Για το καλό μου
Κανείς δεν θα ‘θελε ποτέ
ούτε και για αστείο,
στη θέση μου να βρίσκεται
στο ορφανοτροφείο.
Δεν με ρωτήσανε ποτέ,
δεν το ‘χω επιλέξει,
είναι παιχνίδι άσχημο
που η μοίρα μου έχει παίξει.
Έχω πολλά ερωτήματα
πολλές κι οι απορίες,
το μόνο σίγουρο, αλλωνών,
πληρώνω αμαρτίες.
Ό,τι ζητήσουν κι ό,τι πουν
σε μένα οι μεγάλοι,
κουνώ συγκαταβατικά
πάντοτε το κεφάλι.
Μικρό με βλέπουν και θαρρούν
πως δεν καταλαβαίνω,
ότι γι’ αυτούς είμαι απλά
ένα παιδάκι ξένο.
Μου έχουν πει πολλές φορές
να έχω στο μυαλό μου,
πως όλα όσα κάνουνε
τα κάνουν για καλό μου.
Όμως με όσα γίνονται
απ’ όλους τελευταία,
για το καλό μου φυσικά,
έχασα πάσα ιδέα.
Ανθρώπους τόσους να μιλούν
γι’ αγάπη και συμπόνια,
για το καλό μου πάντοτε,
είχα ν’ ακούσω χρόνια.
Πλούσιοι φίλοι των φτωχών,
άρχοντες και νταντάδες,
για το καλό μου νοιάζονται,
και στήνουνε καυγάδες.
Αλληλομαχαιρώνονται
ποιος θα επικρατήσει,
για το καλό μου βέβαια,
χαρά να μου χαρίσει.
Μα ‘γω πιστεύω πως αυτό
το τόσο ενδιαφέρον,
κι όλος αυτός ο σαματάς
γίνεται από συμφέρον.
Εάν για μένα νοιάζονταν
τόσοι πολλοί και τόσο,
την ευτυχία μέσα μου
θα έπρεπε να νιώσω.
Αντί γι’ αυτό μου έρχεται
να υψώσω την φωνή μου,
να πω ότι στο ίδρυμα
χάνεται η ζωή μου.
άλικος