Οι 40.000 Έλληνες σπουδαστές του Εξωτερικού. Σχετικές νύξεις

Του Χρίστου Δ. Ξενάκη,
κλασικού φιλολόγου

Το πιο εντυπωσιακό επιχείρημα για την ίδρυση στη χώρα μας μη κρατικών ΑΕΙ είναι το γεγονός ότι 40.000 Ελληνόπουλα αναγκάζονται να σπουδάσουν στο Εξωτερικό, λόγω αδυναμίας της Πατρίδας μας να τα σπουδάσει εδώ.
Ας δεχθούμε ότι ο αριθμός είναι πραγματικός και ας προσπαθήσουμε να κάνουμε μια «ακτινογραφία» του αριθμού αυτού. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι υπάρχουν:
Α’. Παιδιά που «διακαώς» επιθυμούν να σπουδάσουν σε κάποια Σχολή Ελληνικού ΑΕΙ, αλλά, παρ’ όλες τους τις προσπάθειες αποτυγχάνουν.
Β’. Παιδιά που δεν έχουν καμιά όρεξη, ούτε τα «φόντα» να ασχοληθούν με κάποια Επιστήμη, υποχρεώνονται, όμως, από το οικογενειακό τους περιβάλλον να το κάνουν, διότι αυτό απαιτεί η οικογενειακή τους παράδοση ή το επάγγελμα των γονέων τους.
Γ’. Παιδιά που αποτελούν αντικείμενο ικανοποίησης του οικογενειακού εγωισμού ή των ονείρων των γονέων τους, χωρίς να ερευνάται από αυτούς αν το ίδιο το παιδί θέλει ή έχει τις δυνατότητες να ασχοληθεί με κάποια Επιστήμη.
Δ’. Παιδιά οικογενειών που θεωρούν ασφαλές μέσο κοινωνικής και επαγγελματικής ευδοκίμησης την απόκτηση ενός Πτυχίου από ονομαστό ΑΕΙ ξένης χώρας.

Ενδεχομένως να υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις παιδιών. Το βέβαιο είναι ότι δεν έχομε πλήρη και επικαιροποιημένα στοιχεία επιστημονικής έρευνας, ώστε να γνωρίζουμε τόσο τον αριθμό των παιδιών, που ανήκουν στις περιπτώσεις αυτές, όσο και άλλες σχετικές στατιστικές λεπτομέρειες. Η ύπαρξη μιας τέτοιας έρευνας θα μας ήταν πολύ χρήσιμο στοιχείο, για να προχωρήσουμε σε περαιτέρω αποφάσεις.
Κρίσιμος για το θέμα μας είναι, επίσης, ο ρόλος του επαγγελματικού προσανατολισμού, καθώς και της μεθοδικής συνεργασίας γονέων και διδασκόντων, η οποία πρέπει να αρχίζει από τις δύο τελευταίες τάξεις της Α’θμιας Εκπαίδευσης. Εκτός από τη βαθμολογία, ο διδάσκων μπορεί να βοηθήσει τους γονείς σημαντικά να γνωρίσουν τις κλίσεις και τις επιδόσεις του παιδιού τους, σε τρόπο που θα μπορέσουν να οδηγηθούν στις καταλληλότερες για το παιδί τους ενέργειες. Δάσκαλος και Καθηγητής (Δασκάλα και Καθηγήτρια) μπορούν να αποτελέσουν τον καλύτερο σύμβουλο για την εν συνεχεία πορεία ενός παιδιού.

Ιδιαίτερη σημασία αξίζει να δοθεί, επίσης, στους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων. Κατάλληλοι για τις διοικήσεις των Συλλόγων αυτών άνθρωποι μπορούν να οργανώνουν οδούς επικοινωνίας και ενημέρωσης μεταξύ Σχολείου και οικογένειας, με τη βοήθεια και ειδικών Συμβούλων: Ψυχολόγων, Κοινωνιολόγων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού.
Σοβαρό και δυσεπίλυτο το πρόβλημα των χιλιάδων παιδιών μας που καταφεύγουν σε ΑΕΙ του Εξωτερικού. Οι θέσεις του παρόντος άρθρου, σε συνδυασμό με την εξασφάλιση στέγης, σίτισης των φοιτητών των περιφερειακών, κυρίως, ΑΕΙ, την εξασφάλιση ομαλής λειτουργίας των Ελληνικών ΑΕΙ και την απαιτούμενη οικονομική τους στήριξη, καλό είναι να προηγηθούν κάθε ενέργειας για ίδρυση μη κρατικών ΑΕΙ.
Το σχέδιο νόμου για τα ΑΕΙ, που περιλαμβάνει και την ίδρυση και λειτουργία μη κρατικών σχετικών ιδρυμάτων, οδεύει προς ψήφιση. Πριν αρχίσει η εφαρμογή του, ως προς το συγκεκριμένο αυτό θέμα, πρέπει να δούμε τι θα γίνει με τη Β’θμια Εκπαίδευση και τον τρόπο εισαγωγής στην Τριτοβάθμια. Από σήμερα να συγκροτηθεί κατάλληλη επιτροπή ειδικών, χωρίς κομματικούς χρωματισμούς, που θα σχεδιάσει τον τρόπο αυτό.
Η πείρα μας λέει ότι η λύση βρίσκεται στη Β’θμια Εκπαίδευση.
Ας την ακούσουμε. Κι ας μην ξεχνούμε τον σημαντικό ρόλο των προτεραιοτήτων.