Άρθρα

“Ο δυνατός είναι πιο δυνατός όταν είναι μόνος”*

gatou
Vincent Van Gogh

Της Ρανιας Γάτου

gatou

«Η αλήθεια βγαίνει χυτή σαν το νιόκοπο άγαλμα, μόνον μέσ’ από τα καθάρια νερά της μοναξιάς· κι η μοναξιά της πένας είναι από τις πιο μεγάλες» (Οδυσσέας Ελύτης). Τις λειτουργίες των εννοιών αυτών που ενσωματώνονται μέσα μας, τις αρετές και τις αξίες της ψυχής μας, τη σκέψη, την κρίση και τη γνώση, την επικοινωνία των αισθήσεων που προβάλλεται μέσα από την αυτοσυνειδησία μας και τα εμπλουτισμένα παράγωγα του χαρακτήρα μας, που κατά τη θεία βούληση συνθέτουν το καλό και το κακό, το υπερβατικό και θείο με το ανθρώπινο, όλη αυτή η πνευματική προσπάθεια απαιτεί την ενότητα του νου και της καρδιάς.

Οι μορφές του νου που εμπεριέχουν το φως και το σκοτάδι και πυροδοτούν την ελευθερία μας, προετοιμάζουν μέσα μας τις πράξεις τις σωστές και τις αντίθετες, ενώ παράλληλα φωτίζουν τις ενέργειες της προσωπικής μας ηθικής και εκπληρώνουν την αληθινή μας αξία.

Η εσωτερική μας στάση αλληλοεπιδρά στο χώρο και στο χρόνο. Οι βαθιές ρίζες της καθίστανται μορφές συμπεριφοράς και ευθύνης. Οι άγνωστες εικόνες της συμφιλιώνονται με το χαρακτήρα της παιδείας και της φιλοσοφίας μας. Ωστόσο, η ζωή, μας δωρίζει πολλές δυνάμεις. Δυνάμεις που ενεργοποιούν ταχύτατα την αναγκαιότητα της ύπαρξης μας σε θάρρος επιβίωσης. Η τόλμη και η φαντασία, ο ανθρώπινος ηρωισμός. «Δεν θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα, σε ξένα αναστυλώματα δεμένο. Ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο, μα όσο να ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω» (Γεώργιος Δροσίνης).

Η διανοητική προσέγγιση και η πρακτική των εμπειριών αυτών συγκροτούν την ποιότητα του ανθρώπου, η δύναμη του οποίου αυξάνεται σε βάθος χρόνου. Η σωστή δράση εκείνου ανάγει την κατανόηση σε φρόνηση και σοφία. Η πνευματική καλλιέργειά του ανθρώπου υλοποιείται μέσα σε μια αρραγή ενότητα αυτοεπίγνωσης. Η έμφυτη γέννηση του ωραίου μέσα μας καλλιεργεί την εκδήλωση  της ανθρώπινης θέλησης. Η μαθητεία της ζωής συμπορεύεται με το πνεύμα της πρωτίστως. Το ύφος της συνυφαίνεται στις επιδιώξεις των ψυχικών της ενεργειών. «Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ, μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη… Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω» (Κ.Π.Καβάφης).

Εν τούτοις, η δύναμη αξιοποιεί και ενισχύει τον εαυτό της. Εφοδιασμένη με ικανότητες και συμπεράσματα παράγει νέες δυνάμεις και μεταβάλλει τον εαυτό της, ανανεώνοντας αρμονικά το σώμα και το πνεύμα, ενώ εξελίσσεται ταυτόχρονα μέσα από ενέργειες δίκαιες και δυνατές. Κι ο καλύτερος τομέας της ζωής είναι o δυνατός εαυτός της. Η απόκτησή του συνίσταται σε μια επίπονη διαδικασία δράσης και εξέλιξης, της οποίας η λειτουργία οικοδομείται μέσα από την καθ’ όλα σώφρονα πορεία της.  Μαθαίνουμε να υπάρχουμε ακριβώς μέσα από την ουσία των πράξεων μας.

Η πυξίδα της ενέργειας των δωρεών και των χαρισμάτων που μας δόθηκαν από τον Θείο και Αιώνιο Πατέρα και η χρήση της ιδιαίτερης αξίας τους, επιτυγχάνει την πρόσβαση στον βαθύτερο μας εαυτό.

Εν κατακλείδι, η εξάσκηση και η δύναμη της καρδιάς και του νου οδηγεί στην επίγνωση των αρετών και των αδυναμιών μας. Η  προσωπική μας πορεία αναπτύσσει και μακραίνει τις πνευματικές δεξιότητες και ικανότητες της ψυχής μας, οι οποίες καλλιεργούν τη μοναδικότητα της δύναμης του ανθρώπου.

*(Σίλερ, 1759-1805, Γερμανός συγγραφέας & ποιητής)

 

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το