Οδηγοί του Συνεταιρισμού Ζαγοράς σε «επικίνδυνη αποστολή»: “Στραβοτιμονιά στα χιόνια με 23 τόνους απαγορεύεται”

Κάτω από αντίξοες συνθήκες εργάζονται τα τελευταία εικοσιτετράωρα οι οδηγοί του Αγροτικού Συνεταιρισμού Ζαγοράς, αφού το χιόνι και ο πάγος δυσκολεύουν σημαντικά το έργο τους. Ο προϊστάμενος των οδηγών κ. Νίκος Φιλίππου, ένας επαγγελματίας που μετράει 2,5 δεκαετίες στο τιμόνι, μίλησε για την καθημερινότητα που βιώνουν κάθε χρόνο τέτοια εποχή στο κεφαλοχώρι του Πηλίου.

Το μεταφορικό έργο που έχουν αναλάβει οι οδηγοί του Συνεταιρισμού, ώστε να διακινούν τα προϊόντα που παράγονται στη Ζαγορά, με κορυφαία τα μήλα «Ζαγορίν» που έχουν καθιερωθεί σε Ελλάδα και εξωτερικό, είναι μεγάλο και δύσκολο.
«Πέντε οδηγοί απασχολούμαστε. Τέσσερις μόνιμοι κι ένας συμβασιούχος. Οι Στέργιος Αντωνίου, Γιάννης Κων. Τσιοκανάκης, Χρήστος Τάσιος και Μιχάλης Βαλασσάς, που είναι και ο μικρότερος σε ηλικία, και εγώ. Όλοι μας ντόπιοι. Κάθε χρόνο από τα μέσα Σεπτεμβρίου, μέχρι τον Μάιο-Ιούνιο, βγάζουμε περίπου 120.000 χιλιόμετρα, μεταφέροντας μήλα, αχλάδια, ακτινίδια και φιρίκια, που παράγονται στη Ζαγορά», σημείωσε ο επικεφαλής του τμήματος των οδηγών.

Το χιονισμένο οδόστρωμα, όπως για κάθε οδηγό άλλωστε, είναι η πιο δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζει αυτή την χρονική περίοδο ο 48χρονος Ζαγοριανός. «Δεν είναι ό,τι πιο εύκολο να οδηγείς υπό τέτοιες συνθήκες. Βλέποντας το οδόστρωμα με χιόνι ή πάγο, εννοείται πως οι κινήσεις μας είναι πιο προσεκτικές. Αν και όλοι οι οδηγοί του Συνεταιρισμού είναι έμπειροι, δεν εφησυχάζουμε στιγμή. Όταν για παράδειγμα μεταφέρουμε εμπόρευμα 23 τόνων και επικρατεί κακοκαιρία, κάθε στραβοτιμονιά απαγορεύεται. Θέλει προσεκτική οδήγηση. Ούτε φρεναρίσματα απότομα, ούτε επιταχύνσεις, ενώ πάντοτε αφήνουμε αποστάσεις ασφαλείας από τα προπορευόμενα οχήματα», σημείωσε χαρακτηριστικά, για να συμπληρώσει: «Κάθε χρόνο βέβαια, έχουμε χιόνι και πάγο. Είμαστε μαθημένοι από αυτά και οι αντιολισθητικές αλυσίδες είναι ρουτίνα πλέον».

Στη συνέχεια ο κ. Νίκος Φιλίππου μίλησε για τα σημεία της διαδρομής που απαιτούν μεγαλύτερη προσοχή: «Από τη Ζαγορά μέχρι τον Βόλο, για να βγούμε έπειτα στην εθνική οδό, είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Συχνά χρειαζόμαστε δύο ώρες για να κατέβουμε από το χωριό και να πάμε στη συνέχεια στους συνήθεις προορισμούς μας, όπως είναι η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα, ο Τύρναβος κ.ά. Ειδικά από τη Ζαγορά μέχρι τα Χάνια υπάρχουν πολλές «παγίδες», π.χ. με τις καθιζήσεις που έχει υποστεί το οδόστρωμα σε αρκετά σημεία. Όπως και το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με τα κλαδιά των δέντρων, που πολλές φορές φτάνουν στη μέση του δρόμου και προκαλούν φθορές στα φορτηγά, καθώς περνάμε από τα Χάνια. Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκεί πιάνει το περισσότερο χιόνι σε όλο το Πήλιο. Ο καιρός μπορεί να σε «κλείσει» στο βουνό μέσα σε δέκα λεπτά».

Όσο για το τι έχει αλλάξει στο οδικό δίκτυο του Πηλίου από την εποχή που πρωτοξεκίνησε να δουλεύει μέχρι σήμερα; Η απάντηση του έμπειρου οδηγού προκαλεί εντύπωση: «Από όταν ήμουν νέος, μέχρι σήμερα, δεν έχω δει πολλά πράγματα να αλλάζουν», παραδέχθηκε με αφοπλιστική ειλικρίνεια στο φινάλε της συζήτησης και λίγο προτού επιβιβαστεί σ’ ένα από τα φορτηγά του στόλου, που έχει ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Ζαγοράς και ξεκινήσει το δρομολόγιο που είχε προγραμματίσει.