Το ταλέντο του Μάνου Βούλγαρη στην οδήγηση καρτ, αλλά κυρίως το πάθος και η προσήλωση του 18χρονου Βολιώτη αθλητή στους στόχους που θέτει στην καριέρα του, χαρακτηρίζουν την πορεία του από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε στην πίστα. Λίγες ημέρες προτού ετοιμάσει τις αποσκευές του για το Τορίνο, όπου θα λάβει μέρος στο κύπελλο Ιταλίας, μίλησε για την προετοιμασία του και δηλώνει έτοιμος για το ραντεβού του στην πίστα Lingotto Fiere, που είναι προγραμματισμένο για τις 9-10 Σεπτεμβρίου. Επί ιταλικού εδάφους θα διεκδικήσει την είσοδό του στον τελικό του αγώνα της κατηγορίας KF, που θα προσελκύσει τα μεγαλύτερα ονόματα του ευρωπαϊκού καρτ.
Ο συγκεκριμένος αγώνας του Trofeo Italia είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για τον Μάνο Βούλγαρη. Έπειτα από μία κοπιαστική χρονιά λόγω των σχολικών υποχρεώσεών του (αν και ανταμείφθηκε με την επιτυχία του στις πανελλήνιες εξετάσεις και την εισαγωγή του στο τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης), η αποφοίτηση με άριστα από το 2ο Γενικό Λύκειο Νέας Ιωνίας, του έδωσε την ευκαιρία να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά με το άθλημα που λατρεύει από μικρό παιδί. «Από την ημέρα που γεννήθηκα, αγάπησα τα αυτοκίνητα. Η πρώτη λέξη που είπα ήταν… Mini Cooper», σχολίασε γελώντας και θυμήθηκε την ημέρα που βρέθηκε στην πίστα καρτ του Σέσκλου σε ηλικία των έξι ετών. Η ανάπαυλα της τριετίας 2011/13, τον έστρεψε προσωρινά στο καγιάκ. Κατέκτησε ισάριθμα πανελλήνια πρωταθλήματα και του άνοιξε το κατώφλι της εθνικής ομάδας, αλλά ο ίδιος στόχευε αποκλειστικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Η επιστροφή του στο καρτ έμοιαζε προδιαγεγραμμένη, με τον ταλαντούχο οδηγό να λέει για τη στιγμή που ξανάπιασε τιμόνι: «Δεν θα ξεχάσω ούτε την πρώτη φορά που ανέβηκα σε καρτ, ούτε την επιστροφή μου. Όταν γύρισα, ένιωσα απίστευτα συναισθήματα, που δεν περιγράφονται με λόγια».
Από το 2015 ανήκει στον Όμιλο Μηχανοκίνητου Αθλητισμού Θεσσαλίας. Στο Τορίνο θα τρέξει για λογαριασμό μίας ιταλικής κατασκευαστικής εταιρείας, της Top Kart, η οποία μάλιστα τον Απρίλιο του 2016 του έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστεί για πρώτη φορά στο εξωτερικό: «Η έδρα της Top Kart είναι στην Κατάνια. Πώς με ανακάλυψε; Με παρακολούθησε για καιρό στους αγώνες που έπαιρνα μέρος και πριν από δυόμισι χρόνια χτύπησε το τηλέφωνο της μητέρας μου. Μας κάλεσαν στη Θεσσαλονίκη. Εκεί μας μίλησε ο νυν προπονητής μου, ο Σικελός Salvatore DiDio Ragusa. Ασχολείται πάνω από μισό αιώνα με το καρτ. Έχει τρέξει κι έχει συναγωνιστεί με ονόματα-θρύλους στο καρτ. Νιώθω τυχερός που έχω έναν τέτοιον άνθρωπο δίπλα μου. Κάναμε ένα δοκιμαστικό στις Σέρρες και τελικά πέρυσι πήρα την πρόσκληση για το βαλκανικό κύπελλο που πραγματοποιήθηκε στο Χάσκοβο.
Όσον αφορά στο κύπελλο Ιταλίας, θα δώσουν το «παρών» οι κορυφαίες κατασκευαστικές, όπως η Τony Kart που είχε κάποτε και τον Σουμάχερ πριν μεταπηδήσει στη Φόρμουλα Ένα. Δεν αποκλείεται στο Τορίνο να βρεθεί και ο Μπαρικέλο. Στην ομάδα της Top Kart είμαστε τρεις οδηγοί. Ένας Ιταλός, ένας Βούλγαρος κι εγώ».
Όποιος ακούει τον Μάνο Βούλγαρη να μιλάει με τόσο πάθος, εύλογα αναρωτιέται για τον λόγο που αγαπάει το καρτ: «Μ’ αρέσουν όλα τα είδη του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Όμως, για αγωνιστική οδήγηση προτιμώ τις τέσσερις ρόδες, αντί για δύο. Όταν είσαι σ’ ένα αγωνιστικό που ζυγίζει 100 κιλά, βγάζει 40 ίππους, τελική 190 χιλιόμετρα και απέχεις χιλιοστά από το έδαφος, τα συναισθήματα είναι πιο έντονα από το να μπεις σε ένα αυτοκίνητο τύπου rally ή αναβάσεων. Στην ουσία πρόκειται για μία μικρογραφία της Φόρμουλα Ένα, ενώ παγκόσμιοι πρωταθλητές όπως ο Αλόνσο, ο Σένα και ο Σουμάχερ, έχουν πει παλιότερα ότι μπορεί να τρέχεις χρόνια και να κατακτάς τίτλους, αλλά το συναίσθημα που θα σου χαρίσει το καρτ, κανένα άλλο αγωνιστικό δεν στο προσφέρει».
Το καρτ εξελίχθηκε σε τρόπο ζωής για τον Βολιώτη οδηγό που πρόσθεσε: «Δεν μπορώ να σκεφτώ τον εαυτό μου, δίχως να κάνω καρτ. Νιώθω ότι είμαι γεννημένος για την ταχύτητα. Και γιατί όχι, κάποτε θέλω να δοκιμάσω στη Φόρμουλα. Το κυνηγώ με κάθε τρόπο. Ειδικά τώρα στην Ιταλία, ένα καλό αποτέλεσμα, που σε πρώτη φάση είναι η πρόκρισή μου στον τελικό, μπορεί να αποτελέσει σκαλοπάτι για κάτι καλύτερο. Πρέπει να ’σαι και τυχερός. Να σε δει ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή και να σου προτείνει να δοκιμαστείς». Όσο για το είδωλό του; Ο αδικοχαμένος Άιρτον Σένα είναι το πρότυπο του νεαρού Βολιώτη, που υπογράμμισε: «Όσα είπε εν ζωή, με ενέπνευσαν και καθώς περνούσαν τα χρόνια, παρατηρούσα ότι σε θέματα τεχνικής έχουμε πολλά κοινά, όπως και στον τρόπο σκέψης. Επικεντρώνομαι ότι αυτό το άθλημα είναι η ζωή μου. Και δεν μπορώ να ζήσω χωρίς την ταχύτητα. Από εκεί και πέρα, δεν αξίζει καμία άλλη θέση πέρα από την πρώτη στο βάθρο. Ο δεύτερος είναι ο πρώτος από εκείνους που χάνουν».
Η ζωή του Μάνου Βούλγαρη μοιάζει να αναπτύσσει συνεχώς ταχύτητα, αλλά ο ίδιος δεν τρομάζει. «Ποτέ μου δεν έχω νιώσει φόβο. Όπως όταν ένας οδηγός αγώνων παίρνει μία στροφή με 160 χιλιόμετρα. Κάποιοι θα πούνε: «Ωραίος» και οι υπόλοιποι «Παναγία μου, τι κάνει αυτός;». Δεν θα φοβηθώ, ούτε θα τρομοκρατηθώ, εκτός κι εάν νιώσω ότι όλα είναι έτοιμα να εκραγούν. Τότε μόνο θα αφήσω το πόδι από το γκάζι», είπε και θυμήθηκε ένα χαρακτηριστικό περιστατικό που του έτυχε σε μικρότερη ηλικία: «Όσο περνούσε ο καιρός, ένιωθα πως δεν έβλεπα καλά στην προπόνηση. Το λέω στη μητέρα μου. Πήγαμε σε οφθαλμίατρο, με εξέτασε και με βρήκε υγιή. Έπειτα οι δικοί μου μίλησαν με τον προπονητή μου κι εκείνος μας είπε: «Μα πηγαίνει πιο γρήγορα». Αυτό ήταν όλο».
Κι εάν ο ανταγωνισμός αυξάνει τους κινδύνους για τους οδηγούς καρτ, ο Βολιώτης οδηγός ξεκαθάρισε: «Συνεχώς βρίσκεσαι υπό πίεση, όλα κρέμονται από μία κλωστή. Στατιστικά το καρτ είναι πιο επικίνδυνο και από τη Φόρμουλα Ένα. Σε περίπτωση ατυχήματος το μονοθέσιο της Φόρμουλα είναι έτσι σχεδιασμένο που ο οδηγός δεν έχει επαφή με το έδαφος. Στο καρτ από τη μέση κι επάνω βρίσκεσαι στον αέρα. Πρόκειται για ένα άθλημα, που μπορείς να φύγεις από το σπίτι σου και να μην ξανάρθεις…».
του Χριστόφορου Σεμέργελη