Επιμέλεια
Μαίρη Τσακνάκη Γαβαλά
Καλεσμένος μας σήμερα ο δημοσιογράφος Γιάννης Αναστασίου.
Καλώς ήρθατε, κύριε Αναστασίου, στην κυριακάτικη «Θεσσαλία».
Καλώς σας βρίσκω κ. Γαβαλά.
Καταγωγή…
Γεννήθηκα στον Βόλο στις 25 Απριλίου του 1970, σαράντα ημέρες μετά από τον θάνατο του πατέρα μου σε ηλικία 33 ετών εξαιτίας δυστυχήματος. Είμαι ο τρίτος γιος της Αδαμαντίας Αναστασίου που επίσης γεννήθηκε στον Βόλο και είχε καταγωγή από το Καστράκι Καλαμπάκας και τη Ζαγορά από τη μητέρα της. Ο πατέρας μου ήταν από το χωριό Βασιλική (το χωριό της Κυρά Φροσύνης) απέναντι από την πόλη των Ιωαννίνων μπροστά στη λίμνη Παμβώτιδα. Μου αρέσει να αυτο-προσδιορίζομαι ως Βολιώτης με λεβέντικη ηπειρώτικη ψυχή και πηλιορείτικη αντοχή… καθώς είμαι 20 χρόνια γαμπρός στο Κατηχώρι…
Παιδικά χρόνια;
Μας μεγάλωσε, εμένα και τα αδέρφια μου ως δεύτερος πατέρας, ο αδερφός της μητέρας μου Τιμολέων Παπαπαναγιώτου, τον οποίο χάσαμε πέρσι σε ηλικία 92 ετών, αλλά φυσικά εξακολουθεί να είναι πάντα μαζί μας, καθώς μας καθόρισε με το παράδειγμα, τη θυσία και την αγάπη που μας έδωσε απλόχερα. Ήταν σιδηροδρομικός υπάλληλος και ο άνθρωπος που εγώ στην ερώτηση του δασκάλου στο δημοτικό στην αρχή της χρονιάς «τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου» απαντούσα «σιδηροδρομικός», μιλώντας, όμως, για τον θείο μου ξέροντας ότι οι φίλοι μου ήξεραν πως είμαι ορφανός. Όμορφα, σχετικά στερημένα παιδικά χρόνια, με δύσκολες στιγμές, αλλά πολλή αγάπη και φροντίδα από όλους – τη μαμά, τον θείο, τη θεία την Κατίνα (η άλλη αδερφή της μητέρας μου – τη γιαγιά την Ελευθερία). Πολλές μυρωδιές και αναμνήσεις στο ζεστό και αγαπημένο σπιτικό, όπου ο θείος Τιμολέων μάς μεγάλωνε με τις αξίες της προόδου και της αριστεράς, τα κοπανιαμέντα με την κιθάρα του και τις καλτσονέτες της Όπερας που λάτρευε ως δραματικός τενόρος που ήταν. Μάλιστα αν δεν έκανε την επιλογή να μείνει στον Βόλο για να μας μεγαλώσει η καριέρα του μάλλον θα ήταν διεθνής όπως του είχε πει, όπως μας έλεγε, ο Μίκης Θεοδωράκης. Ως μαθητής υπήρξα σχετικά δημοφιλής, μέλος του 15μελούς με παθιασμένους μαθητικούς αγώνες ως φίλος της ΚΝΕ και μέλος μίας παρέας που μεγάλωνε στα λυκειακά της χρόνια στην ταβέρνα του Μιλάνου στην οδό Ιωλκού με τον κ. Νίκο και τον κ. Κάρολο… και τον συμμαθητή μας τον Κώστα να παίζει κουταλάκια, ενώ όλοι εμείς τραγουδούσαμε τις εκπληκτικές μελωδίες των ανθρώπων που μας προέτρεπαν να πηγαίνουμε κοντά σε κείνους που τραγουδούν, γιατί οι «κακοί δεν τραγουδούν» όπως έγραφε η ταμπέλα της ταβέρνας. Είναι η εποχή που δίνοντας συνέντευξη στον Γιάννη Ευαγγελόπουλο στην παράγκα της ΕΡΑ στον Άγιο Κωνσταντίνο ως μέλος του Συντονιστικού των μαθητών, συνειδητοποίησα ότι θέλω να γίνω δημοσιογράφος για να αλλάξω τον κόσμο μέσα από τον μαγικό κόσμο της δημοσιογραφίας και του ραδιοφώνου. Τα ανέμελα παιδικά μου χρόνια στην πραγματικότητα ολοκληρώθηκαν το 1988 όχι γιατί τελείωσα το λύκειο, αλλά γιατί εκείνον τον Αύγουστο του 1988 πέθανε αιφνιδιαστικά από ανακοπή η μητέρα μου σε ηλικία μόλις 50 ετών.
Σπουδές;
Η δεύτερη απώλεια, μετά εκείνης της γιαγιάς… με βρήκε βοηθό σερβιτόρο στο κέντρο ΝΟΒ για το καλοκαιρινό χαρτζιλίκι και λίγο αργότερα στη Σόφια της Βουλγαρίας να σπουδάζω στο προπασκευαστικό στάδιο της γλώσσας για Κοινωνιολογία, καθώς πίστευα πως θα έπρεπε να είμαι ένας μορφωμένος δημοσιογράφος που θα ξέρει να αναλύει την κοινωνία, για να είμαι και ένας καλός δημοσιογράφος. Ναι, η κοινωνιολογία ήταν το αγαπημένο μου μάθημα και οι καθηγητές μου Γεράσιμος Μοντεσάτος και Νίκος Παρθένης στο φροντιστήριο, ήταν οι δάσκαλοι που με καθόρισαν, πριν συναντήσω, τον Μαρξ, τον Πλάτωνα, τους Αρχαίους Κλασσικούς, τους Διαφωτιστές, την Αναγέννηση, τη Νεοτερικότητα, τον Θεοδωράκη, τον Χατζηδάκη κ.ο.κ.
Οι σπουδές στη Βουλγαρία δεν είχαν συνέχεια πέραν του εξαμήνου, καθώς μάλλον η επιλογή να φύγω για τη Σόφια – με χρήματα του θείου και όχι με υποτροφία του ΚΚΕ καθώς δεν προκρίθηκε το αίτημά μου μιας και δεν ήμουν μέλος της ΚΝΕ, παρά του ότι ήμουν ορφανός από δύο γονείς – συνδεόταν με την απώλεια της μητέρας και όχι με τον στόχο. Η παραμονή, ωστόσο, στην εν λόγω χώρα επί καθεστώτος Ζίφκοφ, του λεγόμενου – όπως εγώ τον αποκαλώ – υπαρκτό σοσιαλισμό το 1988-89, νομίζω ότι ισούται με μεταπτυχιακό στις πολιτικές επιστήμες.
Επέστρεψα, έδωσα δεύτερη φορά πανελλήνιες και πέρασα στη Σχολή του ΤΕΙ Διοίκηση Επιχειρήσεων. Πήγα έναν χρόνο φοιτητής στη Λάρισα – ήμουν ήδη μέλος τη ΚΟΒ της Σόφιας του ΚΚΕ – εντάχθηκα στην Πανσπουδαστική στα ΤΕΙ της Λάρισας και σε μερικούς μήνες διαπίστωσα ότι, το δικό μου όνειρο δεν ήταν, οι παθογένειες και τα ιδεολογικά αδιέξοδα του ΚΚΕ – μόλις είχε γίνει η διάσπαση του Γράψα – ούτε, όμως, και η διοίκηση επιχειρήσεων, αλλά η δημοσιογραφία. Την επόμενη χρονιά πήρα μεταγραφή για την Αθήνα όπου παράλληλα με το ΤΕΙ στο Αιγάλεω ξεκίνησα τη φοίτησή μου στη μοναδική τότε σχολή δημοσιογραφίας στη χώρα, το «Εργαστήρι» όπου και αποφοίτησα μετά από δύο χρόνια, εγκαταλείποντας τελικά το ΤΕΙ όπου μου έμεναν για το πτυχίο 13 μαθήματα.
Ευτυχώς στα 42 μου έχοντας συμπαραστάτη τη σύζυγό μου Ασημίνα που επέμεινε, αποφάσισα να ξαναπιάσω τα βιβλία και τελείωσα στο ΕΑΠ το Τμήμα του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, στο «καπάκι» έκανα μαζί με τη γυναίκα μου – απίστευτη εμπειρία, μοναδική – το μεταπτυχιακό μου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στον Τουρισμό και τον Πολιτισμό, στο οποίο λάβαμε και οι δύο υποτροφία… και αισίως σήμερα θα έλεγα ότι είμαι κοντά – αν στρωθώ – να ολοκληρώσω στην επόμενη διετία και το διδακτορικό μου στο Τμήμα Χωροταξίας Πολεοδομίας & Περιφερειακής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Έχω, εκπονήσει μελέτες για τον Τουρισμό, έχω δημοσιεύσεις των εργασιών μου και έχω παρουσιάσει εισηγήσεις σε τέσσερα επιστημονικά συνέδρια με πολύ καλές κριτικές.
Καριέρα…
Είμαι επαγγελματίας δημοσιογράφος 30 χρόνια μέλος της Ένωσης Συντακτών Θεσσαλίας Στερεάς Ελλάδος & Ευβοίας. Εδώ και τέσσερα πλέον χρόνια έχω τη ευθύνη ενημερωτικής ιστοσελίδας www.istigmes.com, που πιστεύω πως συμβάλει θετικά στην ενημέρωση των πολιτών έχοντας το δικό της ξεχωριστό αποτύπωμα στην τοπική δημοσιογραφία… και βεβαίως είμαι ο δημοσιογράφος – ραδιοφωνικός παραγωγός της ενημερωτικής εκπομπής «Ουδέν Κρυπτόν» του Ράδιο ΒΕΡΑ που χρόνια συντροφεύει και ενημερώνει με ξεχωριστό στίγμα τους πολίτες της Μαγνησίας και της Κεντρικής Ελλάδος.
Σε αυτά τα τριάντα και πλέον χρόνια επαγγελματικής καριέρας έχω ευτυχήσει να έχω μία πλούσια επαγγελματική εμπειρία, μάχιμου ρεπορτάζ και θέσεων ευθύνης, ενώ υπήρξα μέλος για δέκα χρόνια της ισχυρότερης δημοσιογραφικής ομάδας της χώρας, ως ανταποκριτής του MEGA από το 2000-2010 στη Μαγνησία και την Κεντρική Ελλάδα.
Υπήρξα στέλεχος του «Αθήνα 2004» στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, ως προϊστάμενος του Κέντρου Τύπου του Πανθεσσαλικού Σταδίου. Έχω υπάρξει για πέντε χρόνια διευθυντής Ενημέρωσης Τηλεοπτικού Σταθμού ASTRA, επί πολλά χρόνια παρουσιαστής δελτίων ειδήσεων και ενημερωτικών εκπομπών στα τηλεοπτικά κανάλια TRT και ASTRA και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς Ράδιο Ένα, Ακρόαμα, ASTRA FM, ενώ από το 1992 έως το 1996, υπήρξα ο πρώτος διαπιστευμένος κοινοβουλευτικός-πολιτικός συντάκτης στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ως ανταποκριτής μέσων ενημέρωσης της περιφέρειας στην Αθήνα.
Έχω καλύψει δημοσιογραφικά τις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ στην Κέρκυρα και το Άμστερνταμ και έχω συμμετάσχει σε δημοσιογραφικές αποστολές στις Βρυξέλλες, το Στρασβούργο, το Κάιρο και τα Σκόπια. Έχω τέλος τη χαρά να έχω διδάξει επί μακρόν δημοσιογραφία στα ΙΕΚ του ΟΑΕΔ και το Δημόσιο ΙΕΚ Βόλου, ενώ είμαι ο συντάκτης της μελέτης για την Αργοναυτική Κρουαζιέρα και τις προοπτικές Home Port του λιμανιού του Βόλου και του Σχεδίου Στρατηγικού Τουριστικού Σχεδιασμού της πόλης του Βόλου και του Πηλίου.
Οικογένεια;
Είμαστε ζευγάρι από το 2000 και παντρεμένος από 2003, με την πολιτισμιολόγο Ασημένια Σέγκλια. Την οικογένειά μας ολοκληρώνει το παλικάρι μας, ο 27χρονος πλέον Θοδωρής Προφαντής, ο οποίος είναι στην αρχή της καριέρας του σε πολυεθνική ναυτιλιακή εταιρεία στην Αθήνα, μετά τις σπουδές του στα οικονομικά στο ΠΑΜΑΚ και μεταπτυχιακό τίτλο στα ναυτιλιακά, στο Κάρντιφ της Ουαλίας. Μην ξεχάσω τις δύο μας γάτες, τον Λίο και την Άρια, που πλέον είναι αναπόσπαστο κομμάτι της οικογένειάς μας.
Η πολιτική; Νομίζω πως το κόμμα σας ξεκίνησε με λάθη… Να ακούσουμε την τοποθέτησή σας.
Το κατάλαβα το υπονοούμενο και συμφωνώ μαζί σας για τα λάθος και αντιφατικά μηνύματα που προέκυψαν με τον αποκλεισμό μου από το ψηφοδέλτιο… Αυτό όμως ξέρετε δεν επηρεάζει τις πολιτικές μου θέσεις αρχών και τη διάθεσή μου να είμαι πολιτικά ενεργός ως πολίτης. Θα σας έλεγα ότι βρίσκομαι σε μία φάση πολιτικής ωριμότητας, σοσιαλδημοκρατικής και μεταρρυθμιστικής αναζήτησης σε μία σύνθετη παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα, απελευθερωμένος όμως από κομματικές εξαρτήσεις, έτοιμος να συμβάλω στην ανατροπή όλων όσων δεν μας ταιριάζουν και δεν μας αξίζουν, πρώτα απ’ όλα στον τόπο μας και όχι μόνο. Στα 53 μου σε λίγο, θα ήταν λάθος αναθεώρηση να πάψω να πιστεύω στην προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας. Η πολιτική μου παρουσία δεν εξαρτάται από πρόσωπα, πολιτικές συγκυρίες και κομματικές σκοπιμότητες, αλλά από τις αρχές μου και τον ξεκάθαρο πολιτικό μου λόγο που προφανώς έχει κόστος. Νομίζω πως τα τελευταία δέκα χρόνια ως υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, κέρδισα το δικαίωμα να υποστηρίζω τις θέσεις μου και τίμησα την ψήφο των πολιτών της Μαγνησίας χωρίς να λάβω κανένα αντάλλαγμα, με προσωπικό και επαγγελματικό κόστος. Άλλοι θα έπρεπε να αιτιολογήσουν τις αποφάσεις τους, για το τι μήνυμα έστειλαν στους προοδευτικούς πολίτες και όχι εγώ. Προσωπικά θα συνεχίσω, επαναλαμβάνω τη λέξη, απελευθερωμένος, να μιλώ και να αγωνίζομαι για όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα και στον τόπο μας, με βάση, αρχές και αξίες που στόχο έχουν να ενώνουν τους πολίτες δημιουργώντας ευρύτερες προοδευτικές πλειοψηφίες. Ξέρετε κ. Γαβαλά όταν κάποιος αυτοπροσδιορίζεται ως προοδευτικός, στο πρώτο που οφείλει να πιστεύει είναι – τόσο στη χώρα, ιδιαίτερα όμως στην αυτοδιοίκηση – στη συνεννόηση και στη δημιουργία των προϋποθέσεων βάση αρχών, αξιών, ώστε να δημιουργούνται πλειοψηφίες που υπερβαίνουν τα κόμματα και ενώνουν με σχέδιο και οράματα τους πολίτες πέραν των κομματικών φανατισμών. Δεν υπάρχει πιο προοδευτική στάση από το να εργάζεσαι μαζί με άλλους ενεργούς πολίτες επί του συγκεκριμένου και με αξιοπιστία θέσεων, ικανοτήτων και συμπεριφορών, να μπορείς να κοιτάξεις τους συμπολίτες σου στα μάτια και να διεκδικείς μεταρρυθμίσεις και ανατροπή των λάθος καταστάσεων που δεν μας αξίζουν. Νομίζω πως είμαι απελευθερωμένος και ενεργός πολιτικά… χωρίς να χρειάζεται να δηλώσω τουλάχιστον στον τόπο μας παρών, γιατί εγώ δεν ήμουν απών.
Η δημοσιογραφία; Τα υπέρ και τα κατά;
Η δημοσιογραφία οδηγεί παντού… κυρίως, όμως, δίνει σάρκα και οστά στα παιδικά όνειρα για να αλλάξουμε τον κόσμο. Εντάξει ο κόσμος είναι σύνθετος, οι συμβιβασμοί είναι στο παιχνίδι, ο στόχος, ωστόσο, πάντα μπορεί να παραμένει ο ίδιος, εάν τον υπηρετούμε με δημοσιογραφικές αρχές και αξίες δεοντολογίας, μαχητικότητας, θάρρος και εντιμότητα. Υπάρχει και η άλλη πλευρά φυσικά της δημοσιογραφίας και των συμφερόντων που προσπαθούν και ελέγχουν την ενημέρωση… όμως γι’ αυτό αξίζει να σε στενοχωρεί η δημοσιογραφία… επειδή, η καλή δημοσιογραφία έχει κόστος… Κατά τα άλλα είναι ένα επάγγελμα και οι δημοσιογράφοι είναι σκληρά εργαζόμενοι με δικαιώματα, τα οποία, δυστυχώς, στις μέρες μας ολοένα και περισσότερο καταπατούνται.
Η πολιτιστική ζωή του Βόλου;
Ο Βόλος του Πολιτισμού ποτέ δεν θα πάψει να υπάρχει… διότι ο Πολιτισμός είναι στο DNA των ανθρώπων του και της ιστορίας του. Ελπίζω το Δημοτικό Θέατρο που επιτέλους τελειώνει, θα δώσει την ώθηση που έχει ανάγκη η πόλη, της οποίας το πολιτιστικό προϊόν δεν εξαντλείται στα χριστουγεννιάτικα τηλεοπτικά σόου της παραλίας. Ο Βόλος του Πολιτισμού είναι οι άνθρωποί του και αυτοί είναι εκατοντάδες άξιοι και ακάματοι εργάτες του Πολιτισμού σε όλα τα επίπεδα. Όλα θα γίνουν καλύτερα γιατί η πρόκληση πάντα είναι να είμαστε καλύτεροι από το καλό, αρκεί να το πιστέψουμε και να συμβάλουμε όλοι με τις δυνάμεις μας στην επίτευξη αυτού του στόχου.
Τον ελεύθερο χρόνο σας πώς τον περνάτε;
Φυσικά με την Ασημίνα… τηλεόραση σειρές, Facebook, ταινίες, ταξίδια, ταβερνάκι, τσίπουρο, εκδρομές, παρέα με τα αδέρφια μας και τα ανίψια μας, λίγους καλούς φίλους… και φυσικά μπροστά από την οθόνη του istigmes… διότι ακόμη και στον ελεύθερο χρόνο, αυτό ζητεί αναρτήσεις και ειδήσεις…
Σας ευχαριστώ πολύ.
Εγώ σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε.