«Πάγωσαν» οι παραλαβές φαρμάκων των καρκινοπαθών στο «Αχιλλοπούλειο» και η εξήγηση που δόθηκε για την υπέρβαση του προϋπολογισμού ήταν πως έγιναν υπερβολικές παραγγελίες παρότι γνώριζαν πως δεν υπήρχαν οικονομικά αποθέματα, από φόβο μην ξεμείνουν, σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά.
«Ενώ ήταν καλυμμένοι έκαναν παραγγελίες χωρίς να ρωτήσουν κανέναν και χωρίς να νοιάζονται τι θα απογίνουν τα υπόλοιπα τμήματα και κλινικές» ήταν ο σχολιασμός που ακολούθησε της εξήγησης.
Μέσα σε ένα πλαίσιο για «πάγωμα» της παραγγελίας κινήθηκε η επικράτηση «ειρήνης» μεταξύ του ογκολογικού τμήματος και της διοίκησης του Νοσοκομείου. Τώρα μένει από το υπουργείο να καταθέσει τα στοιχεία της έρευνάς του για τη φαρμακευτική δαπάνη, που, όπως υποστηρίχθηκε, είναι υπερδιπλάσια για κάθε ασθενή στο «Αχιλλοπούλειο» από ό,τι στα υπόλοιπα Νοσοκομεία της Θεσσαλίας. Από όλη την ιστορία πάντως με τις χημειοθεραπείες στο «Αχιλλοπούλειο» έμειναν δύο δεδομένα. Οι νέοι ασθενείς ευτυχώς προστατεύονται, ενώ όλοι όσοι έχουν την ευθύνη παραγγελίας φαρμάκων και υλικών βρίσκονται υπό «παρακολούθηση» και μάλιστα στενή. Μπορεί οι γιατροί να «επαναστατούν» δηλώνοντας θιγμένοι γιατί εκτιμούν ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη απέναντί τους, αλλά αυτό δεν είναι διόλου κακό για το δημόσιο συμφέρον και τη λειτουργία του ιδρύματος. Και το δημόσιο συμφέρον προέχει κάθε προσωπικής ευθιξίας. Αναφερθήκαμε σε άλλο σημείωμά μας, πως ο κ. Δραμητινός δεν ακολούθησε ενδεδειγμένο χειρισμό στο θέμα των χημειοθεραπειών, καθώς η παροχή υπηρεσιών σε ασθενείς έπρεπε να αποσυνδεθεί από την έρευνα για τη φαρμακευτική δαπάνη, η οποία μπορούσε να ξεκινήσει μήνες πριν, εφόσον όπως δημόσια ανέφερε το υπουργείο, υπήρχαν ανησυχητικά δείγματα.
Σήμερα, μετά και τα όσα συνέβησαν, κανένας δεν έχει δικαίωμα να δηλώνει πως θίγεται από αυστηρές πολιτικές οικονομικού ελέγχου διαχείρισης δημοσίου χρήματος. Εάν θίγεται ή στη χειρότερη περίπτωση δεν το δέχεται, υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό στον ιδιωτικό τομέα.