Του Εμμανουήλ Μάριου Οικονόμου,
επίκουρου καθηγητή Ιστορίας των Οικονομικών Θεσμών,
του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του
Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Από αυτό εδώ το φιλόξενο βήμα έχω και άλλες φορές αναδείξει την ενορχηστρωμένη και στοχευμένη προσπάθεια της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας και της αντιπολίτευσης να δυσφημεί και να κατασυκοφαντεί συστηματικά την Ελλάδα διεθνώς (π.χ., ότι δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο, ότι σκοτώνει μετανάστες στο Αιγαίο(!) κ.λπ.), με απώτερο στόχο τον επηρεασμό της διεθνούς κοινότητας, μέσω προπαγάνδας, ώστε να δημιουργήσει τετελεσμένα εις βάρος των εθνικών θεμάτων της χώρας μας.
Τα παραπάνω γίνονται σε συνδυασμό με συνεχείς απειλές και ύβρεις προς όποια μέλη της ελληνικής κυβέρνησης δεν προβαίνουν σε δηλώσεις και ενέργειες που θα έχουν τη σκιώδη άτυπη «έγκριση» της Τουρκίας. Η τουρκική πολιτική ηγεσία, παρακολουθεί οργανωμένα και προσεκτικά τις δηλώσεις των Ελλήνων πολιτικών, και στοχοποιεί όσους από αυτούς συμπεριφέρονται «ενοχλητικά» προς τα συμφέροντά της. Έχει το θράσος να συμπεριφέρεται προς την Ελλάδα ως κάτι σαν πρώην οθωμανικό βιλαέτι, και στον ελληνικό πολιτικό κόσμο και την κυβέρνηση ως κάτι σαν πρώην κοτζαμπάσηδες οι οποίοι όφειλαν να εναρμονίζονται με τις ορέξεις της Υψηλής Πύλης.
Πρόσφατο θύμα αυτής της μεθοδευμένης στρατηγικής αποτελεί ο Έλληνας ΥΠ.ΕΘ.Α. Νίκος Δένδιας που «τόλμησε», με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 50 ετών από την τουρκική εισβολή στη μαρτυρική Κύπρο το καλοκαίρι του 1974, να επισημάνει το αυτονόητο, αυτό δηλαδή που αναγνωρίζει όλη σχεδόν η Διεθνής κοινότητα, ότι η εισβολή ήταν και είναι: «παράνομη, παντελώς αντίθετη με το Διεθνές Δίκαιο» και συνέχισε λέγοντας πως: «Είμαστε στη Λευκωσία, την τελευταία διχασμένη πόλη, ενάντια στις αρχές του Διεθνούς Δίκαιου, ενάντια στις αρχές του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».
Η απάντηση ήρθε άμεσα από το τουρκικό υπουργείο Άμυνας που εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Καταδικάζουμε έντονα τη χαμηλού επιπέδου, ψευδή και συκοφαντική δήλωση του Έλληνα υπουργού Άμυνας κ. Δένδια που στοχοποιεί τους Τουρκοκύπριους και τον ηρωικό τουρκικό Στρατό…». Τη σκυτάλη πήρε ο Ερντογάν που στις 20 Ιουλίου, με την ευκαιρία των «εορτασμών» για τα 50 χρόνια από την εισβολή του Αττίλα 1 και 2, υποστήριξε, μεταξύ άλλων ότι: «Δεν μπορεί να υπάρξει πιο θρασύς και απρεπής έκφραση από το να σηκώνεται και να λέει ότι οι Τούρκοι είναι κατακτητές εκεί. Ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να βάλει στη θέση του αυτόν τον υπουργό, έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζεται να μιλάμε άλλο. Έχουμε ήδη μιλήσει για αυτά που θα μιλήσουμε. Συνεχίζουμε την πορεία μας ακριβώς με τον ίδιο τρόπο…». Σε αντίστοιχες δηλώσεις προέβη και ο κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν, ο ακροδεξιός Μπαχτσελί ενώ το μεσημέρι της Τρίτης ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης Ερντογάν, Ομέρ Τσελίκ, γνωστός για το ανθελληνικό του μένος, υποστήριξε, μεταξύ άλλων το αμίμητο, ότι: « «Γιορτάσαμε την 50ή επέτειο της Ειρηνευτικής Επιχείρησης (σ.σ. εννοεί τον Αττίλα)… Η Ειρηνευτική Επιχείρηση όχι μόνο προστάτευσε τους Τουρκοκύπριους, αλλά έσωσε και τους Ελληνοκυπρίους εκεί από τα χέρια αυτών των συμμοριών». Ξεπέρασε δηλαδή κάθε όριο, ισχυριζόμενος ότι χάρη στον τουρκικό στρατό εισβολής «σώθηκαν»(!) και οι Ελληνοκύπριοι από τις τότε ελληνικές δυνάμεις στην Κύπρο και την Κυπριακή Εθνοφρουρά, τις οποίες χαρακτήρισε ως «συμμορίες».
Ο αναγνώστης μπορεί να αναζητήσει στο διαδίκτυο τις αναλυτικές τους δηλώσεις, αλλά είναι αμφίβολο αν αξίζει, γιατί είναι τόσο εμετικές και κινούνται στο πνεύμα μιας πλήρους διαστροφής της ιστορικής πραγματικότητας των γεγονότων της Κύπρου.
Η συναθροισμένη πληθώρα επιθετικών δηλώσεων από την τουρκική κυβέρνηση, την αντιπολίτευση και τον τύπο γενικότερα, διαψεύδουν καταφανώς τους ισχυρισμούς ελληνικής κυβέρνησης, ότι πως μετά τους καταστροφικούς σεισμούς που έπληξαν την Τουρκία και τη Συρία τον Φεβρουάριο του 2023, δημιουργήθηκε ένα καλύτερο κλίμα στις ελληνο-τουρκικές σχέσεις, και έτσι η Ελλάδα ξεκίνησε (με την ένθερμη βέβαια υποστήριξη των ΗΠΑ και της Γερμανίας – λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;), έναν νέο γύρο Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) μέσω συναντήσεων των δυο πλευρών αρχικά σε πολιτικό και εν συνεχεία και σε στρατιωτικό επίπεδο.
Η ουσία είναι ότι με την επανάληψη των ΜΟΕ η τουρκική πλευρά μείωσε κάπως την ένταση εξαπόλυσης ύβρεων εναντίον της Ελλάδος και της Κύπρου, ενώ μείωσε και το μέγεθος των παραβιάσεων του ελληνικού και κυπριακού εναέριου και θαλάσσιου χώρου και είναι ίσως το μόνο σημαντικό κέρδος της ελληνικής πλευράς. Υπάρχει όμως και η άλλη ανάγνωση: Με την επανάληψη των ΜΟΕ η Τουρκία θα χρησιμοποιήσει αυτές τις συνομιλίες ως εφαλτήριο για να αποκαταστήσει την τρωθείσα διεθνή της εικόνα των τελευταίων ετών με την Δύση. Ήδη, κατάφερε να ξεκλειδώσει την αγορά νέων μαχητικών F-16 Viper και να αναβαθμίσει όλο τον υπόλοιπο στόλο των F-16 που διαθέτει, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ.
Όσοι στην Ελλάδα συνταυτίζονται (σωστά) με την αντίληψη του Νίκου Δένδια θεωρούν ότι παρόλες τις διαχρονικές κινήσεις καλής θέλησης της Ελλάδας εδώ και τουλάχιστον 35 χρόνια, όπως με το Mνημόνιο των Παπούλια – Γιλμάζ του 1988, η τουρκική πολιτική ηγεσία δεν έχει κάνει ποτέ ούτε ένα βήμα πίσω από τις πάγιες διαχρονικές διεκδικήσεις της. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και αυτοί οι κύκλοι που σε πολιτικό, δημοσιογραφικό και άλλα επίπεδα (όπως στην ντόπια ιντελιγκέντσια) υποστηρίζουν διαχρονικά, είτε ανοικτά είτε παρασκηνιακά, την επιλογή του κατευνασμού της Τουρκίας, παραγνωρίζοντας την τουρκική αδιαλλαξία. Δείγμα της τελευταίας είναι και το νόημα της φράσης από την παραπάνω δήλωση του Ερντογάν για την Κύπρο «…έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζεται να μιλάμε άλλο… Συνεχίζουμε την πορεία μας ακριβώς με τον ίδιο τρόπο». Δείγμα του αλαζονικού, σουλτανικού και απολυταρχικού τρόπου σκέψης του.
Προς επίρρωση αυτού, έρχεται η πρόσφατη (23/07/24) συγκέντρωση των τουρκικών πολεμικών πλοίων με σκοπό να παρεμποδίσουν την πόντιση καλωδίων για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου νότια της Κάσου και της Καρπάθου, μέσω του ιταλικού πλοίου «Ievoli Relume» με την αιτιολογία ότι η επιχείρηση πόντισης των καλωδίων «γίνεται εντός περιοχής τουρκικής κυριαρχίας»(!). Τελικά, στις 24/04 οι έρευνες τερματίστηκαν με την επίσημη δικαιολογία, από πλευράς της Ελλάδας, ότι ολοκληρώθηκαν. Στις 25/04 η Τουρκία εκμεταλλεύθηκε το γεγονός και μέσω μιας εξαιρετικά πονηρής και παραπειστικής ανακοίνωσης ευχαρίστησε και συνεχάρη (!) την Ελλάδα: «Ευχαριστούμε τις ελληνικές αρχές για τον σεβασμό στη θαλάσσια δικαιοδοσία μας». Δηλαδή ερμηνεύει ως αναδίπλωση επί του πεδίου την κίνηση της Ελλάδας και ως έμμεση παραδοχή μη κυριότητας επί της συγκεκριμένης θαλάσσιας περιοχής. Δεν υπήρξε (από όσο μας είναι γνωστό) ελληνική απάντηση σε αυτή την δήλωση από το Υπουργείο Εξωτερικών ή τον εκπρόσωπο τύπου της κυβέρνησης, παρά κάποιες ανεπίσημες διαρροές, οι οποίες, επί της ουσίας, δεν σημαίνουν τίποτα.
Η ανωτέρω πρόσφατη δήλωση Ερντογάν για την κατεχόμενη Κύπρο, μπορεί να προστεθεί σε ένα τεράστιο όγκο αντίστοιχων δηλώσεων την τελευταία τουλάχιστον τριετία, με την οποία συστηματικά κατασυκοφαντείται η Ελλάδα, ενώ επιχειρείται από την Τουρκία να γίνει «το άσπρο μαύρο». Λόγω χώρου δεν μπορώ να αναδείξω από εδώ το πόσο ενορχηστρωμένη είναι η στρατηγική αναθεωρητισμού της Τουρκίας κυρίως έναντι της Ελλάδος, κάτι που αποτυπώνεται και στον τουρκικό τύπο.
Δείτε για παράδειγμα στην Εικόνα 1 παρακάτω για το τι συζητούνε σχεδόν σε καθημερινή βάση στα τουρκικά μίντια, ως κάτι απολύτως φυσιολογικό και αυτονόητο. Στην συγκεκριμένη τηλεοπτική εκπομπή παρουσιάζουν ένα χάρτη όπου οραματίζονται μια Μεγάλη Τουρκία, που μέσω πολεμικής προσπάθειας θα κατακτήσει ξανά από την Ελλάδα την Δυτική Θράκη, όλο το Ανατολικό Αιγαίο (25ος μεσημβρινός), το Καστελόριζο και την Κρήτη, θα υποδουλώσει και την υπόλοιπη ελεύθερη Κύπρο, ενώ θα κατακτήσει και τη μισή Συρία περίπου, καθώς και τμήμα του Ιράκ κ.λπ.
Ο Χάρτης 1 αποτελεί έναν ακόμα από τους πολλούς, τυπικούς – θα λέγαμε – χάρτες που κυκλοφόρησαν κατά το πρόσφατο παρελθόν, ο οποίος απηχεί τις πάγιες αναθεωρητικές θέσεις της επίσημης τουρκικής ηγεσίας, όπως ο «Χάρτης της Γαλάζιας Πατρίδας», βάση του οποίου η μισή Ελλάδα αποτελεί τμήμα της Τουρκίας. Το δόγμα αυτό, της «Γαλάζιας Πατρίδας», θα διδάσκεται πλέον και στα σχολεία, σε μικρά παιδάκια, για να μπολιάσουν έτσι, με άσβεστο μίσος τις μελλοντικές γενιές Τούρκων έναντι των Ελλήνων…
Στο διά ταύτα: γιατί η ελληνική πολιτική ηγεσία αποδέχθηκε να ξεκινήσει νέο γύρο ΜΟΕ υπό καθεστώς απειλών και ύβρεων που προσβάλλουν την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού και δυσφημούν την χώρα διεθνώς; Η κυβέρνηση θα πρέπει να ενημερώσει την διεθνή κοινότητα και τις ηγεσίες στις ΗΠΑ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τον ΟΗΕ ότι αν ο νέο-Οθωμανικής αντίληψης Ερντογάν, οι συνεργάτες του και οι ακροδεξιοί κυβερνητικοί εταίροι του εξακολουθήσουν να καθυβρίζουν με κάθε τρόπο την Ελλάδα, θα σκεφθεί σοβαρά να εγκαταλείψει τον νέο γύρο ΜΟΕ, έχοντας κάθε ηθικό δικαίωμα να το πράξει, με το επιχείρημα ότι κατ’ επανάληψη έχουν καταπατηθεί οι βασικές αρχές δεοντολογίας που διέπουν τις Διεθνείς Σχέσεις υπό το πνεύμα καλού κλίματος συνεργασίας στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού, συμπεριλαμβανομένης της αποφυγής προκλητικής ρητορικής.
Και κάτι τελευταίο: στην παραπάνω πρόσφατη ομιλία – παραλήρημά του ο Ερντογάν, ισχυρίσθηκε ότι οι Έλληνες στην Κύπρο διενεργούσαν «γενοκτονία» επί των Τούρκων (sic!) και ένεκα τούτου επενέβησαν οι τουρκικές δυνάμεις. Για το θέμα αυτό θα επανέλθω σύντομα.
Αφιερώνω αυτό το άρθρο στους ήρωες και τις ηρωίδες, Ελλαδίτες και ελληνο-κύπριους που θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση της Κύπρου, την ένωση με την μητέρα – πατρίδα Ελλάδα, σε αυτούς που πολέμησαν και θανατώθηκαν από τους δολοφόνους του Αττίλα Ι και ΙΙ την περίοδο του 1974. Επιπλέον, το αφιερώνω στη μνήμη του Κύπριου προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου, που το 2004 δεν υπέκυψε σε Αμερικανούς και Βρετανούς μέσω του Σχεδίου Ανάν, διατηρώντας έτσι, ανεξάρτητη την ελεύθερη Κύπρο, ενώ ήταν και αυτός που επί των ημερών του η Κύπρος έγινε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Τέλος, το αφιερώνω και στις οικογένειες των 1619 αγνοουμένων – θυμάτων του διαχρονικού τουρκικού αναθεωρητισμού, ψυχές που ακόμα ζητούν δικαίωση…
Γη της λεμονιάς, της ελιάς
Γη της αγκαλιάς, της χαράς
Γη του πεύκου, του κυπαρισσιού
Των παλικαριών και της αγάπης
Χρυσοπράσινο φύλλο…
ριγμένο στο πέλαγος.