Ο ηθοποιός Νίκος Κολοβός, που κατέχει τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος παραπάνω από έναν χρόνο, εκτός ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Βόλο, δηλώνει τακτικός του επισκέπτης, χαρακτηρίζοντας την πόλη καταγωγής του τη σπουδαιότερη και πιο όμορφη. Σήμερα μιλά στη «Θ» για την πορεία του, αλλά και τις δυσκολίες της εποχής, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού.
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Βόλο, όπου πήγα στο Δημοτικό και τις πρώτες τάξεις του 2ου Γυμνασίου. Μετά μετακόμισα στην Αθήνα, λόγω της μετάθεσης των γονέων μου. Τον αγαπώ τον Βόλο, όχι μόνο ως πατριώτης, αλλά και ως τουρίστας, διότι είναι πραγματικά μια σπουδαία πόλη, η σπουδαιότερη ίσως, και η πιο όμορφη. Είμαι τακτικός επισκέπτης» ανέφερε.
Όσον αφορά στο πώς προέκυψε η σχέση με την ηθοποιία επισήμανε: «Θα μπορούσε να προκύψει στον Βόλο, διότι έχει μία έξοχη Λέσχη, η οποία έχει γράψει την ιστορία της. Η αγάπη για το θέατρο και τη μουσική είναι γνωστό ότι μεταλαμπαδεύεται ανάλογα με το υπόδειγμα που εισπράττει κανείς. Δεν είναι απαραίτητο να είναι στη γειτονιά του. Πήγα στο Ελληνικό Ωδείο που βρισκόταν στην Κ. Καρτάλη τα πρώτα χρόνια. Η σχέση για τη μουσική φέρνει πάντα μια αγάπη γενικότερα για τις Τέχνες. Όταν ήρθα πλέον να σπουδάσω Μαθηματικά στη Θεσσαλονίκη έτυχε να γνωρίσω το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος μέσω αιτήσεων που έκανε προς φοιτητές. Το ακολούθησα, διότι είχα και δασκάλους, οι οποίοι με προέτρεπαν να κάνω αυτό το πράγμα και να ακολουθήσω αυτή την πορεία προς το θέατρο, όπως για παράδειγμα ο Γεωργουσόπουλος, επίσης ηθοποιός. Το ένα έφερε το άλλο. Όποιος μπαίνει στο θέατρο και είναι νέος, συνειδητοποιεί ότι εκεί μέσα εγκλωβίζεται η λογοτεχνία, η μουσική, οι ερμηνείες, η πρόζα δηλαδή, η σκηνοθεσία, τα εικαστικά, μέσω του σκηνικού, του ενδυματολόγου κ.ο.κ.».
Για τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος είπε πως «το τελευταίο που νόμιζα να συμβεί ήταν να αναλάβω μία διευθυντική θέση, αν και είχα αναλάβει σε διάφορους άλλους χώρους παρόμοιες θέσεις. Για το θέατρο όμως δεν το σκεφτόμουνα. Όταν προέκυψε, και μάλιστα με πρότειναν συνάδερφοι να ακολουθήσω αυτή την οδό, που αποτελεί τιμή για εμένα, τότε είπα ανεπιφύλακτα το «ναι»».
Ο Νίκος Κολοβός έχει πάνω από 40 χρόνια στο ΚΘΒΕ, ερμηνεύοντας περισσότερους από 100 ρόλους, θητεύοντας πλάι στους μεγαλύτερους θεατράνθρωπους που κόσμησαν το σύγχρονο θεατρικό γίγνεσθαι, και ως εκ τούτου έχοντας γνωρίσει σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του, νομίζει πως αυτή η προίκα συν ότι έζησε τις μεγάλες στιγμές του, είναι αρκετό για να του υπενθυμίζει ότι ο πήχης είναι ψηλά: «Προσπαθούμε να πετύχουμε μιμούμενοι και ακολουθούντες έστω κάτι ανάλογο. Μακάρι να τα καταφέρουμε» τόνισε για να προσθέσει πως όλα είναι έργα ανθρώπων: «Κάθε επιτυχία, κάθε ιστορία κ.λπ., δικές μας, εθνικές ιστορίες, ιστορίες των οργανισμών, είναι έργα ανθρώπων. Αυτό είναι το παράδειγμα. Κι όταν είναι φωτεινό, μπορούμε, μιμούμενοι και ακολουθούντες το υπόδειγμα, να στεκόμαστε πιθανώς στο ύψος των περιστάσεων».
Ο Νίκος Κολοβός έχει περάσει και από θέσεις σε εφημερίδες, όπου χάρη στη συνεχή οικονομική αρθρογραφία του τού ανατέθηκε επί 4ετία η διεύθυνση των οικονομικών σελίδων της ημερήσιας εφημερίδας «Εγνατία», καθώς και των πολιτιστικών, ενώ αργότερα επιλέχτηκε και ανέλαβε ως γενικός διευθυντής της εφημερίδας. Έτσι δεν ξέχασε να αναφερθεί στον Τύπο της γενέτειράς του: «Ο Βόλος διαθέτει έναν Τύπο ισχυρό. Συνδυάζοντας και τα παραπάνω να πω ότι και την ιστορία των εφημερίδων, άνθρωποι την έγραψαν και έτυχε μάλιστα να τη γνωρίσω».
Τέλος δεν θα μπορούσε να μην ερωτηθεί για την πανδημία του κορωνοϊού και τη Θεσσαλονίκη που πέρασε και περνά δύσκολες καταστάσεις, αλλά και το θέατρο: «Η δύσκολη κατάσταση αφορά όλους μας. Κυρίως αφορά στους επαγγελματίες, οι οποίοι πολλές φορές δεν έχουν τη δυνατότητα, την οποία έχουν οι περισσότεροι, να πατήσουν ένα κουμπί για να πάνε στον μπακάλη. Όλο αυτό που ζούμε, φέρνει πάρα πολλές δυσκολίες και κυρίως οικονομικές. Καθετί πρέπει να το αντιμετωπίζουμε και μάλιστα μεγαλόθυμα. Αυτή τη στιγμή προέχει η πανδημία. Όλοι μετρούμε διαφυγόντα κέρδη. Και εμείς αντί να μετράμε χαμένα εισιτήρια, μετράμε εναγωνίως κρούσματα κορωνοϊού και ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη πότε αυτά θα πέσουν. Αγωνιούμε για αυτό, περιφρουρούμε την κατάσταση όσο μπορούμε και ευχόμαστε το καλύτερο. Προέχει αυτό και η συγκέντρωσή μας πάνω σε αυτόν τον αντίπαλο πρέπει να είναι η δεσπόζουσα. Από εκεί και πέρα και θέατρο έχουμε υπόψη μας να κάνουμε και τα σχέδιά μας πολλαπλασιάζονται και οι δύσκολες εποχές πολλές φορές βοηθούν να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες, καταφέρνοντας περισσότερα και αξιόλογα πράγματα. Ίσως χρειάζεται και μία περισυλλογή».