Νοσηρότητα

Τίποτα πιο γλοιώδες και βρωμερό από να στρέφεται κανείς ενάντια σε κάθε φωνή διαφορετική από εκείνες που θέλει να ακούει. Θύμα αυτών των συμπεριφορών έπεσε χθες ο Γιάννης Αντωνιάδης, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ από μια παρέα με επικεφαλής τους Χαυτούρα και Γρηγορίου οι οποίοι στρέφονται σταθερά εναντίον συγκεκριμένων προσώπων, δημοσιογράφων και μέσων ενημέρωσης, εναντίον κάθε διαφορετικής άποψης και πολιτικού αντιπάλου. Προσκείμενοι κάποτε στον ΣΥΡΙΖΑ και οι δύο όταν το κόμμα πήρε φόρα προς την εξουσία. Δεν αξιοποιήθηκαν, αποχώρησαν επεισοδιακά και ως εκ τούτου αντιλαμβανόμαστε τον πόνο τους. Έκτοτε ανέλαβαν να συγκροτήσουν «μέτωπα»
απέναντι στους εχθρούς τους . Εμείς το μόνο «μέτωπο» που έχουμε δει να συγκροτείται εκ μέρους τους είναι της εμπάθειας και του φανατισμού.
Με αφορμή τα χθεσινά επεισόδια να σημειώσουμε ότι ο καθένας μπορεί να διαδηλώνει, να εκφράζει τη θέση του , τη γνώμη του, να καταγγέλει, να επαναστατεί. Όλοι έχουν το αδιαμφισβήτητο δικαίωμα και την αυτονόητη νομιμοποίηση να ακούγονται όσο πιο δυνατά γίνεται. Οτι κι αν λένε. Σε όποιον αρέσουν ή δεν αρέσουν. Κόσμια όμως, πολιτισμένα, με διάλογο. Οι άνθρωποι που μετέρχονται μόνιμα μεθόδους οι οποίες περιστρέφονται γύρω από την προσωπική τους προβολή , αυτό καταντά νοσηρότητα και όχι «μέτωπο».