Στο «τιμόνι» της «Βικελαίας» Δημοτικής Βιβλιοθήκης στο Ηράκλειο, που αποτελεί σήμα – κατατεθέν του πνευματικού κόσμου της Κρήτης, βρίσκεται ο Δημήτρης Σάββας, με καταγωγή από τον Λαύκο. Έζησε στο Πήλιο μέχρι την εφηβεία του. Στη συνέχεια βρέθηκε στον Βόλο για να φοιτήσει στο 2ο Λύκειο και μετά την αποφοίτησή του από την Πάντειο, μετακόμισε μόνιμα στο Ηράκλειο και προΐσταται της βιβλιοθήκης, για την εύρυθμη λειτουργία της οποίας έχει αφιερώσει τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του.
Για την αποτίμηση του εντυπωσιακού έργου που παράγεται στη Βικελαία Βιβλιοθήκη, θα πρέπει κάποιος να αφιερώσει πολύ χρόνο. Δεν είναι μόνο οι 200.000 τίτλοι βιβλίων που διαθέτει, οι άρτιες εκδόσεις με κρητολογικό ενδιαφέρον, η διοργάνωση συνεδρίων και εκθέσεων, αλλά και οι – ανεκτίμητης ιστορικής αξίας – συλλογές και τεκμήρια που κατέχει από τον 12ο αιώνα μέχρι σήμερα και την έχουν καταστήσει «φάρο» πολιτισμού. Το άνοιγμα στην κοινωνία και η άριστη συνεργασία με την ακαδημαϊκή κοινότητα, δείχνουν τον δρόμο για τον τρόπο λειτουργίας των βιβλιοθηκών και τον ρόλο που μπορούν να επιτελέσουν σήμερα, μα πάνω απ’ όλα να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της εποχής.
Για τον κ. Δημήτρη Σάββα, αν και η υπαλληλική του διαδρομή στον Δήμο Ηρακλείου ξεκίνησε κάπως ανορθόδοξα την άνοιξη του ’86, καθώς προσελήφθη ως… εργάτης στο τμήμα οδοποιίας των Τεχνικών Υπηρεσιών, στην πορεία μεταπήδησε στη Βικελαία Βιβλιοθήκη (σ.σ. φέρει αυτή την ονομασία προς τιμήν του επιφανούς Συριανού λόγιου και πρώτου προέδρου της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Δημήτρη Βικέλα, ο οποίος μετά τον θάνατό του κληροδότησε την πλούσια βιβλιοθήκη που διατηρούσε στον Δήμο Ηρακλείου Κρήτης). Όμως, ακόμη και τώρα, που ο Πηλιορείτης προϊστάμενος της Βικελαίας Βιβλιοθήκης βρίσκεται στη… δύση του εργασιακού του βίου έπειτα από τριάντα πέντε χρόνια υπηρεσίας (και τριάντα επτά συνολικά στην Κρήτη, όπου ακολούθησε τη σύζυγό του, με την οποία υπήρξαν συμφοιτητές στο πανεπιστήμιο), δεν παύει να δίνει τον καλύτερό του εαυτό, παρότι πλησιάζει στη συνταξιοδότηση.
«Είμαι τυχερός, που έστω με αυτή την ιδιότητα, προσλήφθηκα τότε στη Βικελαία Βιβλιοθήκη. Όλα αυτά τα χρόνια, νιώθω πως πήρα ένα «πτυχίο» ακόμη. Είναι ανεκτίμητα τα βιώματά μου εκεί. Γνώρισα πανεπιστημιακούς, ανθρώπους του πνεύματος και των γραμμάτων, και μάλιστα της «παλιάς σχολής». Βρέθηκα σ’ ένα περιβάλλον ιδιαίτερο», παραδέχθηκε ο κ. Σάββας, ο οποίος κατέχει τη θέση του προϊσταμένου στην ηρακλειώτικη βιβλιοθήκη από το 1998.
Παράλληλα με την άσκηση των καθηκόντων του, έχει αναπτύξει αξιόλογο συγγραφικό έργο, φροντίζοντας να συνδέει πάντοτε τις δύο πατρίδες του μέσα από τα θέματα που πραγματεύεται. Επίσης, αρθρογραφεί τακτικά στην καθημερινή εφημερίδα του Ηρακλείου «Πατρίδα», ενώ με το ψευδώνυμο «Μεσαρίτης», που προέκυψε από το γεγονός ότι βρέθηκε γαμπρός στην περιοχή της Μεσαράς όπως εξομολογήθηκε με χαμόγελο, γράφει μέχρι και σατιρικά ποιήματα βαδίζοντας στα ίδια χνάρια με τον αξεπέραστο Γεώργιο Σουρή.
Με τον κ. Δημήτρη Σάββα να είναι ενημερωμένος για την κατάσταση που επικρατεί στις βιβλιοθήκες του Βόλου και αφού πρώτα θυμήθηκε τα μαθητικά του χρόνια, όταν αφιέρωνε πολλές ώρες μελέτης στους «Τρεις Ιεράρχες» για την εκπόνηση των εργασιών του στο Γυμνάσιο, αναφέρθηκε στη… ρίζα του προβλήματος: «Θεωρούμε περιττό τον πολιτισμό, παρότι είναι η «βαριά» βιομηχανία μας. Κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Για παράδειγμα, βλέπουμε ότι στις περισσότερες βιβλιοθήκες της χώρας το προσωπικό είναι ελλειμματικό. Όπως συμβαίνει και σε εμάς. Κάποτε ήμασταν 32 υπάλληλοι, τώρα έχουμε μείνει δέκα και το 80% σύντομα θα βγει στη σύνταξη. Οι βιβλιοθήκες πρέπει να είναι επαρκώς επανδρωμένες, για να λειτουργούν σωστά και να ανταποκρίνονται στον ρόλο τους».