Η Ντόνα και ο Γουίλερ κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο

Η Σοφία Γεωργιάδη, 22 ετών από την Αθήνα, τελειόφοιτη στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και ο Κωνσταντίνος Λυχναρόπουλος, 27 ετών από τον Βόλο, περιβαλλοντολόγος, γνωρίστηκαν τυχαία πριν από τρία περίπου χρόνια σε μία από τις ποδηλατάδες που έχουν καθιερωθεί στην πόλη μας. Με κοινό παρονομαστή την αγάπη τους για τα κόμικς, αποφάσισαν και οι ίδιοι να δημιουργήσουν το δικό τους. Έτσι προέκυψαν η Ντόνα και ο Γουίλερ, όπως ονόμασαν τους φανταστικούς χαρακτήρες που εμπνεύστηκαν, οι οποίοι όμως είναι «διαφορετικοί» αντιμετωπίζοντας πρόβλημα αναπηρίας. Οι δύο νεαροί δημιουργοί με «όπλο» το πενάκι τους, αλλά με περίσσια χιουμοριστική διάθεση, αποτύπωσαν στο χαρτί τις καθημερινές περιπέτειες της Ντόνα και του Γουίλερ και σύντομα θα κυκλοφορήσουν το πρώτο ολοκληρωμένο τεύχος της σειράς.

Πριν από λίγο καιρό βρέθηκαν στην Αθήνα, όπου συμμετείχαν στο 12ο Comicdom Con, το μοναδικό ελληνικό φεστιβάλ που είναι αφιερωμένο στα κόμικς και παρουσίασαν επίσημα τη δουλειά τους. Η Σοφία και ο Κωνσταντίνος, οι οποίοι πλέον βρίσκονται στην τελική ευθεία για την έκδοση του πρώτου τεύχους του κόμικ που δημιούργησαν, μίλησαν για την εμφάνιση της Ντόνα, μίας ντροπαλής κοπέλας που η φωνή της «κρύβεται» στα χέρια της μια και είναι κωφή και του Γουίλερ, ενός νέου με γυαλιά και τσουλούφι που βρίσκεται σε αναπηρικό αμαξίδιο. Μοιράστηκαν την υπέροχη ιστορία τους, με την οποία ονειρεύονται να κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο και να αλλάξουν την στάση της κοινωνίας απέναντι στους ανθρώπους με αναπηρίες.

«Οι ποδηλατοπορείες που γίνονται στον Βόλο στάθηκαν αφορμή για τη γνωριμία μας πριν από τρία χρόνια. Στην αρχή η Σοφία γνώρισε τα δίδυμα αδέρφια μου. Την πρόσθεσα έτσι στη λίστα των φίλων μου στο Facebook κι από την στιγμή που αποδέχθηκε το αίτημα φιλίας μου, αρχίσαμε να μιλάμε», εξομολογήθηκε ο Κωνσταντίνος, καθώς γύρισε πίσω τον χρόνο ενθυμούμενος το πότε πρωτογνωρίστηκαν. «Κάποια ημέρα ανάρτησε η Σοφία ένα σκιτσάκι. Απεικόνιζε δύο αθλητές, εκ των οποίων ο ένας σκόνταψε. Το ενδιαφέρον ήταν ότι ο πεσμένος δρομέας ήταν αρτιμελής, η κοπέλα είχε και τα δύο πόδια πρόσθετα, αλλά τελικά εκείνη που είχε την αναπηρία βοήθησε τον συναθλητή της. Αυτό με εντυπωσίασε. Κι επειδή γνωρίζω Photoshop, το χρωμάτισα και το ανάρτησα στο προφίλ της, ευχαριστώντας την που μου έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ», είπε ο 27χρονος Βολιώτης, ενώ στη συνέχεια τον λόγο πήρε η Σοφία Γεωργιάδη:

«Δεν το περίμενα καθόλου. Όταν είδα το σκίτσο χρωματισμένο και πρόσεξα ποιος το έκανε, έμεινα άφωνη. Και τότε ο Κώστας μου πρότεινε το εξής: Εκείνος να γράφει το σενάριο, εγώ να σκιτσάρω κι έτσι καταλήξαμε στη Ντόνα και τον Γουίλερ. Στη νοηματική γλώσσα «Ντόνα» σημαίνει το κόκκινο χρώμα, αφού είναι ντροπαλή και κοκκινίζει εύκολα, ενώ «Γουίλερ» μεταφράζεται αυτός με το τσουλούφι. Τους δώσαμε μάλιστα και τα επίθετά μας, τα οποία παραφράσαμε στα αγγλικά. Τζόρτζιαν και Λάιτσον».

Από τον περασμένο Φλεβάρη, στο Facebook και στο ιστολόγιο WordPress δημοσίευσαν δέκα strips, όπως λέγονται οι αυτοτελείς ιστορίες που ξετυλίγονται μέσα σε τέσσερα καρέ. Τα στριπάκια, πέρα από το ότι βιβλιοδετήθηκαν και με τη μορφή μικρού περιοδικού (fanzine) παρουσιάστηκαν στην Αθήνα, συμπεριλήφθηκαν και σ’ ένα περιβαλλοντικό project του Κωνσταντίνου και της Σοφίας, το οποίο παρουσιάστηκε τον περασμένο Σεπτέμβρη στην παραλία του Βόλου και τα δύο δημοτικά σχολεία Αισωνίας.
Με δεδομένη την υπέροχη φιλία που τους ενώνει, αναφέρθηκαν στα κοινά χαρακτηριστικά των ηρώων τους. «Είναι «διαφορετικοί». Όχι, όμως, με την έννοια πως είναι ανίκανοι. Κάθε άλλο.

Έχουν διαφορετικό τρόπο σκέψης κι έναν άλλον τρόπο να αντιμετωπίζουν τα πράγματα. Στα στριπάκια τους παρουσιάζουμε ως δύο ανθρώπους που είναι φυσιολογικοί, έχουν συναισθήματα, ανάγκες, πράγματα να κάνουν, αλλά με τον τρόπο τους. Η πρόκληση είναι να τα βγάλουν πέρα και μεταξύ τους, π.χ. ο Γουίλερ δεν ξέρει νοηματική. Έτσι αναζητούν τρόπους να επικοινωνούν», τόνισε η Σοφία, ενώ ο Κωνσταντίνος συμπλήρωσε την συνεργάτιδά του: «Με λίγα λόγια, στα στριπάκια αποκαλύπτεται το «σπάσιμο» στο κοινωνικό κατεστημένο των τίτλων. Υποτίθεται πως οι ανάπηροι δεν μπορούν να κάνουν πράγματα, όλα αυτά τα στερεότυπα που δημιουργούν αποκλεισμούς εξαιτίας των κοινωνικών κατασκευών.
Ζούμε σε μία κοινωνία που είναι κινητικά ανάπηρη, γιατί είναι ρατσιστική απέναντι σε μία μερίδα ανθρώπων. Μέσα από το κόμικ μας, θέλουμε να προσφέρουμε έναν ώμο να στηριχθούν οι αδύναμοι».

Η θεματολογία του κόμικ είναι τολμηρή, με την 22χρονη φοιτήτρια να λέει: «Θίγουμε ένα θέμα ταμπού, αλλά το αντιμετωπίζουμε με χιούμορ και φυσικά με τη δέουσα προσοχή για να μη θίξουμε κάποιον. Και δύο ανάπηροι χαρακτήρες δεν είναι κάτι συνηθισμένο, ακόμη και στο εξωτερικό. Σε μία παλαιότερη αναζήτησή μου βρήκα έναν υπερήρωα που λέγεται Silver Skorpion. Καθηλωμένος σε καρότσι με ακρωτηριασμένα τα κάτω άκρα από μία τρομοκρατική επίθεση. Πιο γνωστός είναι ο καθηγητής Ξαβιέ, ο φανταστικός χαρακτήρας της Marvel Comics, αρχηγός των μεταλλαγμένων X-Men. Πρόσφατα έμαθα και για μία ομάδα καλλιτεχνών, που επιχειρεί να δημιουργήσει ένα νέο σούπερ-ήρωα, που είναι ένα παιδί με αυτισμό. Όμως, σε όλα τα προηγούμενα παραδείγματα μπαίνει το φανταστικό στοιχείο. Αντίθετα, οι δικοί μας χαρακτήρες είναι άνθρωποι τις διπλανής πόρτας…».

«Θα μπορούσαν να κάθονται ανάμεσά μας. Τους θεωρούμε φίλους μας, μάλιστα στο πρώτο τεύχος συναντιόμαστε οι τέσσερις μας και ετοιμάσαμε και μία κοινή φωτογραφία μας με φόντο ένα ωραίο τοπίο», αποκάλυψε ο Κωνσταντίνος, ενώ η Σοφία Γεωργιάδη ξαναπήρε τον λόγο, σημειώνοντας: «Το ζήτημα είναι να μεταφέρεις στον αναγνώστη μία ιστορία. Έπειτα, τι είναι τα κόμικς; Μία μορφή τέχνης που ανοίγει ένα παράθυρο στη φαντασία. Μουσική και χρώματα αποτυπώνονται πιο εύκολα στον εγκέφαλο. Το φίλτρο του συναισθήματος επιτρέπει σε μία πληροφορία να καταγραφεί πιο εύκολα. Κάθε καλλιτέχνης μεταδίδει πράγματα, ώστε μέσα από τη δουλειά του να παρουσιάσει έναν καλύτερο κόσμο».