Καλεσμένος μας σήμερα ο Ευθύμιος Ζιγγιρίδης.
Επιμέλεια
Μαίρη Τσακνάκη Γαβαλά
Καλώς ήρθες στο ερωτηματολόγιο του Proust. Να δώσω τον λόγο σε σένα. Καταγωγή, εκπαίδευση, καριέρα…
Κατάγομαι από ένα χωριό του Αλμυρού Μαγνησίας, το Αργιλοχώρι. Οι πρόγονοί μου ήλθαν από το Τσαρικλί Καππαδοκίας, ένα χωριό το οποίο ανήκε στη διοικητική περιφέρεια της Νίγδης. Μεγάλωσα στη Δραπετσώνα, σε εποχές που μπορούσαμε ακόμη να παίξουμε στις γειτονιές της προσφυγικής συνοικίας μου. Κάθε καλοκαίρι για τουλάχιστον 3 μήνες οι γονείς μου, ο αδερφός μου και εγώ επισκεπτόμασταν το Αργιλοχώρι όπου διαμέναμε για τουλάχιστον 3 μήνες. Οι μοναδικές και τρυφερές αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας με συντροφεύουν ακόμη και σήμερα και ας έχω ταξιδέψει αρκετά και ζήσει στο εξωτερικό για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Είμαι παντρεμένος με την Ειρήνη Παπάζογλου, μία δυναμική γυναίκα που στέκεται δίπλα μου και ανέχεται τις όποιες ιδιαιτερότητές μου, οι οποίες προέρχονται από μία έντονη επαγγελματική και γεμάτη κοινωνική ζωή. Με λίγα λόγια εκτός από σύζυγος είναι η προσωπικός μου σύμβουλος και φίλη. Έχουμε δύο υπέροχα και πανέξυπνα παιδιά την Αιμιλία και τον Δημήτρη. Εγώ και η σύζυγός μου προσπαθούμε να περάσουμε στα παιδιά μας τις αξίες, με τις οποίες γαλουχηθήκαμε από τους δικούς μας γονείς.
Είμαι απόφοιτος του πανεπιστημίου του Coventry στο τμήμα Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών (1992). Απέκτησα μεταπτυχιακό τίτλο στη Διοίκηση και Οικονομία Βιομηχανίας στο ίδιο πανεπιστήμιο το επόμενο έτος και το 1995 απέκτησα ακόμη ένα μεταπτυχιακό στα Industrial Logistics σε πανεπιστήμιο του Birmingham, κερδίζοντας το πρώτο εθνικό βραβείο για την καλύτερη μελέτη πάνω σε ποιοτικούς δείκτες στη μεταποιητική δραστηριότητα της Βρετανικής Βιομηχανίας. Στο πλαίσιο παρουσίασης της δημοσίευσής μου στο Εθνικό Συνέδριο του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίο αφορούσε τρόπους βελτίωσης του ανταγωνισμού των μεταποιητικών επιχειρήσεων της χώρας, μου προτάθηκε από τον διευθύνοντα σύμβουλο της πολυεθνικής GKN Hardy Spicer η θέση του ως συμβούλου σε θέματα ποιοτικού ελέγχου. Το 1997 μεταπήδησα στην εταιρεία Η.Ε.Ι. στο Derby ως προϊστάμενος παραγωγής. Η εταιρεία παρήγαγε θερμικούς εναλλακτήρες για υδροηλεκτρικά και πυρηνικά εργοστάσια. Το 1998 προβιβάστηκα σε διευθυντή παραγωγής στην ίδια εταιρεία όπου εργάστηκα συνολικά 3 έτη. Ταυτόχρονα λειτουργούσα ως βοηθός σύμβουλος παραγωγής και συστημάτων ποιότητας στην ευρύτερη Βρετανική Βιομηχανία. Έγινα μέλος του Institute of Εlectrical Engineers έχοντας το πρώτο στάδιο του Charter Engineer και του Institute of Logistic and Transport.
Με την επιστροφή μου στην Ελλάδα το 2002 ίδρυσα ατομική συμβουλευτική επιχείρηση, όπου ασχολήθηκα με την εφαρμογή συστημάτων παραγωγής και συστημάτων οργάνωσης και διαχείρισης ποιότητας. Επιπλέον ασχολήθηκα με την εκπόνηση επιχειρηματικών πλάνων στο πλαίσιο αναζήτησης επενδυτικών κεφαλαίων (ΕΣΠΑ, Αναπτυξιακός Νόμος) για τους πελάτες μου. Το 2007 ίδρυσα την επενδυτική/μελετητική εταιρεία GBΗORIZONS συνεχίζοντας τις προηγούμενες δραστηριότητές μου. Επιπλέον συνεργάζομαι με funds του εξωτερικού, προκειμένου να δημιουργήσω τις κατάλληλες ευκαιρίες για να επενδύσουν στην Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Αρθρογραφώ συχνά για θέματα οικονομικής ανάπτυξης και επενδύσεων σε εφημερίδες της Μαγνησίας.
Προσφορά, εθελοντισμός;
Ο εθελοντισμός και η προσφορά είναι στάση ζωής για μένα. Η προσφορά και ο εθελοντισμός αποτελούν ιδανικά και αξίες πέρα από τον εαυτό μας, γιατί μας κάνουν να βγαίνουμε για λίγο από τον μικρόκοσμό μας και να σκεφτόμαστε τον διπλανό μας. Μας κάνουν να θέλουμε να βοηθήσουμε τους γύρω μας. Και αποτελούν τη λύση στα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα σήμερα.
Την έννοια της προσφοράς τη διδάχθηκα από τον πατέρα μου, ο οποίος αν και δεν μπόρεσε να σπουδάσει λόγω της έναρξης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε τις δικές του πολιτισμικές ανησυχίες, κάτι το οποίο τον οδήγησε μαζί με άλλους χωριανούς να ιδρύσουν σε δύσκολους καιρούς τον Σύλλογο Καππαδοκών Αργιλοχωρίου Αλμυρού το 1979 προκειμένου να διαφυλάξουν και να διατηρήσουν τις αξίες και τα έθιμα των Καππαδοκών. Είναι αυτός, ο οποίος εμφύσησε μέσα μου το «μικρόβιο» της προσφοράς και της αλληλεγγύης. Είμαι πρόεδρος του Συλλόγου από το 2008. Μέσα από τις δράσεις μας προσπαθούμε να διαφυλάξουμε και να διαδώσουμε τα έθιμα, τα ήθη και τις αξίες των Καππαδοκών Ελλήνων, οι οποίοι ξεριζώθηκαν από τα πατρογονικά τους εδάφη όπου έζησαν για τουλάχιστον 2 χιλιετίες. Επιπλέον μαζί με έναν μεγάλο αριθμό Καππαδοκικών σωματείων στη χώρα ιδρύσαμε την Πανελλήνια Ένωση Καππαδοκικών Σωματείων (ΠΕΚΣ).
Είμαι πρόεδρος στο Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας του Νομού Μαγνησίας. Είναι μία δομή του ΟΚΑΝΑ, η οποία προσφέρει ολοκληρωμένα προγράμματα πρόληψης και προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες που δεν έχουν άμεση σχέση με προβλήματα εξαρτήσεων ή χρήσης ουσιών. Οι ομάδες στόχοι του Κέντρου είναι μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς, όπως επίσης και άλλες κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες του νομού μας. Ήμουν αντιπρόεδρος στο Κέντρο από το 2015 και ανέλαβα πρόεδρος το 2020. Πρόσφατα το νέο ΔΣ με εξέλεξε για 2η φορά στη θέση του προέδρου. Προσπαθήσαμε να διαμορφώσουμε την εσωτερική λειτουργία του Κέντρου με σκοπό να γίνει ακόμη πιο αποτελεσματική, χρησιμοποιώντας νέα εργαλεία διοίκησης. Επίσης θέσαμε με το ΔΣ και τους εξαιρετικούς εργαζομένους του Κέντρου, μεταξύ άλλων, έναν βασικό στόχο, ο οποίος ήταν να κάνουμε γνωστό το Κέντρο μέχρι και στο πιο απομακρυσμένο χωριό του Νομού μας. Η εξωστρέφεια του Κέντρου μας είναι ένας από τους βασικούς στρατηγικούς πυλώνες της διοίκησής μας. Το Κέντρο μας στέκεται δίπλα σε χιλιάδες συμπολίτες μας κάθε χρόνο προσφέροντάς τους γνώση, γαλήνη και ψυχική υγεία.
Τα Κέντρα Πρόληψης αντιμετώπισαν διάφορες θεσμικές αναταραχές τα τελευταία χρόνια, έτσι αποφασίσαμε αρκετά Κέντρα να δημιουργήσουμε το Πανελλήνιο Δίκτυο Κέντρων Πρόληψης (ΔΙΚΕΠΡΕ), ώστε να προσπαθήσουμε να συμβάλλουμε στη διαμόρφωση των αποφάσεων των κυβερνήσεων σε θέματα πρόληψης. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται το αυτοδιοίκητο των Κέντρων, καθώς και οι βέλτιστες συνθήκες εργασίας των εξαιρετικών επιστημόνων τους και του διοικητικού προσωπικού τους. Έχω την τιμή να είμαι αντιπρόεδρος στο Πανελλήνιο Δίκτυο, το οποίο περιλαμβάνει την πλειοψηφία των Κέντρων στη χώρα.
Κάποιοι λένε ότι ο δείκτης πολιτισμού μιας αναπτυγμένης κοινωνίας καθορίζεται από τη συμπεριφορά της απέναντι σε άτομα της Τρίτης Ηλικίας. Κατά τη γνώμη μου δεν έχουν άδικο. Ο Βόλος έχει κάποιες δομές φιλοξενίας ηλικιωμένων. Συγκεκριμένα έχω την τιμή να είμαι μέλος του ΔΣ στο Γηροκομείο Βόλου εκπροσωπώντας την Περιφέρεια Θεσσαλίας και διετέλεσα αντιπρόεδρός του στο παρελθόν. Το Γηροκομείο Βόλου ιδρύθηκε στα μέσα του προηγούμενου αιώνα και φιλοξενεί σήμερα 104 περίπου ηλικιωμένους προσφέροντας εργασία σε 50 περίπου εργαζόμενους. Επιπλέον στηρίζει τις τοπικές επιχειρήσεις, με τις οποίες συνεργάζεται προκειμένου να παρέχει τα καλύτερα υλικά αγαθά και τις καλύτερες υπηρεσίες για τους ηλικιωμένους που φιλοξενεί. Αποτελεί μια σημαντική οικονομική και κοινωνική μονάδα μέσα στον Νομό Μαγνησίας. Είναι ένα Ίδρυμα «Αγάπης» μέσα στην πόλη μας, το οποίο αποτελεί πλέον ένα από τα αποτελεσματικότερα Ιδρύματα ως αναφορά το διεργασιακό μοντέλο λειτουργίας του. Ο κοινωνικός χαρακτήρας του Ιδρύματος είναι εμφανής λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό περιστατικών που φιλοξενεί, περιστατικών συμπολιτών μας, οι οποίοι χρειάζονται εκτός από τροφή και στέγη, μια αγκαλιά και την αίσθηση της συντροφικότητας.
Το ΔΣ όπως και οι εξαίρετοι εργαζόμενοι στο Ίδρυμα προσπαθούν να δημιουργήσουν τις καλύτερες συνθήκες, ώστε οι ηλικιωμένοι φιλοξενούμενοί μας να μπορούν να έχουν όσα χρειάζονται για μια ευχάριστη και ήρεμη διαμονή. Ο κόσμος της Μαγνησίας αγκάλιαζε και αγκαλιάζει το Γηροκομείο μας προσφέροντας από το υστέρημά του πολύτιμη βοήθεια είτε σε οικονομική μορφή είτε σε τρόφιμα είτε σε εθελοντική εργασία.
Λατρεύω τον Νομό μου. Τον Βόλο, το Βελεστίνο, το Πήλιο, τα νησιά μας, αλλά ακόμη περισσότερο τον Αλμυρό και τα χωριά του. Εξάλλου στον Αλμυρό ανήκει και το χωριό, το οποίο κατάγομαι. Προσπαθώ να συμβάλλω με τις γνώσεις μου και τις ικανότητές μου στη δημιουργία βέλτιστων πρακτικών και αποφάσεων μέσα από την Επιτροπή Διαβούλευσης του Δήμου Αλμυρού, στην οποία είμαι μέλος προκειμένου να αντιμετωπίζονται τα καθημερινά προβλήματα, αλλά και να τίθενται οι βάσεις για μία βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής. Τέλος στην προσπάθεια να βελτιωθεί η ανεξέλεγκτη κατάσταση των αδέσποτων στην πόλη μου και να βρεθούν λύσεις μαζί με τον Δήμο, είμαι μέλος του ΔΣ του Φιλοζωικού Συλλόγου Αλμυρού και κατέχω τη θέση του γραμματέα.
Είναι περιττό να το αναφέρω, αλλά θα το κάνω λέγοντας ότι όλες αυτές οι θέσεις αποτελούν μη αμειβόμενες θέσεις.
Η περιπέτεια του Covid-19
Η πανδημία του Covid-19 δημιούργησε καταστάσεις πρωτόγνωρες για όλους μας. Από τη μία δημιούργησε στη χώρα οικονομική δυσχέρεια, φόρτωσε τους πολίτες με άγχος για το μέλλον και δημιούργησε ψυχολογικές ιδιαιτερότητες σε ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Ειδικά στον πρώτο εγκλεισμό εγώ προσωπικά δεν είχα επαφή με τη σύζυγό μου και τα παιδιά για 2 μήνες περίπου, αφού έμεινα στην Αθήνα λόγω εργασίας. Φυσικά όταν μπόρεσα και επέστρεψα στον Βόλο και στον Αλμυρό δεν πλησίαζα τη μητέρα μου με τον φόβο της μετάδοσης του ιού. Ένα μεγάλο κομμάτι των συμπολιτών μας επικοινωνούσε με τους επιστήμονές μας στο Κέντρο Πρόληψης και ζητούσε ψυχολογική στήριξη έστω και τηλεφωνικά. Η πανδημία μας οδήγησε στο Κέντρο Πρόληψης να ξεκινήσουμε μία ραδιοφωνική εκπομπή σε συνεργασία με τον ραδιοφωνικό σταθμό της Μητρόπολής μας, προκειμένου να ενημερώνουμε τους συμπολίτες μας και επίσης να εντείνουμε μέσω διαδικτύου τις εκπαιδεύσεις και ενημερώσεις.
Επιπλέον κατά τη διάρκεια της πανδημίας πρέπει να τονίσω ότι πάρθηκαν σωστές αποφάσεις από το ΔΣ του Γηροκομείου και εκτελέστηκαν άριστα από το προσωπικό προκειμένου να αποφευχθούν κρούσματα στο Γηροκομείο Βόλου.
Ο καθένας από εμάς βίωσε με διαφορετικό τρόπο την πανδημία, ωστόσο ήρθαν στην επιφάνεια οι ανθρώπινες αδυναμίες μας, αλλά και οι κρατικές αδυναμίες. Θα σταθώ όμως στα θετικά της πανδημίας όπου αναδείχθηκε σε μεγάλο βαθμό το φιλότιμο και η αλληλεγγύη των Ελλήνων. Όλοι μας από διαφορετικά μετερίζια και με διαφορετικό τρόπο προσπαθήσαμε να σταθούμε δίπλα σε αυτούς που είχαν περισσότερο ανάγκη. Αυτή η περίοδος έφερε στην επιφάνεια την ανθρωπιά του Έλληνα.
Κανείς δεν είναι προφήτης, αλλά βασιζόμενος στη γνώμη των ειδικών είτε συμβατικών είτε αιρετικών επιστημόνων, πιστεύω ότι μέσα στο έτος θα επανέλθει η κανονικότητα χωρίς να σημαίνει ότι θα ξεφορτωθούμε τον ιό. Ίσως χρειαστεί τα επόμενα λίγα έτη να μάθουμε να ζούμε με αυτόν και να προσαρμοστούμε σε νέες διεργασίες και διαδικασίες. Τέλος η χώρα μας βίωσε μία οικονομική κάμψη λόγω της πανδημίας, ωστόσο είμαι σίγουρος ότι με τη βοήθεια όλων μας θα σταθεί στα πόδια της και θα αποκτήσει πάλι μία αναπτυξιακή πορεία.
Πολιτισμός στη Μαγνησία
Η πολιτισμική ανάπτυξη του ανθρώπινου γένους, είναι η πολιτιστική δράση (υλικά και πνευματικά έργα, δραστηριότητες και έθιμα) και η πνευματική καλλιέργεια (αξίες, παραδόσεις, παιδεία, μόρφωση, αισθητική, εκλέπτυνση συμπεριφοράς) που συνισταμένα διαμορφώνουν τον τρόπο ζωής των ανθρώπων κατά τόπους.
Λαμβάνοντας υπόψη την παραπάνω ερμηνεία μπορεί κάποιος να συμπεράνει ότι μεταξύ άλλων, δείκτης πολιτισμού είναι η επιθυμία των ανθρώπων να διατηρούν τις μνήμες, τα ήθη και έθιμα και τις ιδιαίτερες παραδόσεις των προγόνων τους, ιδρύοντας πολιτιστικούς συλλόγους. Επίσης δείκτης πολιτισμού είναι η δημιουργία μουσείων ή άλλων χώρων διατήρησης και επίδειξης των παραδοσιακών αντικειμένων υλικών ή άυλων. Ακόμη και η ίδρυση χώρων διδασκαλίας τεχνών είναι παράγοντας ανάδειξης του βαθμού καλλιέργειας ενός έθνους. Ο νομός μας αποτελείται από ανθρώπους που κατάγονται από διάφορες ιστορικές ελληνικές φυλές. Καππαδόκες, Μικρασιάτες από τα παράλια, Πόντιοι, Βλάχοι, Σαρακατσάνοι, πρόσφυγες της Ανατολικής Ρωμυλίας, Πηλιορείτες κ.ά. Είναι ένα μωσαϊκό διαφορετικών εκφράσεων του ελληνικού πολιτισμού. Ο αριθμός των πολιτιστικών συλλόγων, ο αριθμός των μουσείων και χώρων διδασκαλίας τεχνών δηλώνουν το επίπεδο ανησυχίας και πνευματικής υγείας των Μαγνησιωτών. Επίσης στην πόλη μας διαμένουν και δημιουργούν αξιόλογοι συγγραφείς, εξαιρετικοί μουσικοί, δημιουργικοί ηθοποιοί και μοναδικοί ποιητές. Άραγε δεν είναι δείγμα πολιτισμού μιας πόλης ή ενός Νομού όταν ξεπηδάνε άνθρωποι του πνεύματος, οι οποίοι διαπρέπουν εντός και εκτός συνόρων;