Μία γυναίκα-θρύλος, που έδωσε σπουδαίους αγώνες για τον τόπο της και την Αριστερά, η Κατερίνα Τέντα – Λατίφη, βρέθηκε χθες στον Βόλο με αφορμή την παρουσίαση του νέου πονήματός της με τίτλο «Μακρύς ο δρόμος για την Ιθάκη – Πολιτική ξενιτιά, 1950 – 1974», αλλά και την επανέκδοση του βιβλίου της «Τα απόπαιδα».
Η Αλμυριώτισσα συγγραφέας παίρνοντας τη σκυτάλη από την Κατερίνα Πορφυρογένη, τον Ηλία Νικολακόπουλο και τον Πάνο Σκοτινιώτη, καθήλωσε το κοινό που έσπευσε να την παρακολουθήσει και γοήτευσε τους θεατές με τον «κρυστάλλινο» λόγο της, αλλά και τη διαύγεια πνεύματος που τη διακρίνει στα 92 χρόνια της. Περιέγραψε με συγκλονιστικό τρόπο όσα έζησε στην πιο ταραχώδη περίοδο της ζωής της, όταν και ξεγέλασε τον θάνατο πολλές φορές.
Παρουσίασε μέσα από τη δική της οπτική όσα βίωσε από την εφηβεία της ακόμη, από τότε που έγινε μέλος της ΕΠΟΝ και εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση και το κίνημα της Αριστεράς. Γι’ αυτό και όταν πήρε τον λόγο στη χθεσινή παρουσίαση που έγινε στο κτίριο Ματσάγγου του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, το πρώτο πράγμα που έσπευσε να ξεκαθαρίσει, ήταν πως δεν είναι ιστορικός, μα ούτε συγγραφέας. Επιστράτευσε δε μία φράση του Ισπανού Χόρχε Σεμπρούν, ο οποίος κάποτε είχε πει: «Γράφω, γιατί έτσι ξεφορτώνομαι αυτά που έχω ζήσει».
Με λόγια μεστά, αναφέρθηκε στα όσα έζησε στα χρόνια της Κατοχής, μετέπειτα την περίοδο του αδελφοκτόνου Εμφυλίου, αλλά και κατά τη διάρκεια της εξορίας της ως πολιτική πρόσφυγας στις χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ, όπου βρήκε καταφύγιο μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. «Αντικείμενο του βιβλίου δεν είναι η αναμόχλευση των γεγονότων εκείνης της περιόδου. Περισσότερο με πικραίνει το γεγονός ότι ο Εμφύλιος πόλεμος επισκίασε το έπος της Εθνικής Αντίστασης. Δημιουργήσαμε μία ανιστόρητη γενιά κι όλοι έχουμε ευθύνες γι’ αυτό», τόνισε χαρακτηριστικά.
«Έγραψα όλα αυτά, γιατί ήθελα να ενσκήψω στην Ιστορία, όσο κι εάν πονάει», είπε στη συνέχεια, ενώ σχολιάζοντας τα γεγονότα της εμφύλιας σύρραξης που συγκλόνισε και δίχασε την Ελλάδα από το 1946 μέχρι το 1949, επισήμανε: «Τι ήταν ο Εμφύλιος; Ένας πολεμικός τυφώνας, που διέλυσε ό,τι βρήκε μπροστά του. Οικογένειες, φιλίες, τα πάντα. Υπήρξε τραγικός πόλεμος για την Ελλάδα. Όμως αυτή είναι η μεγάλη μας κατάρα ως έθνος. Ας αναλογιστούμε πώς φτάσαμε ως εκεί. Δεν δέχομαι τη θεωρία που έρχεται εξ Αμερικής και μιλά για ίσες αποστάσεις. Δεν είναι Ιστορία αυτό. Υπάρχει μία πρωταρχική αιτία κι όλα τα άλλα έπονται. Ας θυμηθούμε τι έγινε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αποκρούσαμε με ηρωισμό την ιταλική εισβολή και μετά όταν ήρθε η Κατοχή τι συνέβη; Πώς ενήργησε το παλάτι; Ο βασιλιάς, ο «πατέρας του Έθνους» υποτίθεται, πήρε όλο τον χρυσό και κατέφυγε στο Κάιρο, μαζί με την ηγεσία των αστικών κομμάτων. Αυτή είναι η αλήθεια, θέλουμε δεν θέλουμε. Οι άλλοι ήταν στη Μέση Ανατολή κι εμείς εδώ αντιμετωπίζαμε τον πόλεμο. Το ΚΚΕ ήταν εκείνο που ίδρυσε την «Εθνική Αλληλεγγύη» κι έφτασε να έχει τρία εκατομμύρια μέλη, ενώ μετά δημιούργησε το έπος του ΕΑΜ και της Αντίστασης. Η Ελλάδα πλήρωσε ακριβά το παλάτι, που ήταν το στήριγμα των Εγγλέζων για να μείνουμε υπό την επιρροή τους. Κι επειδή το μόνο εμπόδιο ήταν οι αγωνιστές της αντίστασης, δημιούργησαν τις παρακρατικές ομάδες χρησιμοποιώντας όλα τα αποβράσματα. Ας μας απαντήσει η Δεξιά σε όλα αυτά τα ερωτήματα».
Φρόντισε δε να συγκινήσει όλους τους παρευρισκόμενους, όταν κι έκλεισε την ομιλία της με το αντάρτικο τραγούδι «Απόψε θα πλαγιάσουμε σε δροσερό χορτάρι», ενώ η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με το δώρο που της έκανε η προϊσταμένη των ΓΑΚ Μαγνησίας κ. Αννίτα Πρασσά. Της δώρισε ένα αντίγραφο από το μαθητολόγιο της Α’ τάξης από το 2ο Δημοτικό Σχολείο Αλμυρού της σχολικής περιόδου 1933-’34, όπου φοίτησε πριν από 86 ολόκληρα χρόνια…