Η νέα δουλειά του Αλέξανδρου Ψυχούλη τιτλοφορείται «Πρωτόκολλο συλλογικής ζάλης» και παρουσιάζεται σήμερα το απόγευμα στην γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου στη Θεσσαλονίκη. Ο Βολιώτης εικαστικός με την έκθεση που εγκαινιάζει στη συμπρωτεύουσα, επιχειρεί μία ιδιαίτερη προσέγγιση στο αέναο κυνήγι της ευτυχίας, μέσα από τη λειτουργία των διάσημων τσιπουράδικων της πόλης μας. Με σημείο αναφοράς τη λειτουργία αυτών των μαγαζιών, που δομούν τη γαστρονομική ταυτότητα του Βόλου πολλές δεκαετίες τώρα, ο Αλέξανδρος Ψυχούλης ερμηνεύει με τη δική του ξεχωριστή ματιά την ιδέα της «συμβιωτικής ευδαιμονίας».
Ο 50χρονος ζωγράφος λίγο πριν από τα εγκαίνια της νέας δοκιμιακής του έκθεσης, που θα διαρκέσει μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου, ανέλυσε διεξοδικά το «Πρωτόκολλο συλλογικής ζάλης». Τα βιώματα του Αλέξανδρου Ψυχούλη από τη γενέτειρά του, η οποία φημίζεται ανά το πανελλήνιο για τα τσιπουράδικά της, στάθηκαν αφορμή για μία ιδιαίτερη προσέγγιση πάνω στη λειτουργία τους. «Θεωρώ πως το βολιώτικο τσιπουράδικο είναι μία όαση ευτυχίας, ομοψυχίας, επικοινωνίας, επανεκκίνησης, αλλά και κοινωνικοποίησης», σημείωσε χαρακτηριστικά, για να συμπληρώσει: «Θα έλεγα ότι ξεφεύγει από τα στενά όρια μίας απλής συνεύρεσης. Είναι ένα είδος συμποσίου, που απέκτησε ιδιαιτερότητες στην πόλη του Βόλου. Ήδη μετράει 100 χρόνια ιστορίας, ενώ από τον ανταγωνισμό έχει εξελιχθεί πάρα πολύ και βρίσκω ότι αφορά περισσότερο το πνεύμα και όχι το στομάχι».
Ο κ. Ψυχούλης δεν αρκέστηκε στην καλλιτεχνική προσέγγιση του θέματος, αλλά χρησιμοποίησε και την ακαδημαϊκή του ιδιότητα, καθώς εδώ και 16 χρόνια διδάσκει στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων και Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας: «Το τσιπουράδικο έχει μία ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα στον ελληνικό χώρο. Έτσι η έρευνα δεν έγινε μόνο με εικαστικό τρόπο, αλλά και με ακαδημαϊκά κριτήρια. Προσπάθησα να διενεργήσω μία τυπολόγηση ετούτης της τελετουργίας. Η έκθεση έρχεται να μιλήσει για όλα αυτά που δεν μπορείς να αρθρώσεις και να διατυπώσεις με λέξεις. Ερμηνεύει καταστάσεις, οι οποίες συνδέονται με την τσιπουροκατάνυξη, μίας κατάστασης τόσο ωραίας, η οποία ταυτόχρονα μας είναι τόσο αναγκαία. Εγώ τουλάχιστον τη βρίσκω σπάνια, εντελώς επαναστατική μέσα στη συνθήκη που ζούμε».
Αυτή η πρωτότυπη πρόταση του Αλέξανδρου Ψυχούλη, όπως την αποτύπωσε στα ζωγραφικά έργα, τα σκίτσα και τα γλυπτά που συμπεριέλαβε στην έκθεσή του, έδωσε την ευκαιρία στον διακεκριμένο εικαστικό, να μιλήσει πέρα των άλλων και για το κυνήγι της ευτυχίας: «Είναι δύσκολο να προσπαθείς να προσεγγίσεις ευθέως την ευτυχία και την ευδαιμονία. Χρειάζεται πλάγιους τρόπους. Τέτοιες έννοιες δεν προσεγγίζονται κατά μέτωπο ποτέ. Χάνεις πάντα. Εάν σε ενδιαφέρουν, γιατί εμένα με ενδιαφέρουν πάρα πολύ και τις ερευνώ, τις πλησιάζεις μέσα από βιωμένες και πραγματωμένες καταστάσεις. Από συνθήκες της ζωής, στις οποίες προσωρινά εμφανίζονται τα… συμπτώματα της ευτυχίας».
Και φυσικά το αγαπημένο ποτό όλων των Βολιωτών δεν θα μπορούσε να απουσιάσει από τα σημερινά εγκαίνια, αφού συνοδεία τσίπουρου ο Αλέξανδρος Ψυχούλης θα δώσει μία μικρή διάλεξη με τίτλο «Εννέα προϋποθέσεις για μια συλλογική κατάνυξη».