στόχος του, κατά τα λεγόμενα του είναι να βρει μία φόρμουλα να διασώσει και να «ξανα-συστήσει» με μια σύγχρονη ματιά και μουσική φρεσκάδα αυτά τα λιγοστά τραγούδια του τόπου μας.