Η σημερινή διαδικτυακή πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ που είναι αφιερωμένο στην Πία Χατζηνίκου – Αγγελίνη, με αφορμή και τη συμπλήρωση ενός αιώνα από τη γέννησή της, θα φωτίσει άγνωστες πτυχές από τη ζωή μίας σπουδαίας Βολιώτισσας με ανεκτίμητη προσφορά στις τέχνες και τον πολιτισμό. Ο μουσικός Νίκος Αδρασκέλας επιμελήθηκε το ντοκιμαντέρ, σε μία παραγωγή που υλοποιήθηκε χάρη στη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
Το ντοκιμαντέρ θα είναι διαθέσιμο, τόσο από το κανάλι του Κοινωφελούς Ιδρύματος Γ. Αγγελίνης – Π. Χατζηνίκου στο YouTube, όσο και στην ιστοσελίδα του. Δύο μήνες μετά την πρώτη προβολή στο Χόρτο, που πραγματοποιήθηκε μάλιστα παρουσία του γιου της Δημήτρη Κολύμβα (είχε ταξιδέψει επί τούτου από το Ίνσμπρουκ της Αυστρίας, όπου διαμένει μόνιμα), από σήμερα θα είναι προσβάσιμο στο ευρύ κοινό μέσω διαδικτύου.
Ο Νίκος Αδρασκέλας, γραμματέας του ιδρύματος και μαέστρος της χορωδίας «Χορτωδία», επί μία δεκαετία συνεργάστηκε στενά με την Πία Χατζηνίκου και είχε πολλές ιστορίες να διηγηθεί για την αείμνηστη Βολιώτισσα, αδελφή του διάσημου ανά τον κόσμο μαέστρου Γιώργου Χατζηνίκου. Έχοντας ζήσει κοντά της, γνώριζε πράγματα και καταστάσεις κι έτσι επιφορτίστηκε με το δύσκολο έργο της αξιοποίησης του πλούσιου αρχειακού υλικού που είναι διαθέσιμο. Σε ρόλο ερευνητή ο Νίκος Αδρασκέλας εμπλούτισε την παραγωγή και με συνεντεύξεις γνωστών ανθρώπων του καλλιτεχνικού χώρου, οι οποίοι γνώριζαν τη Χατζηνίκου.
«Για την Πία στο ντοκιμαντέρ καταθέτουν τις μαρτυρίες τους ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Δημήτρης Λιγνάδης, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιάννης Τράντας, η συνθέτης και κιθαρίστρια Σμαρώ Γρηγοριάδου, ο πιανίστας και μουσικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Χρήστος Μαρίνος, ο βαρύτονος Σπύρος Σακκάς, βαρύτονος, αλλά και ο φιλόλογος – συγγραφέας Γιάννης Εμίρης, ενώ ο γιος της Δημήτρης Κολύμβας, πρόεδρος του Κοινωφελούς Ιδρύματος εδώ και τέσσερα χρόνια μοιράστηκε τις αναμνήσεις από τη ζωή με τη μητέρα του», θα πει ο κ. Αδρασκέλας.
Όσον αφορά στο υπόλοιπο περιεχόμενο του ντοκιμαντέρ, περιλαμβάνεται υλικό από την επαγγελματική δραστηριότητα της Πίας Χατζηνίκου. «Τέλη της δεκαετίας του ’50 ίδρυσε το καλλιτεχνικό γραφείο P.I.A. (Promote International Arts) Agency. Αυτό της έδωσε την ευκαιρία να συναναστραφεί με σπουδαίους ανθρώπους του πνεύματος, την ελίτ των γραμμάτων. Υπήρξε μία γυναίκα που αφοσιώθηκε στην τέχνη ψυχή τε και σώματι, και πρόσφερε στον πολιτισμό και την τέχνη της Ελλάδας», σημείωσε ο παραγωγός του ντοκιμαντέρ, για να προσθέσει: «Έζησα κοντά της για δέκα χρόνια, υπήρξα πολύ στενός συνεργάτης της. Έτσι, πολλές από τις καταγραφές που υπάρχουν στο αφιέρωμα, τις είχα βιώσει μέσα από τις μαρτυρίες της».
Η Πία, όπως καθιερώθηκε να τη φωνάζουν από την εποχή του Μεσοπολέμου, χάρη στην Αυστριακή γκουβερνάντα που είχε (σ.σ. το βαπτιστικό της όνομα ήταν Καλλιόπη), έφυγε από τη ζωή πρόπερσι σε ηλικία 98 ετών. Άγγιξε σχεδόν έναν αιώνα ζωής και όπως ήταν φυσικό, άφησε πίσω της μεγάλο κενό. Αυτός ήταν και ο σημαντικότερος λόγος για τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ. «Η δουλειά που έγινε, για εμάς είναι ένα είδος παρακαταθήκης. Θέλουμε να μείνει κάτι στις επόμενες γενιές, γιατί το όραμά της είχε να κάνει με την ανάδειξη του πολιτιστικού επιπέδου της Ελλάδας. Με τον θάνατό της η πνευματική απώλεια ήταν τόσο μεγάλη, που θέλαμε να διασωθεί κάτι και να συνεχίσει να εμπνέει. Κι επειδή το αρχειακό υλικό είναι ατέλειωτο, δεν θα σταματήσουμε στο ντοκιμαντέρ, προγραμματίζουμε και άλλες δράσεις», τόνισε ο Νίκος Αδρασκέλας, ο οποίος κλείνοντας αναφέρθηκε στις εντυπώσεις του από τον ρόλο που διαδραμάτισε στη συγκεκριμένη παραγωγή: «Η αλήθεια είναι ότι ήμουν γεμάτος περιέργεια για το πώς μπορεί μία ανάμνηση να περάσει ατόφια, είτε μέσω της αφήγησης είτε μέσω αποσπασμάτων της τέχνης. Και στην πορεία, μαρτυρίες και συνεντεύξεις με οδηγούσαν σε πτυχές της ζωής της, που δεν είχα δώσει τόση σημασία στην αρχή. Όπως και να ‘χει, όμως, ήταν μια υπέροχη εμπειρία».