Ο Ρ. Χαραλαμπίδης στη “Θ”«Κάθε δεκαετία ο άνθρωπος πρέπει να ανακαλύπτει έναν καινούργιο εαυτό»

«Νυχτερινός εκφωνητής», η νέα ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη έρχεται στην «Εξωραϊστική». Ο σκηνοθέτης θα παραβρεθεί στην πρώτη προβολή στον θερινό κινηματοθέατρο του Βόλου στις 5 Ιουλίου στις 9.30 μ.μ. για να προλογίσει και να ταξιδέψει το κοινό στο βαθύτερο νόημα της ταινίας του. 

Είναι ηθοποιός, σεναριογράφος, σκηνοθέτης που από την πρώτη στιγμή σε κάνει να αισθάνεσαι μια οικειότητα. Την αισθάνεσαι, ακόμη κι αν δεν έχεις ποτέ μαζί του, από έναν ηθοποιό που τον παρακολουθείς χρόνια και σου αρέσει.  

Είναι απλός και προσιτός. Βρίσκεται και ζει ανάμεσά μας και δημιουργεί θέλοντας να προβληματίσει και να βάλει σε σκέψεις τον καθένα μας. Μπήκε στα σπίτια μας δυνατά πριν από χρόνια με την πετυχημένη τηλεοπτική σειρά «Κάτι τρέχει με τους δίπλα», ενώ έκτοτε ακολούθησε μια πραγματικά πετυχημένη καλλιτεχνική πορεία και ως ηθοποιός, αλλά και ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης. 

Από το «No budget story» και τα «Φτηνά τσιγάρα» φτάνουμε σήμερα στον «Νυχτερινό εκφωνητή». Η ταινία του θα παρουσιαστεί στον Βόλο σε τρεις προβολές στις 5, 6 και 7 Ιουλίου στην «Εξωραϊστική». 

Συνέντευξη 

ΑΡΤΕΜΗΣ ΧΑΛΑΤΣΗΣ 

Πριν μιλήσουμε για τη νέα σας ταινία θα ήθελα να μας πείτε λίγα πράγματα για την καταγωγή σας, που γνωρίζω ότι είναι από το Σπήλαιο Ορεστιάδας. Πόσο δύσκολο είναι για ένα παιδί της επαρχίας να πραγματοποιήσει τα όνειρά του; Και στο διά ταύτα: Αν είχατε γεννηθεί και μεγαλώσει στο χωριό σας και όχι στην Αθήνα θα είχατε καταφέρει να φτάσετε εδώ που είστε σήμερα;

Όχι. Εγώ στη ζωή μου υπήρξα ένας πολύ τυχερός άνθρωπος, γιατί οι γονείς μου κατάφεραν να συνδυάσουν κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Μου έδωσαν όλες τις δυνατότητες που έχει η πόλη και ταυτοχρόνως τα καλοκαίρια μου έδωσαν όλο τον ρομαντισμό που έχει το χωριό. Δηλαδή εγώ εξιδανίκευσα το χωριό μου ως ένα παραδείσιο μέρος που βέβαια, αν έμενα για πάντα εκεί, δεν θα το έβλεπα έτσι. Η πόλη μου έδωσε τ δυνατότητα να προσχωρήσω πιο γρήγορα και να βρω τα εφόδια που χρειαζόμουν. Αυτός ήταν ο τέλειος συνδυασμός.

Ο «Νυχτερινός εκφωνητής» είναι η πέμπτη κατά σειρά ταινία σας, όπου έχετε το σενάριο, τη σκηνοθεσία, αλλά πρωταγωνιστείτε κιόλας. Πείτε μας γι’ αυτή τη νέα ταινία σας.

Ένας βετεράνος νυχτερινός ραδιοφωνικός εκφωνητής τη βραδιά που γίνεται 50 και συνειδητοποιεί με αμηχανία ότι πια δεν συγκαταλέγεται στους νέους, ξετυλίγει στον αέρα τη ζωή του. Άξονας της εκπομπής είναι η αναζήτηση ενός ξεχασμένου έρωτα σε εκκρεμότητα, από την εποχή που υπηρετούσε ως εύζωνας, μέσα από τα ερωτικά και όχι μόνο μηνύματα που διέσωσε ένας παλιός τηλεφωνητής. Βγάζοντας στον αέρα τα παθιασμένα ηχογραφημένα μηνύματα από τις αρχές του ’90, θα προσπαθήσει να εντοπίσει αυτή τη γυναίκα και να την πείσει από το μικρόφωνο να του τηλεφωνήσει. 

Θα σας μιλήσω για την ταινία μου κάπως αλλιώς και θα σας πω πράγματα που δεν έχω ξαναπεί. Επειδή έχει αρχίσει η προβολή της ταινίας, θα μιλήσω για την ταινία επηρεασμένος από όλους αυτούς τους ανθρώπους που την έχουν δει. Η ταινία πάει πολύ καλά εισπρακτικά και την έχει αγκαλιάσει ο κόσμος. Το κοινό διαβάζει διαφορετικά την ταινία από ό,τι τη διαβάζω εγώ. Άλλα είπα για την ταινία μου πριν παιχτεί και πριν την δει το κοινό και άλλα λέω τώρα. Το κοινό μου αποκαλύπτει πράγματα που εγώ δεν είδα. Μου αποκαλύπτει μια συγκινητική πλευρά της ταινίας που την έκτισα μεν, αλλά δεν περίμενα να είναι τόσο διεισδυτική και να περάσει έτσι στον κόσμο. Οφείλω να ομολογήσω ότι είναι μια χαρμολύπη. Είναι ο συνδυασμός και χαράς και λύπης έτσι ακριβώς, όπως και στη ζωή. Η ταινία νόμιζα ότι απευθύνεται σε ανθρώπους σαν κι εμένα, σε ανθρώπους που περνούν την κρίσιμη ηλικία των πενήντα, αλλά η μεγάλη έκπληξη ήρθε καθώς μετά τις πρώτες προβολές διαπίστωσα ότι οι νέοι επικοινωνούν βαθύτατα με αυτό το είδος κινηματογράφου. Αυτό είναι κάτι που για μένα αρχίζει να παίρνει τη μορφή αινίγματος, αλλά μετά ρωτώντας τους νεαρούς για το τι είδαν, διαπίστωσα ότι κάθε γενιά βλέπει διαφορετικά πράγματα μέσα στην ταινία. Εγώ φιλοδοξώ η ταινία μου να είναι ένας καθρέφτης που κάθε ένας θεατής ξεχωριστά μπορεί να δει τον εαυτό του. 

Από ό,τι καταλαβαίνω, εκπλήσσεστε και λίγο με τη συμπεριφορά των νέων και πώς η κάθε ηλικιακή ομάδα αντιλαμβάνεται διαφορετικά κάποια πράγματα…

Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ, ότι ένα παιδί μόλις 21 χρονών να μπορεί να συμμεριστεί την έννοια εγκαταλείπω πίσω τη νεότητα και πρέπει να ξαναανακαλύψω τον εαυτό μου από την αρχή. Ένας άλλος νεαρός με πλησίασε και μου είπε: «Είμαι 19 χρονών και πάω στα 20 και πρέπει να ανακαλύψω έναν νέο εαυτό 20 χρονών». Μάλλον τελικά ο άνθρωπος κάθε δεκαετία πρέπει να ανακαλύπτει έναν καινούργιο εαυτό. Αυτό το διαπραγματεύεται ο «Νυχτερινός εκφωνητής» και ελπίζω με πετυχημένο τρόπο. 

Από την άλλη πλευρά να ομολογήσω, επειδή είναι μια ταινία που αγαπάει την Αθήνα και ειδικότερα την αρχαία Αθήνα, ο τρόπος επικοινωνίας με τους νέους ίσως τους βοηθάει να δουν την πόλη λίγο αλλιώς. Μια πόλη με τόσα προβλήματα και τόσο συκοφαντημένη πολλές φορές όχι κι άδικα, μέσω του «Νυχτερινού εκφωνητή» προτείνει μια άλλη θέαση της πόλης. Προβάλλεται η αρχαία Αθήνα (Πύλη Αδριανού, η Ρωμαϊκή αγορά, ανατολικό αέτωμα Παρθενώνα) όλα αυτά για τους νέους είναι πηγή έμπνευσης. Επιπλέον, νομίζω ότι είναι και μεγάλη επιτυχία η μουσική. Τη μουσική επιμέλεια την έχω κάνει εγώ. Νυχτερινή μουσική και επιμέλεια που το πηγαίνει αλλού το πράγμα.  

Τι κάνει επιτυχημένη μια ταινία; Τα εισιτήρια; Το πώς θα τη δεχτεί το κοινό; Τα μηνύματα που θα λάβετε από τον κόσμο; Κάτι άλλο; Κατ’ εμέ θεωρώ πως δεν υπάρχουν αποτυχημένες ταινίες, καθώς έστω και μια φράση να πάρει κάποιος από όποια ταινία μπορεί να του αλλάξει τη στάση ζωής του. Εσάς τι θα σας δώσει χαρά ότι πέτυχε η ταινία σας;

Ένα πράγμα μόνο. Ο χρόνος. Ο χρόνος είναι ο μοναδικός κριτής. Ακόμη κι αυτό που είπατε, μια φράση να μείνει μέσα στον χρόνο, θεωρώ ότι είμαι μεγάλος νικητής. Αν καταφέρω και μείνει και μια εικόνα, αν καταφέρω και μείνει και μια σκηνή, η μια ανάμνηση στον θεατή σε δέκα χρόνια θα ξέρω τι έκανα. 

Σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες που έχετε σκηνοθετήσει και παίξει, θεωρείτε σήμερα μ’ αυτή την ταινία τον εαυτό σας πιο ώριμο σκηνοθετικά, πιο ολοκληρωμένο; Βλέπετε διαφορές σε σχέση με την πρώτη σας σκηνοθετική ταινία στο μακρινό 1997 το «No budget story»; 

Η λέξη ώριμος νομίζω ότι χωράει πολλή κουβέντα. Σίγουρα αυτό που μπορώ να πω είναι πως είμαι πιο δεξιοτέχνης από ποτέ. Δεξιοτέχνης ναι, ώριμος σηκώνει κουβέντα. 

Ο κόσμος τι θεωρείτε ότι έχει να κερδίσει από την ταινία σας βλέποντας την; Εικόνες; Μουσική; Κάτι άλλο;

Νομίζω ότι η συγκεκριμένη ταινία «Νυχτερινός εκφωνητής» για τον θεατή είναι μια ευκαιρία να ανοίξει μια συζήτηση με τον εαυτό του για τον χρόνο που περνάει. Υπάρχει μια φράση στην ταινία και ας τη σκεφτεί ο καθένας από εμάς και πολύ περισσότερο οι θεατές. Δεν πέρασε ο καιρός, ήρθε ο καιρός. 

Βέβαια αυτή τη φράση δεν μπορεί να την πει ένας 80άρης. Αυτός μάλλον θα πει… πέρασε ο καιρός…

Είναι μια φράση που μπορεί να την πει ένας 50άρης, ένας 60άρης, από εκεί και πέρα μιλάμε για άλλο πράγμα. 

Πάντα ήθελα να σας κάνω και μια άλλη εντελώς διαφορετική ερώτηση και αν μου επιτρέπετε να σας ρωτήσω…

Βεβαίως πείτε μου, παρακαλώ.

Πολιτευτήκατε κάποια στιγμή με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας… 

Ναι, αυτό έγινε πριν πολλά-πολλά χρόνια. 

Θα το ξανακάνατε; 

Όχι. Τότε το έκανα για έναν και μόνο λόγο. Γιατί η ιστορική συγκυρία με καλούσε. Το έκανα για να βοηθήσω την Ελλάδα. 

Γιατί διερωτώμαι κάποιες φορές ένας καλλιτέχνης που είναι αγαπητός στο κοινό πρέπει να πολιτεύεται; Γιατί να εκτεθεί σε ένα κόμμα; Γιατί ενδεχομένως να χάσει κάποιους φίλους, κάποιους θαυμαστές από αυτήν του την ενέργεια. Συμβαίνει στην πράξη αυτό; 

Συμβαίνει στην πράξη, αλλά προσωπικά από την πρώτη στιγμή ήμουν έτοιμος να πληρώσω τις όποιες συνέπειες. Επαναλαμβάνω πως εκείνη τη χρονική στιγμή, το 2012, το έκανα για τη μεγάλη μου αγάπη για την Ελλάδα, για την πατρίδα. 

Ας κλείσουμε με παλιό ελληνικό κινηματογράφο. «Κάλπικη λίρα» του Γιώργου Τζαβέλλα. Σας το ρωτώ αυτό, γιατί κάπου διάβασα ότι είναι και σε εσάς η αγαπημένη σας. Προσωπικά πιστεύω πως καμία ταινία δεν μπορεί να τη φτάσει ούτε καν να την πλησιάσει…

Κι εγώ το πιστεύω. Είναι μια ταινία πέρα από όλες τις άλλες. Είναι η κορυφή του ελληνικού κινηματογράφου.

Χαίρομαι λοιπόν που ένας απλός θεατής έχει την ίδια άποψη για μια ταινία με έναν καταξιωμένο καλλιτέχνη…

Όχι, μην το λέτε αυτό. Ο καθένας έχει άποψη και μπορεί να κρίνει μια ταινία. Δεν έχει σχέση με το αν είναι θεατής, πρωταγωνιστής ή άνθρωπος του θεάτρου. Να σου πω επίσης, επειδή το έθιξες πριν, πως ο Τζαβέλλας ήταν και γνωστός δεξιός. Όπως και οι Ελύτης, Σεφέρης, Χατζιδάκις, Γκάτσος, Χορν, Κακογιάννης, Τσαρούχης, Ιόλας, Ταχτσής, Κάρολος Κουν, Ξαρχάκος. Ο Ταχτσής να σου θυμίσω πως ήταν και ομοφυλόφιλος. 

Πάντως εμένα μου ξενίζει να βλέπω έναν αγαπημένο καλλιτέχνη του κοινού να πολιτεύεται ακόμη και με το κόμμα στο οποίο ανήκω κι εγώ. Δεν τους θέλω στην πολιτική. Τους θέλω μόνο στο σανίδι και στο πανί. Θέλω να τους βλέπω μόνο να παίζουν…

Το καταλαβαίνω αυτό, κι ενδεχομένως έτσι είναι, υπογραμμίζω όμως για μια ακόμη φορά σε ό,τι αφορά εμένα το 2012 που πολιτεύτηκα, το έκανα μόνο για την πατρίδα για την Ελλάδα που υπεραγαπώ. 

«Νυχτερινός εκφωνητής» λοιπόν. Θα σας δούμε στην πόλη μας, στον όμορφο Βόλο;

Ναι, θα είμαι στον Βόλο κοντά στο υπέροχο κοινό του Βόλου την Παρασκευή 5 Ιουλίου στην πρεμιέρα της ταινίας. Ελπίζω να σας δω όλους από κοντά.